اطلاعات تصویری ،(حامدرحیمی پنجکی)

در دنیای پرمشغله امروزی، خستگی روزانه و اختلال در خواب مشکلاتی رایج هستند استفاده از گیاهان خشک و دمنوش‌ های طبیعی راهکاری مؤثر و بدون عوارض برای رفع خستگی و تنظیم خواب است در این مقاله به‌ صورت ساده و حرفه‌ ای تأثیر این گیاهان را در بهبود کیفیت خواب، افزایش انرژی و تقویت بدن بررسی می‌کنیم.

منبع ویتامین‌ ها و مواد معدنی برای خواب بهتر و کاهش خستگی

گیاهانی مانند جعفری، شنبلیله، گشنیز، شوید، ترخون و اسفناج خشک سرشار از ویتامین‌های A، C، K هستند این گیاهان همچنین دارای آهن، منیزیم و پتاسیم‌اند این مواد معدنی برای تنظیم خواب و تولید انرژی در بدن ضروری هستند به‌ ویژه آهن که با کمک به خون‌ سازی باعث افزایش اکسیژن‌ رسانی به مغز و در نتیجه خواب بهتر می‌شود.

گیاهان خشک و تأثیر آن‌ها در بهبود گوارش و خواب عمیق

گوارش سالم پیش‌ نیاز خواب باکیفیت است نعنا، مرزه، ترخون و ریحان خشک عملکرد دستگاه گوارش را بهبود می‌دهند این گیاهان با کاهش نفخ، به آرام‌ سازی معده کمک کرده و باعث خواب راحت‌ تر می‌شوند.

تنظیم خواب با دمنوش‌ های گیاهی خشک

دمنوش‌ هایی مانند نعنا، ریحان خشک و گشنیز به تنظیم ریتم خواب بدن کمک می‌کنند این دمنوش‌ ها آرامش‌ بخش‌ اند و بدون ایجاد وابستگی کیفیت خواب را افزایش می‌دهند مصرف آن‌ها کمک می‌کند سریع‌ تر بخوابید و خواب عمیق‌ تری را تجربه کنید.

بهترین دمنوش‌ های گیاهی برای خواب راحت و رفع خستگی

در ادامه چند دمنوش مؤثر برای تنظیم خواب و رفع خستگی معرفی می‌شود:

دمنوش نعنا خشک: آرام‌ کننده اعصاب و کاهش‌ دهنده تنش ذهنی.

دمنوش اسفناج خشک: سرشار از منیزیم و مفید برای خواب بهتر.

دمنوش ترخون و مرزه خشک: ضدالتهاب و مناسب برای خواب شبانه.

دمنوش ترکیبی ریحان، گشنیز و شنبلیله: تقویت‌ کننده مغز و آرام‌ بخش.

تأثیر خون‌ رسانی بر کیفیت خواب و درمان بی‌خوابی

برای خواب باکیفیت، خون‌رسانی مؤثر به مغز و عضلات ضروری است گیاهانی دارای آهن، ویتامین C و ترکیبات ضدالتهاب، به بهبود جریان خون کمک می‌کنند این کار باعث خواب عمیق‌ تر و احساس بهتر بعد از بیدار شدن می‌شود.

نقش گیاهان خشک در تنظیم خواب عمیق و رفع بی‌خوابی از طریق  خون‌ رسانی

جعفری، تره، اسفناج و شنبلیله خشک خون‌سازی را تقویت می‌کنند. این گیاهان با افزایش حجم خون و بهبود گردش آن، شرایط مناسب‌تری برای خواب شبانه فراهم می‌کنند همچنین، فشار خون را کاهش می‌دهند.

تنظیم سیکل خواب شبانه با گیاهان خشک برای مقابله با بی‌خوابی

برخلاف داروهای خواب‌ آور، دمنوش‌های گیاهی مانند ریحان، ترخون و گشنیز به تنظیم طبیعی سیکل خواب کمک می‌کنند این گیاهان با آرام‌ سازی اعصاب و بدون ایجاد وابستگی، خواب منظم ایجاد می‌کنند.

چگونه خواب عمیق و باکیفیت‌ تری داشته باشیم؟ راهکار هایی برای درمان بی‌خوابی

خواب عمیق یکی از مراحل مهم چرخه خواب است که نقش کلیدی در بازیابی بدن و ذهن دارد برای رسیدن به خواب عمیق، باید شرایط مناسب را فراهم کرد خواب عمیق با محیط خواب آرام، خاموشی مطلق، قطع استفاده از موبایل پیش از خواب و مصرف دمنوش‌های گیاهی به‌ ویژه ترکیب‌هایی شامل سبزیجات خشک مانند نعنا و ریحان تقویت می‌شود همچنین خواب منظم، روتین ثابت برای بیدار شدن و تغذیه سبک در شب به عمیق‌ تر شدن خواب کمک می‌کند خواب عمیق پایه‌ ی اصلی برای سلامت روان و جسم است.

تاثیرات خواب عمیق بر عملکرد مغز و سیستم عصبی

خواب عمیق باعث پاک‌ سازی مغز از سموم عصبی، تقویت حافظه و افزایش تمرکز روزانه می‌شود در این مرحله از خواب، مغز فرصت بازسازی پیدا می‌کند خواب عمیق ارتباط مستقیم با کاهش استرس، تعادل خلق‌ و خو و تنظیم فعالیت‌ های شناختی دارد اگر فرد به‌ طور منظم خواب عمیق نداشته باشد، تمرکز، یادگیری و تصمیم‌ گیری او به شدت کاهش می‌یابد خواب عمیق، کلید اصلی برای سلامت مغز است.

تاثیرات خواب سبک بر مغز | چرا نباید در مرحله خواب سبک بمانیم؟

خواب سبک یکