اطلاعات تصویری ،(حامدرحیمی پنجکی)

آموزش ورزش های رزمی در خانه

به لطف فضای مجازی و تکنولوژی‌های جدید، این روزها دریافت اطلاعات و حتی کسب مهارت‌ها بسیار آسان‌تر از قبل شده است. بطوری که می‌توانید با شرکت در یک دوره آموزش دفاع شخصی در خانه، به راحتی بخش بزرگی از مهارت‌های لازم هنگام مواجهه با مزاحمان را به دست آورید. اما آیا کیفیت آموزش در خانه با آموزش حضوری یکسان است؟ چه کسانی افراد مناسبی برای دریافت غیرحضوری این نوع آموزش به حساب می‌آیند و اصلاً در خانه چه مهارت‌هایی را می‌توان در حوزه دفاع شخصی آموخت؟ این‌ها سؤالاتی هستند که قرار است در ادامه این مطلب به آن‌ها پاسخ دهیم.

لزوم آموختن ورزش رزمی در دنیای امروز

موضوع اصلی، آموزش دفاع شخصی در خانه یا آموزشگاه نیست. در واقع آنچه بیشتر اهمیت دارد، لزوم آموختن این هنر رزمی برای مراقبت از خود در شرایط بحرانی است. از دیرباز اولین دغدغه انسان‌ها، حتی انسان‌های نخستین، زنده ماندن بوده است. این دغدغه تا به امروز هم ادامه دارد و به همین دلیل امنیت نیازی است که هیچگاه نادیده گرفته نمی‌شود.
دفاع شخصی با ارائه تکنیک‌ها و روش‌هایی برای فرار در موقعیت‌های سخت، درگیری در موقعیت‌های خطرناک و کنترل روان کمک می‌کند تا افراد در مواجهه با خطر بتوانند از سلامتی و جان خود دفاع کنند. آموزش دفاع شخصی در منزل نیز راهی است برای استفاده حداکثری از این آموزه‌ها تا همه افراد جامعه شانس یادگیری این هنر رزمی کارآمد را داشته باشند. 



بیشتر بدانید: کدام ورزش رزمی بهتر است؟

آموزش ورزش رزمی در خانه برای چه افرادی مناسب است؟

اگر در هر یک از گروه‌های زیر قرار می‌گیرید، احتمالاً آموزش حرکات دفاع شخصی در خانه برای شما بهترین گزینه خواهد بود.

اگر زمان کافی در اختیار ندارید

اغلب افراد امروزه با درگیری‌ها و دغدغه‌های روزانه بسیاری مواجه هستند و زمان کمی برای پرداختن به کلاس‌های آموزشی دارند. خصوصاً در شهرهای بزرگ زمانی که برای رفت و آمد به آموزشگاه صرف می‌شود ممکن است بیش از زمان کلاس باشد. به این ترتیب بسیاری از افراد به دلیل کمبود وقت قید شرکت در دوره‌های آموزشی را می‌زنند. آموزش دفاع شخصی در خانه برای این دسته از افراد بهترین گزینه است. زیرا اولاً زمان رفت و آمد به صفر می‌رسد و دوماً می‌توانند تایم تمرین و آموزش منعطف‌تری داشته باشند. پس اگر فکر می‌کنید زمان کافی برای شرکت در کلاس‌های دفاع شخصی را ندارید می‌توانید از همین امروز تمرینات خود را در خانه آغاز کنید.



بیشتر بدانید: تمرینات مستقیم با استادان حرفه‌ای ورزش های رزمی

اگر رفت و آمد بیرون از خانه برای شما دشوار است

این شرایط خصوصاً برای مادرهایی که فرزند کوچکی دارند، کاملاً آشنا است. آموزش دفاع شخصی در خانه برای کسانی که به هر دلیلی از جمله داشتن کودک خردسال یا دور بودن آموزشگاه به محل زندگی، امکان رفت و آمد  را ندارند بهترین گزینه است. با این حساب اگر شما نیز یک مادر پرمشغله هستید می‌توانید آموزش دفاع شخصی بانوان در خانه را امتحان کنید 

اگر با محدودیت مالی مواجه هستید

اگر در حال حاضر بودجه کافی برای شرکت در دوره‌های دفاع شخصی را در اختیار ندارید می‌توانید از خانه نیز یادگیری و تمرین را شروع کنید. کافیست انگیزه کافی داشته باشید و زمان و انرژی خوبی برای تمرینات خود صرف نمایید.

آموزش ورزش رزمی در خانه با فنونی ساده

اگر انتخاب شما این است که دفاع شخصی را بدون مربی و در خانه بیاموزید، این نکات و آموزه‌ها به شما کمک خواهند کرد:

تمرینات بدنی داشته باشید تا قوی بمانید
چه برای فرار کردن از دست مهاجم و چه برای درگیری با او و انجام حرکات و تکنیک‌ها، نیاز به بدنی قوی دارید. پس سعی کنید با انجام تمریناتی ساده در خانه، آمادگی بدنی خود را حفظ نمایید. تقویت مچ دست با یک فنر مخصوص تقویت مچ، انجام حرکات روزانه شنا برای تقویت بازو، کار کردن روی ضربات پا و دست به کمک یک کیسه بوکس، از جمله تمریناتی هستند که به کار شما خواهند آمد.

آموزش ورزش رزمی در خانه با یادگیری اصول فرار

بله درست خوانده‌اید! در جریان آموزش دفاع شخصی در منزل، ابتدا باید اصول فرار کردن را بیاموزید. در مواجهه با یک فرد عصبی و مهاجمی که نمی‌دانید با چه هدفی برای شما مزاحمت ایجاد کرده است، بهترین و اولین راه این است که به نحوی خود را بدون درگیری از موقعیت خلاص کنید. فریاد بکشید و از دیگران کمک بخواهید، حواس مهاجم را پرت کنید و ... در هر صورت باید تمام راه‌ها را برای فرار کردن امتحان کنید.



بیشتر بدانید: آیا انجام ورزش رزمی خطرناک است؟

این تکنیک‌های ساده را به خاطر بسپارید
شما با آموزش دفاع شخصی در خانه نمی‌توانید در هنرهای رزمی به یک فرد حرفه‌ای تبدیل شوید. اما می‌توانید تکنیک‌ها و فنون اولیه را که در مواقع خطر به کمک شما می‌آیند یاد بگیرید. ضربه به ساق پای مهاجم، فرو کردن انگشتان در چشم‌های او، ضربه به کشاله ران، ضربه با آرنج یا دست به گردن مهاجم و ... از جمله حرکاتی هستند که فرد مقابل را برای لحظاتی از پا می‌اندازند تا شما بتوانید فرار کنید.

آیا آموزش ورزش دفاع شخصی در خانه به اندازه آموزشگاه مثمر ثمر است؟

واقعیت این است که هر چند یادگیری دفاع شخصی در خانه بهتر از یاد نگرفتن آن است، اما نباید توقع داشته باشید کیفیت آموزش دفاع شخصی در خانه، بدون مربی به اندازه آموزش در آموزشگاه و زیر نظر مربی باشد. در باشگاه مربی تمام حرکات شما را زیر نظر دارد و اصلاح می‌کند. به این ترتیب امکان یادگیری اشتباه وجود ندارد، احتمالی که در آموزش‌های خانگی و بدون مربی زیاد است. اما اگر در خانه و به صورت آنلاین، زیر نظر مربی دفاع شخصی را می‌آموزید، یک قدم جلوتر هستید.

آموزش دفاع شخصی در خانه برای کودکان

آموزش برخی اصول دفاع شخصی کودکان، خصوصاً زمانی که کم کم حضور آن‌ها در اجتماع بیشتر می‌شود، بدون شک الزامی است. می‌توانید برخی از این اصول را در خانه و البته با راهنمایی مربی به کودک خود بیاموزید. به این ترتیب تا حدی مطمئن خواهید بود که فرزندتان بدون حضور شما نیز می‌تواند از خود دفاع کند.
پیشنهاد می‌کنیم اگر دغدغه سلامتی و امنیت خود یا اعضای خانواده خود را دارید با یک مربی کارکشته دفاع شخصی در این زمینه صحبت کنید تا بهترین روش آموزش را چه در خانه و چه در آموزشگاه به شما پیشنهاد دهد.

تصویر: 

حامد رحیمی پنجکی درحال تمرین انعطافپذیری 

انعطاف پذیری، به توانایی مفاصل برای حرکت در دامنه‌ی کامل حرکتی خود بدون درد یا محدودیت اشاره دارد. این ویژگی نه تنها برای ورزشکاران بلکه برای هر فردی در هر سنی ضروری است تا بتواند زندگی روزمره خود را با راحتی و کمترین خطر آسیب‌دیدگی سپری کند.

تمرینات انعطاف پذیری و فواید انعطاف پذیری چیست

در دنیای پرتحرک امروزی، انعطاف پذیری از جنبه‌های کلیدی آمادگی جسمانی است که اغلب کمتر به آن توجه می‌شود. انعطاف پذیری، به توانایی مفاصل برای حرکت در دامنه‌ی کامل حرکتی خود بدون درد یا محدودیت اشاره دارد. این ویژگی نه تنها برای ورزشکاران بلکه برای هر فردی در هر سنی ضروری است تا بتواند زندگی روزمره خود را با راحتی و کمترین خطر آسیب‌دیدگی سپری کند.

سود انعطاف  فراتر از افزایش دامنه حرکتی می‌رود. این توانایی، جریان خون به عضلات را بهبود بخشیده، از تنش و درد عضلانی می‌کاهد و عملکرد کلی بدن را ارتقا می‌بخشد. از جمله مزایای کلیدی انعطاف پذیری، کاهش خطر آسیب‌دیدگی است. وقتی عضلات و مفاصل از انعطاف پذیری خوبی برخوردار باشند، بدن قادر است تا با استرس‌های فیزیکی ناگهانی بهتر کنار بیاید و از آسیب‌های ناشی از فعالیت‌های روزمره یا ورزشی جلوگیری کند.

با این حال، اهمیت تمرینات  تنها به پیشگیری از آسیب‌دیدگی‌ها محدود نمی‌شود. این تمرینات به بهبود عملکرد فیزیکی، کاهش استرس و افزایش آرامش ذهنی کمک کرده و حتی می‌توانند در کاهش خستگی ناشی از سبک‌های زندگی کم تحرک موثر باشند. برای ورزشکاران، انعطاف پذیری می‌تواند به بهبود عملکرد ورزشی کمک کند، چرا که حرکات با دامنه بزرگ‌تر، قدرت و سرعت بیشتری را امکان‌پذیر می‌سازد.

مهم است که بدانیم تمرینات برای همه افراد، صرف نظر از سن یا سطح فیتنس، مناسب و سودمند است. چه هدف شما بهبود عملکرد ورزشی باشد، چه می‌خواهید در فعالیت‌های روزمره از آسایش بیشتری برخوردار شوید، یا اینکه تمایل دارید سلامت عمومی خود را بهبود ببخشید، تمرینات انعطاف پذیری می‌توانند نقش مهمی در رسیدن به این اهداف ایفا کنند. بنابراین، ضروری است که این نوع تمرینات را به بخشی ثابت از برنامه ورزشی خود تبدیل کنیم تا از فواید طولانی مدت آن‌ها بهره‌مند

تصاویر(حامدرحیمی پنجکی )

یاد باد آن روزگاران یاد باد 

روزی  چهار ساعت تمرین منظم و حرفه ای 

اجرای تکنیک و فنون کونگ فو، کیسه زدن ، تمرینهای سخت ، سلاح سرد رو عاشقانه کار کردن، مبارزات و مسابقات ،  یادش بخیر 

آیا انجام ورزش رزمی خطرناک است؟

مانند هر ورزش دیگری هنرهای رزمی نیز خطر آسیب دیدگی را دارد. اما سوال اساسی این است که ورزش های رزمی تا چه میزان می تواند خطرناک باشد؟ به طور کلی میزان خطر و آسیب به نوع ورزش رزمی ای است که انجام می دهید. برای مثال ورزش بدمینتون در مقایسه با موی تای قطعا آسیب کمتری را متوجه ورزشکار می کند. 
می توانیم عمیق تر به این موضوع بپردازیم و بررسی کنیم که ورزش های رزمی تا چه میزان برای گروه های مختلف مردم می تواند خطرناک باشد. 

آیا ورزش های رزمی خطر دارد؟

همانطور که در بالا ذکر شد  هنرهای رزمی یا آموزش دفاع شخصی مانند هر ورزش و سرگرمی دیگری خطرات خاص خود را دارد.
با این حال در میزان آسیب رسان بودن ورزش های رزمی چندین عامل دخیل است: 

آیا ورزش رزمی شامل مشت می شود؟

آیا ورزش رزمی انتخابی شما شامل ضربات پا می شود؟

آیا از ضربات لگد در تمرینات استفاده می شود؟ 

آیا در تمرینات از سلاح استفاده می کنید 

ایا هدف از تمرینات حذف حریف است؟ 



علاوه بر موارد بالا عوامل زیر نیز در میزان آسیب دیدگی در ورزش های رزمی نیز موثر است:  

حرفه ای بودن مربی 

استاندارد سالن بدنسازی، تشک و تجهیزات

میزان سرعتِ تمرینات 

قدرت در تمرینات 

آیا تمرکز بر یادگیری است یا حذف حریف و برنده شدن 

به خاطر داشته باشید در ورزش های رزمی چیزی به نام ورزش رزمی ایمن یا ایمن تر وجود ندارد. همه هنرهای رزمی دارای خطرات خاص خود هستند. ممکن است به خاطر نوع رشته انتخابی و ضربات آسیب ها با هم متفاوت باشند. 
به عنوان مثال، هنگام تمرین جیو جیتسو برزیلی  شانس شما برای ناک اوت شدن با مشت در مقایسه با بوکس بسیار کمتر است.
از سوی دیگر، هنگام بوکس، شانس شکستن انگشت شما در مقایسه با جیو جیتسو برزیلی کمتر است. 

چگونه از آسیب دیدن هنگام انجام هنرهای رزمی جلوگیری کنیم؟ 

با رعایت این چند قانون ساده می توانید از خطرآسیب دیدگی هنگام تمرین هنرهای رزمی در امان باشید. 
اول: از همه هنگام مبارزه ی تمرینی، آهسته تمرین کنید. شما برای یادگیری تمرین می کنید، نه رقابت. تمرینات خود را آهسته پیش ببرید و تکنیک ها را به درستی انجام دهید. به جای تلاش برای شکست دادن حریف خود به هر قیمتی، هنگام تمرین روی کار و یادگیری خود تمرکز کنید.

دوم: از حداقل قدرت مورد نیاز استفاده کنید. این قانون بیشتر در هنرهای رزمی مانند جیو جیتسو برزیلی که مبتنی بر تکنیک است مربوط می شود.  بنابراین سعی کنید از حداقل قدرت ممکن استفاده کنید و بیشتر روی اجرای تکنیک ها به درستی تمرکز کنید.

سوم: اگر اجرای تکنیکی را یاد نگرفتید از مربی خود سوال کنید. سوال کردن بسیار ساده تر از شکستن دست یا پای حریف تمرینیتان است. شما در حال تمرین و  یادگیری هستید و مربی شما آنجاست تا آموزش دهد. اگر نمی‌دانید تکنیک‌ها را چگونه اجرا کنید از مربی سؤال بپرسید.



ایمن ترین راه برای تمرین هنرهای رزمی چیست؟

امن ترین راه برای تمرین هنرهای رزمی این است که خودتان تمرین کنید و خودتان حریف خودتان باشید. بنابراین، به دلیل اشتباه حریف تمرینی خود دچار آسیب دیدگی نمی شوید. 
در تمرین بسیاری از ورزش های رزمی نیازی به حریف تمرینی ندارید. به عنوان مثال، کاراته کارها اغلب به تنهایی تمرین می کنند، بدون اینکه نیاز به برخورد با حریف باشند. 
کاراته را می توان با کیسه های بوکس نیز یاد گرفت، درست مانند بوکس، MMA  یا موی تای. وقتی در مقابل کیسه بوکس قرار می گیرید خطر آسیب بسیار کمتر است. اگر آموزش با قد و وزن متناسب باشد شما باشد خطر آسیب دیدگی کمتر میشود. 
البته باید گفت برای شرکت در مسابقات حتما باید با حریف تمرینی ورزش کنید و به تنهایی تمرین کردن راهکار قطعی و همیشگی برای جلوگیری از آسیب در ورزش های رزمی نیست. همچنین مربی شما موظف است در هنگام تمرین حریف شما را فردی قرار دهد که از لحاظ تکنیک، هم سطح شما باشد. 

آیا ورزش های رزمی برای کودکان خطرناک است؟

یادگیری هنرهای رزمی برای کودکان محبوب است. به دلایل مختلفی کودکان مایل به تمرین هنرهای رزمی هستند که اصولا مهمترین دلیل آن درخواست والدین است. 
با این حال، درست مانند بزرگسالان، کودکان نیز در معرض خطر آسیب هستند. آنها ممکن است به خوبی درک نکنند که در هنگام تمرین در صورت درست وارد نکردن ضربه چه آسیبی می‌توانند به بچه‌های دیگر وارد کنند.
درست است که ورزش های رزمی می تواند خطرات و آسیب هایی جدی به کودکان وارد کند به طوری باعث دلزدگی کودک از ادامه یادگیری ورزش رزمی شود اما تشخیص اینکه آیا یادگیری ورزش های رزمی ارزش خطر کردن را دارد یا خیر به عهده شماست.
تصور دستیابی به کمربندهای رنگارنگ اجازه کنار گذاشتن ورزش های رزمی را حتی در صورت خطرناک بودن نمی دهد.



آیا ورزش های رزمی برای سالمندان خطرناک است؟

علاوه بر جوانان هنرهای رزمی در بین افراد مسن نیز رایج و محبوب است که البته برای آنها خطراتی را به همراه دارد. 
زمانی که ورزش های رزمی به درستی اموزش داده شوند، می توانند راهی برای سرگرم کردن و شادابی افراد مسن باشد.  نکته منفی در این مورد خطر آسیب دیدن فرد است.
 با وجود اینکه می توان به طرقی از بروز آسیب  جلوگیری کرد، اما همچنان این خطر صدمه دیدن وجود دارد و به خصوص که  با افزایش سن مدت بهبودی طول می کشد.  
البته سن عاملی نیست که تعیین کند شما خیلی پیر هستید یا خیر. همه چیز به توانایی های بدنی شما بستگی دارد و اینکه آیا بدن شما می تواند فشار ورزش های رزمی را تحمل کند یا خیر.

در نتیجه
مانند هر ورزش دیگری هنرهای رزمی در کنار مزایا دارای خطراتی نیز هست. هیچ ورزش و حتی فعالیتی از خطر در امان نیست.  برای مثال زمانی که از بیرون به خانه وارد میشوید ممکن است گاز نشت کرده باشد و دچار مسمومیت شوید. 
یا اگر برای دویدن بیرون می روید، می توان گفت ورزشی بی خطر را انتخاب کرده اید اما ممکن است در همین فعالت بیخطر پای شما رگ به رگ شود. 
تعیین اینکه آیا ریسک خطر ارزش سود را دارد یا خیر به عهده شماست. باید گفت هنرهای رزمی قطعا ارزش ریسک کردن را دارد! 

تصاویر: حامدرحیمی پنجکی درحال اجرای تکنیک های کونگ فو

آناتوا 

آتادو 

سوتو 

سامسامئه 

مایانا 

کوانه ووست مایانا 

وای ما باتو 

تکواندو چیست

در این مقاله مطالعه میکنید

تکواندو چیست

فواید ورزش تکواندو

معایب تکواندو

تاریخچه تکواندو

سبک های تکواندو

تکواندو بهترین ورزش رزمی برای بانوان

تجهیزات تکواندو

آسیب های ورزش تکواندو

معرفی رشته ورزشی تکواندو

چرا باید این رشته را برای دفاع از خود انتخاب کنند. در این مقاله تصمیم گرفتم صفر تا صد تکواندو را به شما توضیح دهم که پاسخ علمی و جامعی برای سوال تکواندو چیست داشته باشید و مانند یک کارشناس این ورزش رزمی را تحلیل و بررسی کنید. در ادامه مقاله با ما همراه باشید. اگر میخواهید این رشته المپیکی را زیر نظر بهترین مربیان تکواندو ایران آموزش ببینید و به مسابقات اعزام شوید میتوانید از خدمات آموزش تکواندو صفر تا صد آکادمی تکواندو با مناسب ترین قیمت در باشگاه و حتی در خانه بهره مند شوید.

تکواندو چیست

تکواندو یکی از سیستماتیک ترین و علمی ترین ورزش های رزمی کره ای است که در آن بیشتر از مهارت های فیزیکی استفاده می دهد.

این رشته رزمی از در کنار روش های تقویت جسمانی از روش های تقویت روحیه و استقامت در زندگی ذهن انسان را آماده میکند.

امروزه ، این ورزش جایگاه جهانی پبدا کرده است وشهرت بین المللی دارد و در میان بازی های رسمی در المپیک ایستاده است.

تکواندو روش صحیحی برای استفاده از حرکات دست و پا برای حمله و دفاع است.

این ورزش زرمی راهی برای کنترل دعوا و حفظ آرامش است.

تکواندو به معنای روش صحیح استفاده از تمام اعضای بدن برای متوقف کردن دعوا و کمک به ساختن جهانی بهتر و آرام تر است.

تکواندو با 5000 سال سابقه کره در حال توسعه است و در این دوره با چندین نام مختلف خوانده می شود.

تکواندو روشی برای سالم زندگی کردن است.

همیشه باید بر دشمنی که سعی در ایجاد آسیب دارد غلبه کرد.

تکواندو از سبک های مختلف ساخته شده که برای هر رده سنی و هر جنسیتی میتواند مناسب باشد.

سبک ها و شاخه های تکواندو به قدری گسترده میباشد که هرکس با هر سلیقه و فیزیک بدنی میتواند شاخه ای را در آن بیابد و به راحتی و به سرعت پیشرفت کند.

تکواندو چیست و چه مزایا و معایبی دارد

فواید ورزش تکواندو

وقتی شروع به یادگیری یک وزرش رزمی میکنید باید با مزایا و معایب آن آشنایی کامل داشته باشید تا با آگاهی به پیشرفت جسمانی و فکری در آن رشته برسید.

در تکواندو شما علاوه بر تقویت عضلات و سلامت جسمانی از نظر روحی به نتایج شگفت انگیزی دست میبابید. در این قسمت تعدادی از مزایا تکواندو را با هم بررسی میکنیم و فواید تکواندو را به شما توضیح میدهیم.

تکواندو یک رشته رزمی است که اول از همه به شما دفاع از خود را آموزش میدهد و شما میتوانید در مواقع مختلف از هنر های دفاع شخصی این رشته استفاده کنید.

این رشته رزمی ذهن و اندیشه شما را تقویت میکند و تصمیم گیری و تمرکز در زمان کوتاه را بهبود میبخشد.

به افراد احترام و نظم در زندگی را می آموزد و به طور کلی میتوان گفت تکواندو بر پایه احترام و نظم بنا شده است.

تکواندو برای افزایش اعتماد به نفس و بالا بردن عزت نفس یکی از بهترین ورزش های رزمی است.

یکی از توصیه های روان شناسان برای کودکان خجالتی که از کمبود اعتماد به نفس رنج میبرند شرکت در کلاس های تکواندو است.

در صورتی که سبک کیوروگی تکواندو را انتاخب کرده باشید عضلات پا شما به طرز شگفت انگیزی تقویت میشود.

سایر سبک های تکواندو یعنی پومسه و هانمادانگ بر تمامی عضلات بدن تمرکز دارند و هدف آن ها تقویت تک تک عضلات بدن است.

این ورزش برای کسانی که افزایش وزن دارند بسیار توصیه میشود زیرا چربی سوزی در تمرینات تکواندو بالاست و این ورزش رزمی برای کودکان دارای اضافه وزن مناسب است.

مزایا ورزش تکواندو

معایب تکواندو

هر ورزشی در کنار مزایا و فواید معایبی دارد که در این قسمت معایب تکواندو را با هم بررسی میکنیم.

در صورتی که مربی با تجربه ای را برای آموزش انتخاب نکنید احتمال بروز آسیب در این رشته مانند هر رشته ورزشی دیگری بالا میرود. در آکادمی تکواندو بهترین مربیان تکواندو با ده ها سال سابقه ورزشی و تجربه در حرکات اصلاحی برای جلوگیری از آسیب رده های سنی مختلف و ارائه خدمات آموزش تکواندو در باشگاه و خانه در خدمت شما عزیزان هستند. تنها کافیست با ما تماس بگیرید تا کمترین آسیبی شما و یا فرزندتان را در این رشته ورزشی تهدید نکند.

به طور کلی هر رشته رزمی را که انتخاب کنید باید انتظار کبودی در جلسات ابتدایی و مسابقات را داشته باشید زیرا این ورزش ها به صورت تن به تن انجام میشود و در صورت برخورد صورت میگیرد. اما در رشته تکواندو اگر میخواهید کمتر دچار این کبودی ها شوید میتوانید سبک های پومسه و هانمادانگ را انتخاب کنید.

در صورتی که ورزشکار قبل تمرین و ماسبقات خود گرم نکند ممکن است به آسیب هایی مانند گرفتگی عضلات و پیچ خوردگی در مچ پا و زانو دچار شود. البته این از معایب تکواندو نیست بلکه در هر رشته ورزشی اگر بدن گرم نشود این آسیب ها به وجود خواهد آمد.

تاریخچه تکواندو

یکی از اولین نشانه های وجود تکواندو در جهان نقاشی دیواری روی مقبره ای است که در سال 37 قبل از میلاد مسیح تا سال 66 میلادی در پادشاهی کره کوگوریو ساخته شده است.

این نقاشی دو چهره غیر مسلح را نشان می دهد که در موضع سبک تکواندو رو به روی هم قرار گرفته اند.

نقاشی های اضافی در مقبره ، اشکالی را نشان می دهد که لباس متحدالشکلی مانند لباس های مدرن در آموزش تکواندو استفاده می کنند.

پیشرفت تکواندو و تکنیک های آن با توسعه کشور کره گسترش یافت تا جایی که این رشته رزمی به یکی از پرطرفدارترین رشته های رزمی جهانی تبدیل شد.

آنچه در تاریخچه تکواندو به چشم میاید هدف تکواندو در تقویت قوای جسمانی و تمرکز افراد از گذشته تا به امروز است.

این ورزش در روزگاران قدیم کره برای مبارزه افراد بدون سلاح به وجود آمد و به دلیل گستردگی حرکات توسعه یافت و به یک ورزش بین المللی تبدیل شد.

در همه ورزش های رزمی طناب زدن و دویدن برای تقویت تنفس بهترین راهکار میباشد اما اگر نمیدانید کدام بهتر است

تاریخچه تکواندو در جهان و ایران

تاریخچه تکواندو در ایران

تکواندو از سال 1347 در بین سایر ورزش های رزمی به رقابت پرداخت و این ورزش رزمی توانست در سال 1349 به عنوان ی ورزش رزمی رسمی در کلاس های باشگاهی تدریس شود.

این رشته رزمی در ابتدا زیرمجموعه فدراسیون ورزش های رزمی بود اما بعد ها به دلیل توسعه سریع در سال 1352 به عنوان یک فدراسیون رسمی در ایران به کار خود قوت داد.

امروزه در ایران به ورزش تکواندو ارج و قرب زیادی داده میشود و به دلیل محبوبیت و المپیکی بودن این رشته مسابقات گسترده ای در این حوزه برگزار میشود.

اولین کسی که در ایران به عنوان رئیس فدراسیون تکواندو منصوب شد سرهنگ سرشار بود.

تکواندوکاران ایرانی با تلاش های بسیار توانستند برای اولین بار در سال 1975 در مسابقات قهرمانی جهان سئول شرکت کنند و با یک مدال برنز توسط حسین بدیع زاده با ایران برگردند.

اولین مسابقه تکواندویی که در ایران به صورت رسمی برگزار شد در سال 1357 بود.

یکی از ورزش هایی که امروزه مورد توجه ورزشکاران قرار گرفته و میتواند فرم اسکلتی بدن را بهبود بخشد ورزش snpe میباشد. برای آشنایی بیشتر با این ورزش میتوانید مقاله ورزش snpe چیست را مطالعه کنید.

معنی کلمه تکواندو چیست

تکواندو یک کلمه کره ای است که از 3 کلمه:

«تِ» = مبارزه یا شکستن با پا

«کوان»= مبارزه یا شکستن با مشت

«دُ» = راه و روش

ساخته شده است.

همان طور که در تاریخچه تکواندو اشاره شد این رشته به زمان نقاشی های روی دیوار مقبره های کاگجوچونگ و مویونگ چانگ در کره شمالی بر میگردد.

با دقت در این تصاویر میتوان یکی از حرکات تکواندو به نام الگول ماکی را که برای دفاع قسمت بالای بدن میباشد تشخیص داد.

به همین دلیل این رشته به عنوان یک رشته رزمی قدیمی در شرق آسیا شناخته شده است.

همان طور که در معنی کلمه تکواندو اشاره شد این رشته برای مبارزه و دفاع کردن با دست و پا طراحی شده و امروزه حرکات نمایشی و چرخشی زیادی به این رشته اضافه گردیده است.

سبک های تکواندو

رشته تکواندو بسیار گسترده میباشد و نمیتوان آن را فقط به عنوان ورزش رزمی رو در رو در نظر گرفت.

این رشته شاخه های زیادی دارد که برای افراد با هر روحیه این مناسب است و حتی برای کسانی که روحیه جنگنده ندارند شاخه های مناسبی دارد.

در این قسمت میخواهیم سبک های تکواندو را با هم بررسی کنیم تا بیشتر با این رشته پرطرفدار آشنا شوید.

کیوروگی

پومسه

هانمادانگ

.

سبک های تکواندو در جهان و ایران

تکواندو بهترین ورزش رزمی برای بانوان

یادگیری یک ورزش رزمی برای خانم ها در هر کشوری میتواند یک امر ضروری باشد. خانم ها باید ورزش رزمی را انتخاب کنند که به صورت فول بادی عضلات آن ها را درگیر کند و در حین تمرین کمترین آسیب دیدگی را برای آن ها داشته باشد.

تکواندو یکی از ورزش های رزمی پرطرفدار در میان بانوان است زیرا به طور کامل اصول دفاع شخصی در تمامی مواقع را یاد میگیرند و هم وسایل مبارزه در آن ایمنی کامل را برای شان تامین میکند.

نکته مهم دیگری که مزیت تکواندو برای بانوان محسوب میشود کمک به چربی سوزی و شکل گیری عضلات پا، لگن، شکم، ران ها و زیر شکم میباشد. پس این ورزش از همه جهات میتواند مورد قبول بانوان واقع شود.

تکواندو بانوان در ایران پیشرفت چشمگیری داشته و قهرمانان تکواندو بانوان توانسته اند در این سال ها افتخار آفرینی زیادی داشته باشند.

تجهیزات تکواندو

تا اینجای مقاله متوجه شدیم تکواندو چیست و چه مزایا و معایبی دارد در این قسمت میخواهیم درباره تجهیزات تکواندو بحث کنیم. در تکواندو ایمن ترین تجهیزات مبارزه استفاده میشود و همین امر باعث شده که این ورزش در المپیک جایگاه ویژه ای داشته باشد زیرا میزان آسیب دیدگی در آن به دلیل تجهیزات ایمن به حداقل میرسد.

از تجهیزات تکواندو میتوان به موارد زیر اشاره کرد. شما میتوانید برای مشاهده و خرید انواع تجهیزات تکواندو به صفحه وسایل تکواندو مراجعه کنید و باکیفیت ترین تجهیزات را با تضمین کیفیت خریداری کنید.

هوگو

ساق بند و ساعد بند

روپایی

دستکش

کلاه و نقاب

نانشیم و کاپ

ورزکفش،لباس،کمربند

برای مشاهده انواع لباس تکواندو در برند ها و جنس های مختلف میتوانید به صفحه لباس تکواندو مراجعه کنید و مطئن ترین خرید را با مجموعه ما تجربه نمایید.

آسیب های ورزش تکواندو

ورزش رزمی تکواندو مانند همه ورزش های رزمی آسیب هایی دارد اما بهتر است بدانید میزان آسیب تکواندو نسبت به سایر ورزش های رزمی کمتر است.

معمولا آمار نشان میدهدد که بیشترین یزان آسیب تکواندو در حین مسابقات رخ میدهد که دلیل آن شرایط مسابقه و تلاش برای برتری است.

در حین تمرینات در صورتی که مربی آگاهی داشته باشد میزان آسیب دیدگی ورزشکاران حداقل خواهد بود.

بیشترین آسیبی که تکواندوکاران به آن مبتلا میشوند کبودی و کشیدگی عضلات است.

پیچ خوردگی مچ و شکستگی ناحیه پا از دیگر آسیب های رایج تکواندو است.

ورزش شمشیربازی را بهتر بشناسیم

شمشیربازی یک ورزش تاریخی اما مدرن است. این ورزش در کنار ژیمناستیک، شنا، دو و میدانی و دوچرخه سواری جزو پنج ورزش قدیمی بازی های المپیک به شمار می آید. ورزشکاران با پوشیدن لباس های مخصوص و ایمن با استفاده از یکی از شمشیرهای سبک فلوره، اپه یا سابر در یک پیست 14.02 در 1.79 یا 2.01 متر به رقابت می پردازند. جنس این زمین شبیه تور فلزی است و وجود خطوطی در امتداد زمین نواحی مختلفی ایجاد کرده است.

تاریخچه شمشیربازی

شواهد نشان می دهد که پیدایش ورزش شمشیربازی ریشه در مبارزات دوئل شمشیرزنی تاریخ اسپانیا دارد. به اعتقاد بسیاری از مورخان شمشیربازی در اسپانیا بوجود آمد؛ چرا که بعضی از مهم ترین کتاب های مربوط در مورد شمشیربازی توسط شمشیرزنان اسپانیایی نوشته شده است. سال 1471 پس از میلاد، اولین کتاب دستورالعمل های شمشیربازی توسط سرجی دی والرا اسپانیایی متشر شد. در این دوره اولین تکنیک های شمشیربازی ابداع و به مرور زمان در کشور اسپانیا توسعه یافت. 

سال 1500 میلادی، ایتالیایی ها از نوعی شمشیر به نام "ریپی یر" مشابه به اسلحه شمشیربازی امروزی استفاده زیادی می کردند. با افزایش شهرت این اسلحه، آنها برخی تکنیک های شمشیرزنی را برای مبارزات دوئل توسعه دادند. توسعه و پیشرفت این ورزش در اروپا تا جایی پیش رفت که در سال 1567 میلادی، پادشاه فرانسه شارل نهم، به صورت رسمی آکادمی شمشیربازی فرانسوی را راه اندازی کرد. شش سال بعد، کارشناس ارشد شمشیربازی فرانسوی، هنری دی سنت دیدیر، اولین رساله شمشیربازی فرانسوی را منتشر کرد که استفاده از نوعی شمشیر شبه اپه و طبقه بندی بسیاری از مبانی حمله و دفاع شمشیربازی را در اصول خود جای داده بود. در سال 1650، ظاهر شمشیرهای ریپی یر دچار تغییراتی شد و اسلحه فلوره (foil) به عنوان شمشیر تمرینات ابداع شد. در سال 1700 میلادی، اسلحه اپه در میان اروپاییان به عنوان اسلحه مبارزات دوئل شناخته شد، و اسلحه سابر به عنوان اسلحه ملی مجارستان اعلام وجود کرد. در سال 1763، مبارزات شمشیرزنی توسط دومنیکو آنجلو به ورزش شمشیربازی تبدیل شد. او با انتشار یک کتاب در همین زمینه تاثیر زیادی بر توسعه ورزش شمشیرزنی داشته است.



در اروپا، شمشیر بازی از محبوبیت و درنتیجه پیشرفت های بیشتری برخوردار شد، طوری که در سال 1780، اولین ماسک شمشیربازی توسط کارشناس شمشیرزنی فرانسوی، نیکولاس دی لابوسیر اختراع شد. در سال 1874، با مهاجرت کارشناسان فرانسوی و ایتالیایی شمشیربازی اولین مدرسه شمشیربازی آمریکایی در این کشور تاسیس شد. در سال 1896، شمشیر سابر و فلوره به بازی های المپیک وارد شدند. اما از شمشیر اپه در بازی های المپیک 1900 رونمایی شد. بالاخره با گسترش این ورزش، در سال 1913، فدراسیون بین المللی شمشیر بازی (FIE) تاسیس شد. از سال 1950 به بعد، کشورهای شرق اروپا، مانند رومانی، لهستان و شوروی در زمینه ورزش شمشیربازی قدرت خود را افزایش دادند، و سلطه ایتالیا و فرانسه بر این ورزش را از میان بردند. استایل شمشیربازی اروپای شرقی بیشتر بر تحرک و سرعت مبتنی است. 

قوانین و ویژگی اسلحه شمشیربازی

در حال حاضر سه اسلحه مدرن شمشیربازی وجود دارد: فلوره، اپه و سابر. شمشیربازی با هر کدام دارای قوانین و استراتژی های خاص خود است. برای انجام یک رقابت شمشیربازی به این موارد نیاز است: حداقل 2 شمشیر، یک لباس مخصوص سفید رنگ الکترونیکی، محافظ دست، دو سیم متصل به بدن و ماسک، جوراب های بلند تا زانو، دستکش و شلوار مخصوص کوتاه که سر زانو جمع می شود.



فلوره

شمشیر فلوره یک سلاح سبک تهاجمی با حداکثر وزن 500 گرم است. سبک فلوره بالاتنه را هدف قرار می دهد، اما نه دست و پا. این اسلحه یک محافظ یا گارد کوچک دایره ای دارد که برای محافظت از دست در برابر حملات مستقیم استفاده می شود. از آنجایی که در سبک فلوره دست یک هدف معتبر نیست، وجود این محافظ عمدتا برای ایمنی است. لمس تنها با نوک شمشیر محاسبه می شود؛ برخورد با کنار تیغه در دستگاه الکترونیکی ثبت نمی شود (و باعث توقف مسابقه نیز نمی شود). برخوردهایی که خارج از ناحیه. مشخص شده ایجاد شود در اصطلاح با نام Off-target شناخته شده و بر روی تابلو الکترونیکی با یک رنگ مشخص نشان داده می شود، باعث توقف بازی شده اما امتیازی به شمشیرباز تعلق نخواهد گرفت. فقط یک لمس کوچک برای گرفتن امتیاز حمله کافی است. اگر هر یک از شمشیربازان در یک فاصله زمانی نزدیک چندصدم ثانیه ای به هم ضربه ای وارد کنند، تابلو الکترونیکی همزمان دو چراغ روشن می کند، در این حالت داور از قانون "تقدم" استفاده می کند. تقدم یعنی کدام شمشیرباز زودتر از دیگری حمله کرده است. برای شروع حمله شمشیرباز باید با نوک اسلحه و با دست کشیده ناحیه هدف بدن شمشیرباز دیگری را تهدید کرده باشد. شرایط متنوعی در این مورد وجود دارد که توسط داور تشخیص داده می شود.

اپه

اپه نیز مانند فلوره یک سلاح تهاجمی است. اپه در مقایسه با فلوره سنگین تر است و وزن آن حاکثر به 778 گرم می رسد. در سبک اپه کل بدن مورد هدف قرار می گیرد. محافظ دست در اپه یک دایره بزرگ است که به سمت قبه شمشیر کشیده شده است. درست مانند اسلحه فلوره، در این سبک نیز تمامی امتیازات با اصابت نوک شمشیر محاسبه می شود و کناره آن تاثیری بر امتیازات تابلو الکترونیکی ندارد (بازی نیز متوقف نمی شود). از آنجایی که اصابت به تمامی نقاط بدن جایز است، مفهومی به نام Off-target وجود نخواهد داشت. اما اگر شمشیرباز به طور تصادفی با شمشیر خود به زمین ضربه بزند، چراغی بر روی تابلو روشن شده و امتیاز به طرف مقابل داده می شود. برخلاف سایر و فلوره، اپه از قانون تقدم پیروی نمی کند، و اگر دو شمشیرباز همزمان به یکدیگر حمله کنند و ضربه وارد شود، به هر کدام امتیاز تعلق خواهد گرفت. اما اگر در پایان یک بازی امتیازات برابر باشد و یک ضربه همزمان ایجاد شود، امتیازی به افراد تعلق نخواهد گرفت. 

سابر

سابر یک اسلحه سبک و تهاجمی است که تمامی نقاط بالاتر از کمر را مورد هدف قرار می دهد. سابر جدیدترین سلاح در شمشیربازی است. حداکثر وزن سابر مانند فلوره 500 گرم است. در این اسلحه، محافظ دست با وجود یک قوس به انتهای دسته متصل می شود. در طول شمشیربازی این قوس به سمت خارج تمایل دارد تا از اصابت ضربه به دست و انگشتان پیشگیری کند. ضربه زدن با نوک یا کناره تیغه دارای امتیاز است. درست مانند اسلحه فلوره، ضرباتی که به خارج از ناحیه هدف برخورد کند، امتیاز ندارد. اما، برخلاف اسلحه فلوره، اصابت این نوع ضربات باعث توقف بازی نمی شود، و شمشیربازی ادامه پیدا می کند. قانون تقدم در اسلحه سابر کاربرد دارد و ضربه همزمان توسط داور قضاوت می شود.



پوشش اصلی شمشیربازی

بیشتر پوشش های محافظت کننده در ورزش شمشیربازی از پنبه سخت یا نایلون ساخته شده اند. علاوه بر این موارد، الیافتی به نام کولار در فرم های پیشرفته تر لباس ها به کار گرفته می شود. نسبت استحکام به وزن کولار زیاد است، چراکه از پاراآرامید های سبک و قوی تشکیل شده است. کولار به صورت نخ یا تکه پارچه در پوشش های شمشیربازی وجود دارد.

ژاکت: ژاکت شمشیربازی دارای بندی است که از میان پاها می گذرد. طراحی ژاکت در فرم های مختلف تفاوت هایی دارد. در فلوره، ژاکت در امتداد کمر قرار می گیرد. همچنین یک پارچه گلوپوش اطراف یقه دوخته می شود تا از ورود تیغه شمشیر به زیر ماسک و اطراف گردن جلوگیری شود. 



ماسک: ماسک دارای یک پیش بند است که از گردن مراقبت می کند. این ماسک باید قدرت دوازده کیلوگرم بر سطح را در ناحیه تور فلزی جلو صورت و 350 نیوتون را در قسمت پیش بند تحمل کند. البته میزان مقاومت و اجزای دیگر ماسک در مسابقات بین المللی مختلف متنوع است. 

دستکش: دستگیره شمشیر باید با یک دستکش مخصوص گرفته شود. شمشیربازی دارای یک دستکش پوشیده و بلند است که از برخورد تیغه شمشیر به دست و ایجاد مصدومیت پیشگیری می کند. وجود دستکش در دست گرفتن بهتر شمشیر تاثیر زیادی دارد.

شلوارک مخصوص: در شمشیربازی یک شلوارک کوتاه تا زانو پوشیده می شود. این شلوارک باید 10 سانتی متر از ژاکت را نیز پوشش دهد.



جوراب و کفش: جوراب های شمشیربازی بلند هستند و تا بالای زانوی ورزشکار را پوشش می دهند. کف کفش شمشیربازی صاف است. برای پیشگیری از پارگی کفش در حالت لانژ شمشیربازی، سطوح داخلی کفش تا حد زیادی تقویت شده اند.

اتصالات الکترونیکی: برای درج امتیازات به صورت الکترونیکی، شمشیرباز یک جلیقه با خاصیت فلزی به نام (lamè) را بر روی ژاکت به تن می کند. برای مثال در انتهای یک فلوره الکترونیکی یک دکمه با سه پین (A, B, C) دارد. در پشت گارد محافظ شمشیر یک گیرنده وجود دارد. سیم متصل به بدن، اسلحه و جلیقه را به یک حلقه متصل می کنند. در اسلحه های مختلف، به علت تفاوت در ناحیه هدف بدن شمشیرباز، پین های ذکر شده به پوشش های متفاوتی متصل می شوند تا در امر امتیاز دهی نقش خود را به خوبی ایفا کنند.



ورزش موی تای؛ تاریخچه، مزایا و قوانین آن

«موی تای» (Muay Thai) یکی از کارآمدترین هنرهای رزمی و روش دفاعی از خود است که در آن ترکیبی از فنون مشت، آرنج، بازو و پا به شکل تخصصی برای حمله و دفاع مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تا

ف- اگر شما هم به ورزش‌های رزمی علاقه دارید، احتمالاً شنیدی آوازه ورزش تای» و مبارزانمو ناپذیر آن راه اید. ورزشی که با سرعت بسیار بالا، ترکیبی از هنرهای رزمی مختلف را در کنار هم قرار داده و نمایشی حیرت انگیز از قدرت، استقامت، سرعت و سرعت هنر را به نمایش می‌گذارد. این ورزش که آن را به کشور تایلند در جنوب شرقی آسیا بازمی‌کند، در سال‌های اخیر، در سراسر جهان به محبوبیت چشمگیری دست یافته است و هر ساله افراد زیادی به ورزشکاران این هنر رزمی می‌پیوندند. اما می‌تای چه نوع ورزشی است و چرا محبوبیت زیادی در میان ورزش‌های رزمی دارد؟ اگر شما هم به دنبال یافتن هستید پاسخ این سوالات را با این نوشته همراه شوید تا اطلاعات مفیدی در خصوص این ورزش رزمی به دست بیاورید.

موی تای چیست؟

«موی تای» (Muay Thai) یکی از کارآمدترین هنرهای رزمی و روش دفاعی از خود است که در آن ترکیبی از فنون مشت، آرنج، بازو و پا به شکل تخصصی برای حمله و دفاع مورد استفاده قرار می‌گیرد. موی تای یا به بیانی دیگر «بوکس تایلندی» که در زبان انگلیسی «تای بوکسینگ» نامیده می‌شود، هنری رزمی و ملی کشور تایلند است و به عنوان نیاز فرهنگ مردم تایلند از دوران کهن بر جای مانده و قدمت آن با تاریخچه مردم «تای» آمیخته شده است. به همین دلیل است که در کشور تایلند هر ساله در تاریخ ۱۷ مارس، این ورزش گرامی داشت می‌شود و در تقویم این کشور را به نام ورزش موی تای اختصاص داده اند. موی تای امتحان قدرت است و در آن از قسمت‌های مختلف بدن به عنوان سلاح در نبردها استفاده می‌شود و هیچ عضوی از بدن غیر فعال نمی‌شود. در واقع می‌توانم بگویم که «موی تای» نبرد با سلاح‌هایی است که همیشه همراه آدمی هستند و انسان‌ها به خدادادی از آن بهره‌مند هستند. هنر رزمی «موی تای» به عنوان سلاح مطرح شده است که از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود. صلاح است که در همه حال حتی در هنگام مسافرت آماده بودن آن نیاز است. همچنین هر فرد به هنگام موی تای باید نمک آن را بچشد و سختی‌ها و تلخی‌های آن را نیز تحمل کند. موی تای یک مکتب جامع رزمی است که تاریخ، اسطوره ها، شیوه دفاع شخصی و موزیکال فرم خاص خود را دارد. تاًکید بر مبارزه نزدیک، تاًکید بر استفاده از فنون سنگین آرنج و زانو کشتی و درگیری خاص موی تای، به آن شخصیت و هویت به فرد داده شده است.



ریشه ورزش موی تای

در خصوص منشأ و ریشه ورزش موی تای، نظرات مختلفی بیان شده است. برخی بر این باورند که این ورزش رزمی هم ریشه هنر‌های رزمی چین باستان و مربوط به این سرزمین است. براساس این نظریه مردم تایلند که در اصل هم نژاد مردم چین هستند به هنگام حمله مغول به سرزمین چین به نواحی جنوبی‌تر فرار کرده و در طی زمان هنر‌های رزمی سرزمین مادری خود یعنی چین را متناسب با سرزمین جدید خود و مشکلات آن تغییر داده اند که ورزش موی تای مهمترین آن‌ها بود. با گذشت زمان و به ویژه در دوران معاصر موی تای بیش از پیش از ریشه‌های چینی خود فاصله گرفت و هویتی کاملاً مستقل و تایلندی یافت. همچنین ادعا شده است که هنر‌های رزمی تایلندی به ویژه موی تای و «کرابی کرابونگ»، از هنر‌های رزمی هندی به ویژه «کالاری پایات» تأثیر گرفته است. البته این ادعا علاوه بر موی تای و کرابی کرابونگ تایلندی، شامل دو سبک رزمی از دو کشور همسایه تایلند هم می‌شود که عبارتند از «باکتاتو» Boktatur (به معنی کنام شیر) از کشور کامبوج و «لتوی» Lethwei از کشور میانمار است. ادعا شده است که هر چهار سبک ذکر شده، از کلاری پایوت یا کلاری پایات هندی تاثیر گرفته اند. البته شواهدی نیز وجود دارد که می‌توان گفت که ریشه تای بوکسینگ را می‌توان در فرامین بودا هم پیدا کرد. آئین Ram Muag یک آئین سنتی و روحی است که در آن اصول انجام نزد و قربانی برای خدایان، احترام به والدین و آموزگاران، دوست داشتن دیگران، شاه و وطن اجرا می‌شود. در این آئین و همچنین در هنگام مبارزات موسیقی نواخته می‌شود که چنین ویژگی‌هایی در ورزش موی تای نیز مشهود است.

افسانه‌های ورزش موی تای

تاریخچه ورزش موی تای نیز به مانند ریشه این ورزش در هاله‌ای از افسانه‌ها فرو رفته و به درستی نمی‌توان تاریخ دقیقی برای آن مشخص کرد. گفته شده است که این هنر رزمی قدمتی ۲۰۰۰ ساله دارد و به قبیله «تای» از سلطنت پادشاهی «تای مونگ» و یا «تای موآنگ» قبل از دوره دین «بودا» ارتباط دارد که در دو سمت رود «هوانگ هو» و «یانگ تسه» در سچوان و هوپی در جنوب کشور چین قرار داشت. در آن زمان مردم تای به علت هجوم و تعرض اقوام مختلف مجبور شدند تا به سمت جنوب مهاجرت نمایند، اما در آنجا نیز مورد حمله اقوام دیگری قرار گرفتند. در این شرایط مردمان تای به این فکر افتادند تا علاوه بر استفاده از اسلحه‌های موجود آن زمان، از هنر‌های رزمی خود استفاده کرده و با ارتقای حرکات آن‌ها به جهت دفاع از خود، ضربه‌های «مشت، آرنج، زانو و لگد» را در نبرد‌های تن به تن به کار گیرند. بعد‌ها طوایف تای مونگ به صورت یک ملت مستقل با هم متحد گردیدند و در جنوب رودخانه «مکونگ» به تشکیل سرزمینی مستقل پرداختند و برای دفاع از سرزمین خود و جلوگیری از تاخت و تاز دشمنان، سیستم دفاعی را با استفاده از ورزش رزمی موی تای ایجاد کردند.

در افسانه دیگری که مربوط به اواخر قرن ۱۸ میلادی است، اولین موی تای کار را فردی تایلندی به نام «نای خانوم توم» معرفی می‌کند. بر اساس این افسانه در سال ۱۷۷۴ میلادی پادشاه برمه در طی برگزاری جشنی، اقدام به ترتیب دادن مسابقات رزمی (بوکس) میان ورزشکاران این سرزمین و اسیران تایلندی می‌کند. در این مسابقات یک موی تای کار تایلندی به نام نای خانوم توم توانست تمام بکسور‌های برمه‌ای را شکست دهد و سبب ایجاد احترام و حس تحسین در پادشاه برمه شد. گفته می‌شود که این رخداد سبب شد تا هنر رزمی موی تای به خارج از مرز‌های تایلند معرفی شود.



افسانه‌ای دیگر نیز اگرچه در فضای تضاد میاد کشور برمه و تایلند قرار دارد، اما هنر رزمی موی تای را به پادشاه سیام (نام قدیم تایلند) منسوب می‌کند. براساس این داستان در سال ۱۶۵۰ میلادی در جنگی که میان برمه و سیام رخ داد، «نارسن» پادشاه سیام به اسارت سربازان برمه در می‌آید. نارسن پیشنهاد می‌دهد که با ۱۲ نفر از قهرمانان ورزش‌های رزمی برمه مبارزه کند و در صورت پیروزی آزاد شود. او با موفقیت، همه این دوازده تن را شکست داد و تبدیل به یک قهرمان ملی گردید و از آن پس مردم کشور تایلند با افتخار از این قهرمان رزمی کار خود یاد می‌کردند. این افسانه پادشاه نارسن را ایجاد کننده هنر رزمی موی تای می‌داند.

تاریخچه ورزش موی تای در ایران

ورزش‌های رزمی در ایران تقریباً از سال ۱۳۶۰ با آغاز تحولات جدیدی مواجه شد. مربیان و ورزشکاران رشته‌های مختلف رزمی با ایجاد ارتباطات بین‌المللی سعی در توسعه و فراگیری سبک‌های رزمی جدید نمودند و از سیستم‌های کلاسیک و نیمه کنترلی فراتر رفته و کم‌کم تنوع سبک‌های رزمی با شیوه مبارزات نزدیک و غیر کنترلی داخل رینگ در ایران افزایش یافت. از اواخر سال ۱۳۶۸کلاس آموزشی موی تای به روش اروپایی توسط آقای محمد توحیدی به اتفاق آقای حمدالله عبادتی در مکان ورزشی شهید رسول فریدونی در جنوب تهران دائر شد و در سال‌های بعد دو کلاس دیگر آن در سایر نقاط شهر تهران تشکیل شد تا اینکه از سال ۱۹۹۵ با تأسیس «شورای جهانی موی تای» در تایلند و اعطای نمایندگی به کشور‌های مختلف، از جمله به چند نفر در ایران، فعالیت موی تای به سرعت در اقصی نقاط جهان گسترش یافت، و آموزش استاندارد و اصولی موی تای نیز با نظارت شورای جهانی آغاز شد. به دلیل عدم رسمیت این ورزش در ایران، همواره دایر شدن کلاس‌های موی تای با مشکلات عدیده مواجه می‌شد، پس از پیگیری‌های متعدد، در نهایت در اواخر سال ۱۳۷۷برای فعالیت موی تای در کشور، گفتگو‌های رسمی با رئیس فدراسیون ورزش‌های رزمی آغاز شد و متعاقب آن حضور نمایندگان فدراسیون ورزش‌های رزمی ایران، در کنفرانس جهانی موی تای در بانکوک تایلند، اولین قدم مؤثر برای فعالیت رسمی این ورزش برداشته شد. به این ترتیب از مرداد ماه ۱۳۷۸، «موی تای» به عنوان یکی از ورزش‌های رزمی کشور، فعالیت قانونی خود را تحت پوشش این فدراسیون آغاز کرد. در آذر ماه همان سال اولین تیم رسمی موی تای با مجوز مستقیم از سوی سازمان تربیت بدنی به مسابقات جهانی اعزام شد و کشور ایران رسماً به عنوان یکی از کشور‌های فعال این رشته شناخته شد.



ورزش موی تای چه فوایدی دارد؟

موی تای را می‌توان ورزشی سنگین دانست و برای انجام دادن آن باید شرایط مورد نیازش را داشته باشید. این ورزش به خاطر مزایای زیاد، از جمله ایجاد تناسب اندام محبوبیت زیادی در سراسر جهان کسب کرده است. در صورتی که موی تای را با یکی از ورزش‌های استقامتی ترکیب کنید نتیجه بسیار خوبی برای سلامتی خود بدست خواهید آورد. با این همه فواید ورزش موی تای را می‌توان در دو بخش مجزا برشمرد: فواید فیزیکی و فواید روانی که در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت.

الف) فواید فیزیکی ورزش موی تای

۱. ایجاد استخوان‌های قوی: اگر سبک زندگی و یا کار شما به گونه‌ای است که دائما پشت میز نشسته‌اید و فعالیت بدنی کمی دارید، مطمئن باشید که به مرور چاق می‌شوید چرا که میزان سوخت و ساز بدن شما کاهش یافته و به مرور بیماری‌هایی مانند پوکی استخوان دچار خواهید شد. این رشته ورزشی باعث افزایش میزان تراکم استخوان در شما خواهد شد و مانع از بروز این بیماری می‌شود.

۲. ایجاد اندامی ورزیده: موی تای باعث بزرگ‌تر شدن هیکل می‌شود. شما با انجام تمرینات موی تای اندام تان را متناسب‌تر کرده و چربی‌های اضافی را خواهید سوزاند. کسانی که موی تای را به صورت پیوسته انجام می‌دهند هورمون توکسین در بدن آن‌ها بیشتر آزاد می‌شود.

۳. بهتر کردن تهویه قلب و عروق: تاثیر موی تای بر روی سیستم قلبی عروقی زیاد است و در آن از هر دو روش هوازی و بی هوازی استفاده می‌شود. با اجرای منظم موی تای می‌توانید سیستم قلب و عروق خود را بهبود دهید.

۴. تقویت عضلات میانی: منظور ما از تقویت عضلات میانی تنها سیکس پک شما نیست. اگر قصد دارید که عضلات میانی شما مانند پهلو، باسن و کمر شما تقویت شود انجام تمرینات این رشته ورزشی را به شما توصیه می‌کنیم.

۵. تقویت عضلات پا: ضربات پا نقش بسیار مهمی در موی تای دارد. انجام حرکات پا، ضربات مختلف پا و همچنین تمرینات بسیار زیاد این بر روی عضلات پا باعث تقویت بیشتر عضلات پایینی بدن شده که در کمتر ورزشی می‌توان این اثرات را دید.

۶. بالا بردن ایمنی: موی تای بدن را سالم نگه داشته و در برابر بیماری‌ها مقاوم‌تر می‌کند.

۷. افزایش طول عمر: شاید برایتان جالب باشد که این ورزش حسابی عرق شما را در می‌آورد و عرق کردن برای سلامت پوست بسیار مفید است و مانع از پیری زودرس می‌شود. انجام این ورزش رزمی باعث افزایش ضربان قلب و همچنین اکسیژن رسانی به تمام سلول‌های بدن به خصوص سطح پوست می‌شود و باعث جوان ماندن شما می‌شود.

هر آنچه که باید در مورد جوجیتسو بدانیم



هر آنچه که باید در مورد جوجیتسو بدانیم

جوجیتسو چیست

این روزها عمده افراد برای این که بتوانند به تناسب اندام برسند و به نوعی سلامت خود را تضمین کنند، به دنبال یادگیری ورزش های مختلفی هستند. ورزش های رزمی همواره یکی از ورزش های محبوب در دنیا برای یادگیری بوده اند. در میان تمام ورزش های رزمی اما ورزش جوجیتسو یک جایگاه ویژه و خاصی را میان بسیاری از افراد کم سن و سال دارد. شاید بسیاری از افرادی که به ورزش های رزمی علاقه دارند، نام این ورزش را نشنیده باشند. اگر دوست دارید در مورد این ورزش اطلاعاتی را کسب نمایید، سایت بسیار درستی را انتخاب کرده اید. با ما تا انتهای این محتوا همراه باشید. 

تاریخچه جوجیتسو

خواستگاه ورزش رزمی جوجیتسو را می توان کشور سامورایی ها دانست. مردم کشور ژاپن به ورزش های رزمی مختلف علاقه وافری دارند و همواره به دنبال این هستند تا بتوانند این ورزش های رزمی را در دنیا به همگان معرفی کنند. این ورزش در دسته ورزش های رزمی بدون سلاح قرار می گیرد و نیاز است تا طرفین مبارزه، در فاصله نزدیکی نسبت به یکدیگر قرار بگیرند. قبل از این که بخواهیم در مورد تاریخچه این ورزش رزمی صحبت کنیم نیاز است تا این موضوع را برای شما بیان کنیم که معنی کلمه جوجیتسو چیست. جوجیتسو از ترکیب و تلفیق دو کلمه جو به معنای نرم و منعطف بودن به علاوه جیتسو که به معنای تکنیک می باشد، به وجود آمده است. 
اگر بخواهیم بدانیم که در چه سالی این ورزش پایه گذاری شد، نیاز است تا به سال 1333 میلادی سفر کنیم. در این سال بود که ایده شکل گیری این ورزش در ذهن مردمان رزمی کار ژاپن شکل گرفت. از آن جایی که مردم ژاپن عادت دارند به بهترین شکل ممکن یک کار را انجام دهند؛ تکمیل این ایده تا سال 1573 به طول بیانجامد. بعد از این سال خیلی از رزمی کاران رو به یادگیری جوجیتسو آوردند تا بتوانند در این ورزش رزمی نیز خود را محک بزنند. اگر با ورزش جودو آشنایی داشته باشید باید این موضوع را به شما اعلام کنیم که اصول و قوانین این بازی با جودو دقیقا یکی است با این تفاوت که در ورزش جوجیتسو ضربه زدن به حریف آزاد است و خطا محسوب نمی شود. 



بیشتر بدانید: ضربات جوجیتسو؛ هر آنچه که باید در این رابطه دانست

انواع سبک های جوجیتسو

جوجیتسو نیز همچون اکثر ورزش های رزمی دیگر شامل سبک هایی میشود که هر کدام خواستگاهی دارد سبک های جوجیتسو از این قرار است.

جوجیتسو ژاپنی

جوجیتسو برزیلی

جوجیتسو گریسی

جوجیتسو آمریکایی

1- جوجیتسو ژاپنی

یک سوال متداولی که ممکن است برای عمده رزمی کاران این رشته به وجود آید این موضوع است که چه تفاوتی میان جوجیتسوی ژاپنی با جوجیتسوی برزیلی وجود دارد. در ابتدا باید این موضوع را به شما بگوییم که مهد ورزش جوجیتسو کشور ژاپن است و جای هیچ شک و تردیدی در این خصوص وجود ندارد. بعد از کشور ژاپن مردم برزیل نیز از این ورزش استقبال کردند. 
قطعا سوالی که ممکن است ذهن شما را به خود مشغول کرده باشد؛ این است که چه تفاوتی میان جوجیتسو ژاپنی با برزیلی وجود دارد؟ یادگیری کدام سبک از جوجیتسو می تواند راحت تر و کاربردی تر باشد؟ برای پاسخ به این سوال نمی توان یک اظهار نظر قطعی داشت؛ چرا که این مورد امری سلیقه است و هر شخصی بنا به سلیقه ای که دارد این مورد را مشخص می کند. 
در جوجیتسوی ژاپنی طرفین نبرد در فاصله بسیار نزدیک نسبت به یکدیگر می ایستند و سعی می کنند زمانی که در حالت ایستاده هستند، با یک دیگر درگیر شوند. افرادی که قدرت بدنی بالایی دارند قطعا در جوجیتسو به سبک ژاپنی بسیار موفق خواهند بود. ورزشکاران تنومندی که عضله های قوی و بزرگ دارند، بیش تر به دنبال یادگیری این سبک از ورزش رزمی جوجیتسو هستند. 

2- جوجیتسو برزیلی

نقطه مقابل سبک جوجیتسو ژاپنی را می توان سبک جوجیتسو برزیلی دانست. در جوجیتسو به سبک برزیلی تمام تمرکز بر روی مبارزه در حالت خاک است. در این سبک بیش تر طرفین تمایل دارند تا در ابتدا به یکدیگر گلاویز شوند و از این حربه برای خسته کردن رقیب خود استفاده کنند. طبیعتا خستگی باعث می شود تا ادامه نبرد در حالت خاک ادامه داده باشد. این سبک از ورزش رزمی و بومی مردمان ژاپن بیش تر برای افرادی که دستان قوی دارند، بسیار مناسب می باشد؛ چرا که مدام باید از دستان خود کار بکشند. هدف از انجام این کار این است که شخص بتواند با حرکات قفل کننده حریف خود را بی دفاع سازد. 



بیشتر بخوانید: چرا باید جوجیتسو برزیلی را انتخاب کنید؟

3- جوجیتسو گریسی

اغراق نکرده ایم اگر این جمله را بیان کنیم که بنیان گذاران جوجیتسو برزیلی برادران گریسی بوده اند. هلیو گریسی از معدود ورزشکاران اهل برزیل بود که توانسته 10 مدال ورزشی در این رشته به دست آورد. برادر وی نیز از رزمی کاران اهل کشور برزیل بوده است. در دنیا بسیاری از افراد جوجیتسوی برزیلی را با نام جوجیتسو گریسی نیز می شناسند. 

4- جوجیتسو آمریکایی

این ورزش رزمی هر روز نسبت به روز گذشته توانسته محبوبیت بسیار زیادی را میان عموم مردم جلب نماید. در کشور آمریکا بسیاری از هنرمندان معروف و همچنین افراد کم سن و سال تمایل بسیار زیادی را برای یادگیری این ورزش به سبک برزیلی از خود نشان داده اند. یکی از اشتباهات متداولی که این روزها میان عموم مردم باب شده است، موضوع جوجیتسو آمریکایی است. این ورزش رزمی تنها در دو سبک ژاپنی و برزیلی انجام می شود و اصلا سبکی به نام آمریکایی در این رشته ورزشی جای ندارد. 

بهترین سبک جوجیتسو برای یادگیری

شاید بتوان تکراری ترین سوال در مورد این ورزش رزمی پر طرفدار را این مورد دانست که چگونه بین دو سبک محبوب برزیلی و ژاپنی می توان یک انتخابی درست داشت. همان طور که در ابتدای این مقاله به این موضوع اشاره کردیم، نمی توان در مورد همه افراد یک نسخه واحد پیچید؛ چرا که هر شخصی بسته به علاقه و البته فیزیک اندام خود می تواند در مورد این موضوع تصمیم گیری نماید. با این تفاسیر اما قصد داریم در مورد این موضوع نکاتی را مطرح کنیم که شاید کمی کمک کننده باشد. 
نکته اول این است که افرادی با جثه نحیف و کوچک، باید به دنبال یادگیری این ورزش رزمی به سبک برزیلی باشند. شاید برایتان جالب باشد بدانید که یکی از بنیان گذران جوجیتسو برزیلی جثه و اندامی کوچک داشته است و برای این که بتواند در برابر برادران و دوستان خود که اندامی بزرگ داشته اند از خود محافظت نماید؛ دست به معرفی این سبک از جوجیتسو زده است. البته بیان کردن این نکته نیز خالی از لطف نیست که این سبک از جوجیتسو برای دفاع شخصی یک گزینه بی نظیر و عالی محسوب می شود. 
در نقطه مقابل اما افرادی که دوست دارند به حریفان خود ضربات محکمی را وارد کنند، پیشنهاد می کنیم به دنبال یادگیری این ورزش رزمی به سبک و سیاق ژاپنی باشند. اگر دقت کرده باشید اغلب ورزشکاران این رشته ورزشی عضله های قوی دارند و معمولا قد بلند هستند. 



بیشتر بخوانید: 6 نکته برای مبتدیان جوجیتسو

فواید و مزایا ورزش جوجیتسو

مهم ترین فایده ای که این ورزش دارد، در این است که می تواند عضلات بدن شما را تقویت نماید. افرادی که قوای جسمی ضعیفی دارند، با تکرار و تمرین این ورزش می توانند در مدت زمانی کوتاه عضلات بزرگی را به دست آوردند. 
هر شخص، با هر جنسیتی و البته در هر رنج سنی می تواند این ورزش را فرا بگیرد. به بیان بهتر هیچ محدودیت جنسی و سنی برای یادگیری این ورزش نمی توان قائل شد. 
شاید برایتان جالب باشد بدانید که انجام این ورزش باعث می شود تا ذهن شما تقویت شود. در این ورزش مانند ورزش های فکری مثل شطرنج شما باید از مغز و فکر خود استفاده کنید تا بدانید دقیقا در هر ثانیه باید از چه تکنیکی استفاده کنید. برای این که بتوانید پیروز یک مسابقه شوید باید برای هر ثانیه از مبارزه خود برنامه ریزی داشته باشید و تنها به زور بازوی خود اکتفا نکنید. 
یادگیری جوجیتسو باعث می شود تا شما در دنیای واقعی بتوانید از خود در برابر خطراتی که در جامعه شما را تهدید می کند، محافظت کنید. 

خطرات احتمالی جوجیتسو برای جوجیتسو کاران

قطعا یادگیری هر ورزشی در کنار تمام مزایایی که دارد، ممکن است خطراتی را نیز داشته باشد. در صورتی که این ورزش را به شکلی اصولی یاد نگیرید، ممکن است به اعضای بدن خود آسیب برسانید. همین مسئله بیان گر این موضوع است که باید این ورزش را زیر نظر افراد حرفه ای و بلد کار یاد بگیرید؛ در غیر این صورت ممکن است خطرات جبران ناپذیری در کمین شما باشد. سعی نکنید پله های یادگیری را دو تا یکی طی نکنید و اصولی اقدام به یاد گرفتن این ورزش کنید.



بیشتر بدانید: رهایی از خطرات جوجیتسو با تمرینات درست

جوجیتسو برای بانوان 

جوجیتسو در دسته ورزش هایی است که بانوان نیز می توانند آن را یاد بگیرند. با توجه به خطراتی که همواره در کمین بانوان است، یادگیری این ورزش می تواند امنیت جانی آن ها را تامین کند. اگر تازه تصمیم گرفته اید که یک ورزش رزمی را یاد بگیرید، جوجیتسو می تواند یک انتخاب ایده آل برای شما باشد. تنها نکته ای که باید به آن توجه داشته باشید این است که باید جوجیتسو را تنها زیر نظر اساتید ماهر یاد بگیرید. 

تاریخچه وینگ چون

وینگ چون( به چینی:：咏春拳) یکی از سبک های ورزش رزمی چینی،« کونگ فو» میباشد . این سبک دارای فلسفه ویژه و عمر حدوداً ۳۵۰ ساله هست و بیش تر بر روی مبارزه به کمک ذهن، حس، روح و جسم تأکید دارد.

وینگچون در واژه به مفهوم “بهار زیبا”، “بهار همیشگی” هست.

قصه بروز وینگچون با یک انقلاب عظیم و جنگ داخلی درقرن شانزدهم آغاز مي شود. جایی که دودمان مینگ توسط اشخاص سرزمین منچوری از بین رفت و خلافت چینگ بر سرزمین چین حاکم گردید. باتوجه حمایت راهبان معبد شائولین( 少林寺) از سلسله مینگ اشخاص منچوری به معبد شائولین حمله کردند و آن را آتش زدند. در این حمله اغلب استاتید و هنرجویان کشته شدند و کتاب خانه و دست نوشته ها هم نابود گردیدند. دراین بین چند تن از اساتید موفق به فرارشدند و درشهرهای گوناگون مخفی شدند، در واقع حمله به معبد شائولین تأثير بسياري بر توسعه کونگفو و هنرهای رزمی داشت.

یکی از این اساتید راهبه ای به اسم اِنگ مویی بود که بعد از حمله اشخاص منچوری از معبد گریخت و پنهان گردید، وی در این مدت با مشاهده مبارزه مار ودرنا( در بعضی منبع های روباه سفید ومار) سبکی را ابداع کرد که از فرم های نمایشی قبل استفاده نمی کرد و بسیارسریع وکارآمد بود.

ییم وینگ چون در شهرستان کوآتن به دنیا آمد و از زمان فوت مادرش، با پدرش یی لی که هنرجوی معبد شائولین بود، تنها زندگی می‎کرد. بعد از این که پدر او تحت پیگرد دولت قرار گرفت آن ها کوآتن را ترک کردند و در دامنه های کوه تای لونگ پنهان شدند و یی لی پدر وینگ چون مشغول تجارت گردید.

پس از چند وقتی وینگچون به دختری زیبا تبدیل گردید که این امر باعث مزاحمت یکی از اراذل آن منطقه گردید که اندام بزرگی داشت، وی میخواست ییم وینگ چون را به ازدواج با خویش وادار کند و به وی تا فصل بهار سال بعد مهلت داد تا این پیشنهاد را قبول کند. در این زمان بود که براي نخستین بارییم وینگ چون استاد اِنگ مویی را دید و استاد وی را باخود به معبد برد و آغاز به تعلیم دادن وی کرد. ییم وینگچون در زمينه هنر های رزمی با استعداد بود و سریع فوت و فن رزمی را فراگرفت.

بهارسال بعد هنگامی که ییم وینگچون مرد زورگو را دید وی را به مبارزه دعوت کرد و از وی خواست درصورتی که بتواند اورا شکست دهد مرد باید از ازدواج با وی صرفنظر کند، مرد قوی که از پیروزی خویش خاطرجمع بود موافقت کرد. ییم وینگچون درمدت کوتاهی مرد قدرتمند را شکست داد و مرد جوان هم از ازدواج با وی صرفنظر گردید.

بعد از آن ییم وینگ با عشق اصلی خودش یعنی فردی به اسم لئونگ بک چو ازدواج کرد و تمام فنونی که ازاستاد اِنگ مویی آموخته بود به او آموخت. بعد از مرگ پدر وینگچون آن ها روستا را ترک کردند و به شهر ژاوکینگ در ایالت گوانگ دونگ رفتند و مدرسه سری خویش را بنا کردند.

لئونگ بک به افتخار همسرش اسم این سبک رزمی را وینگ چون نهاد.



سبک وینگ چون

این سبک چند نسل بعد به وسیله استاد لئونگ جان که یکی از اساتید مشهور کونگ فو در زمان خویش بود به شهرت رسید. از استاد لئونگ جان، بعنوان استاد بدون شکست یاد ميشود . آوازه جهانی وینگ چون به وسیله استاد ایپ من و شاگردانش( ایپ چون، لومن کام، لئونگ تینگ و بروس لی) به اوج خویش رسید.

پیشنهاد امروز



محافظت کامل و موثر از پوست شما در برابر آفتاب با جدیدترین محصولات

ایپ من نخستین شخصی بود که بصورت عمومی اموزش وینگ چون را در هنگ کنگ شروع کرد. حرکت دریک مسیر مستقیم، سرعت ضربات و تکنیک های مستقیم و ترکیبی و تلاش در جهت خنثا نمودن حملات رقیب- بیش از اعمال نیرو براي ضربه زدن- یا حمله مستقیم از خصوصیات و ویژگی های بارز این هنر به حساب می آید . حركات دست در اين سبك بيشتر هست و جزء سبكهاي جنوبى چين شمرده مى شود.

تاریخچه وینگ چون در ایران

وینگ چون کونگ فو در سال ۱۳۷۲توسط سی فو فیروز قهرماني در ایران معرفی شد. ایشان در آن هنگام یکی از اعضای سازمان جهانی وینگ چون و از شاگردان کرنشپشت در آلمان بودند. وینگچون شاگردان زيادي را بخود مجذوب کرد من جمله شاگردان سیفو قهرماني رضا خیبری، علی محبوبی، برادران فتحی، برادران رستمی، برادران کرمی، آقایان حسین قربانخانلو، کورش گیلانی، اردشیر محمدی نژاد، سعید قهرمان بیک، شیرویه حسن زاده و کامران پیرنیا و……اشاره کرد.

پس از چند وقتی این اشخاص به دلیل مشکلاتی از ایشان جداشده و نماییندگی سبک های گوناگون را در دست گرفتند.

سیفو قهرماني در سال ۱۳۸۹ سبک وو او تائوWUWEI TAO را بنیانگذاری نمودند.

نکته هایی مهم در تمرین وینگ زیرا

در حالت استقرار ستون فقرات باید کاملاً صاف باشد و این حالت سالمترین و محکمترین حالت براي فایت میباشد .

در استقرار باید کپل و سر و گردن و سینه تنظیم باشد و کنترل شود و پس از چند وقتی به صورت عادت ميشود و عضلات و مغز خسته نمی شود.

روش مشت زنی در وینگ چون زیاد میباشد ، مهم ترين آن باید ارنج به وسط بدن بیاید و بدن را پوشش دهد و درجه مچ دست هم مهم هست که نقطه برخورد سیکن ها باشند و باید توجه داشت که سیکن کاملاً در مرکز بدن باشد.

در مشت زدن سرشانه ها نباید عقب باشد برای این که قدرت مشت وینگ چون از سرشانه ها میباشد مثل بوکس غربی.

شما در تمرینات و ضربه زدن باید کاملاً ریلکس باشید که قدرت و توان در بدن ایجاد شود و انتقال آن به رقیب راحتتر باشد.

نیاز نیست در ضربه زدن دست کشیده باشد و با ارنج شکسته هم میتوان مشت زد.



تمرین وینگ چون

پنج خط مهم درتمرین وینگ چون:

1). خط مرکزي بدن که بدن رابه دونیمه چپ وراست تقسیم می کند . این خط علتهای دروینگ چون دارد. ابتدابدن بایددریک خط قراربگیردوآرنج نیزدروسط قراردارد.

2). خط بین ارنج ها باید موازی بازمین باشند. ارتفاع بین ارنج هابا این خط نیزمشخص ميشود . زاویه بین ساعدوبازو باید135درجه باشدوفاصله ارنج تابدن یک مشت هست.

3). خط دردفاع بونگ سائومی باشد وازسیکن وسط آغاز شده تااواسط ساعد، زاویه بونگ سائو135درجه میباشد .

4). خط فاصله بین دوحریف می باشدواین فاصله بسیارمهم هست. جهت ضربه زدن ودفاع بهتر. براي کم وزیادشدن فاصله ازپاهااستفاده می شودنه این که دستهایمان رابکشیم.

Video Player is loading.

5). خط ازطرفین بدن میباشد ، ازگوش، شانه وکپل به زمین براي حفظ تعادل وتنظیم مرکز ثقل.

درجات شاگردی  وینگ چون

دوره اموزش وینگ چون شامل دوازده درجه شاگردی هست که دو فرم ابتدایی سیو نیم تائو و چام کیو بعلاوهٔ تمرینات پون سائو و دان چي و کاربردهای چی سائو را پوشش ميدهد . در کنار ترکیبات مختلف دست در سیو نیم تائو، مجموعه استانداردی از فرم های پا نیز در این دوره یادگرفته ميشود .

درجات شاگردی بر مبنای عناوینی که در هر دوره اموزش داده ميشود ، به سه بخش تقسیم ميشود :

درجات ۱ تا ۴، یادگیری مهارت های پایه ای در سه فاصله مبارزاتی

درجه یک- احترام و فروتنی، مبانی اصولی سبک و مهارت های حرکتی، درگیر شدن در فاصله دور، آغاز سیو نیم تائو« آغاز تمرین دستها با لات سائو»

درجه دوم- مبارزه در فاصله دور بهمراه مشت نواختن ها و لگدها نواختن ها، کل« سیو نیم تائو»

درجه سوم- گذار از فاصله حملاتی دور به فاصله میانی در تمارین لات سائو بصورت آزادتر و روتین

درجه چهارم- گذر از فاصله حملاتی میانی به فاصله نزديک و شروع فرم« چام کیو» و« تمارین لامسه دستها به نان پون سائو و دانچی»

مراتب ۵ تا ۸

درجه پنجم- حملات در مسافت کوتاه و مبارزه همزمان با هر دو دست

درجه ششم- آغاز چی سائو و تطبیق نيروهاي خویش با حريف

درجه هفتم- روش های ستاندن و قفل دست و پاها و رد كردن

درجه هشتم- روش های کشیدن و هل دادن

درجات ۹ لغایت ۱۲، کاربردها

درجه نهم- در برابر تک مهاجم و کاربرد تکنیک های کلاسیک

درجه ده- در برابر دو مهاجم و کاربرد به صورتِ روش های آزادِ

درجه یازدهم-  در برابر تک مهاجم مسلح به سلاح سرد بصورت کلاسیک

درجه دوازدهم-  در برابر دو مهاجم مسلح به سلاح سرد ازاد

در درجه ۹ شاگردی هنرجو نه تنها باید سبک را به خوبی بشناسد( همچنين در درجه ۸) بلکه باید به خوبی از کاربردهای آن بهره بگیرد . مهارت تنها تفاوت مهم بین این دو درجه هست، که بسته به مدرسه ای که هنرجو تحت تعلیم هست، درجه ۸ و ۹ میتواند با عنوان کمربند مشکی برابری کند. اما هیچ اجماعی روی این مسأله وجود ندارد زیرا هیچ مقایسه قراردادی و ریتمی در این بین وجود ندارد.

در برخی مدارس درجات مختلف با تی شرت های گوناگون مشخص میشوند ، مانند لباس با رنگ سفید تا درجه پنجم، خاکستری براي درجه ۵ تا ۸ و مشکی براي درجه ۹ تا ۱۲.

ووشو 

کیک بوکس 

کونگ فو 

ووشو 

کونگ فو 

.......

کونگ فو 

ووشو 

کیک بوکس 

تکنیک 

آناتوا

آتادو 

سوتو 

سامسامئه

کونگ فو 

بوکس

کیک بوکسینگ 

ووشو 

حامد  رحیمی   پنجکی   

کونگ فو  

ذن 

توآ

کلیپ تصویر 

حامد   رحیمی   پنجکی   

نویسنده  

حامد   رحیمی   پنجکی   

نقش ورزش و تربیت بدنی در سلامت روانی :

 از آنجا که جسم و روان ارتباط عمیقی با یکدیگر دارند و اختلال سلامت در هر یک از اینها  سلامت دیگری را به خطر می اندازد . امروزه متاسفانه به نظر می رسد نوع مردم به ویژه در شهر های بزرگ و صنعتی آنها را از نیاز های طبیعی خود دور کرده است و در نتیجه زمینه را برای ابتلا به بیماری های روانی آماده می کند شواهد زیادی نشان می دهد که اغلب مردم از نظر سلامت روانی و جسمی در حد مطلوب نیستند.

در صورت بی توجه ای به امر پیشگیری و درمان بیماری های روانی این بیماری و بسیاری دیگر از بیماری های مزمن و پایدار می شوند و برای همیشه افراد را در زندگی اجتماعی دچار مشکل می کند.متخصصان و سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده اند که برای رفع اختلالات روانی در کنار دار و درمانی باید ورزش هم کرد. به این گونه به نظر می رسد شرکت منظم افراد در فعالیت های بدنی و ورزش ضمن پیشگیری از ابتلا به بیماری های جسمی و روحی ، زمینه مناسبی را برای افزایش کیفیت زندگی انسان فراهم می آورد.

ورزش عامل خودباوری – تقویت اراده و احساس موفقیت و شادابی است و تخلیله هیجانی و دوری از گوشه گیری و افزایش عزت نفس را بدنبال دارد.

ورزش انسان را از حالت بی تفاوتی و افسردگی بیرون می آورد و باعث نشاط و امیدواری وی می گردد.

اهداف ورزش :

1- هدف های بهداشتی و تندرستی :

· تأمین سلامتی و بهداشت بدن در برابر بیماری ها

· تأمین شرایط و تقویت بدن

· بازسازی بدن به منظور رفع نقایص جسمی و افزایش کارایی ان

2- هدف های پرورشی و اخلاقی :

· پرورش روان و ایجاد زمینه برای استقلال شخصیت

· رشد و پرورش رغبت های مثبت

· خود داری از پذیرش افکار و عقاید مسموم و ارشاد و هدایت دیگران.

3- هدف های روانی و اجتماعی :

· تقویت روان و غلبه بر عادت های بد

·   رفع عوارض مثل نگرانی – ترس و کناره گیری

·   ایجاد حس رقابت سالم.

· دست یابی به شادابی و نشاط

حامد   رحیمی  پنجکی  

امــــروزه پــيــشــــرفــــت عــلـــوم و فــنـــاوري هـــا ســبـــب مي گردد تا انسانها با اتكاء به تكنولوژي نوين، رفتارهاي جديدي را كسب نمايند. هر گونه تغيير جديد مي تواند اثرات متفاوتي را در كليه ابعاد زندگي فردي، اجتماعي ، اقتصادي و … انسان به وجود آورد.اما از ميان اين عوامل آنهايي كه در سلامتي انسان تاثيرگذار هستند از نقش ويژه اي برخوردارند.

نقش رفتارهاي ناهنجار بهداشتي و سبك زندگي و شيوه هاي تغذيه در افزايش ميزان بيماري هاي غيرواگيردار، لزوم تغيير نگرش در مراقبت و بهداشت را با هدف حفظ و ارتقاي سلامتي ايجاب مي كند. با توجه به موارد ذكر شده نقش بي تحركي به عنوان يكي از عوامل اصلي در شيوع بيماري ها و بروز مرگ، حائز اهميت مي باشد. با توجه به اينكه فعاليت فيزيكي مناسب مي تواند تاثير مهمي در پيشگيري از بروز بيماري ها، عوارض آنها و نهايتا مرگ و مير ناشي از آنها داشته باشد، بررسي متون و مقالات علمي در مورد ارتباط بيماري ها و فعاليت فيزيكي گوياي اين مطلب است كه ورزش پياده روي داراي تاثيرات مفيدي در زمينه پيشگيري از بيماري هاي مزمن و غيرواگير مي باشد

ورزش اکسیر جوانی است و مانند یک داروی ضد پیری قوی عمل می‌کند. ورزش از انحطاط سیستم اعصاب و مغز جلوگیری می‌کند و باعث افزایش حافظه و قدرت یادگیری می‌شود. هنگام حرکات ورزشی میزان جریان خون در مغز افزایش پیدا می‌کند و سیستم اعصاب تحریک می‌شود و سلول‌های عصبی جدید تولید می‌کند.

حامد     رحیمی   پنجکی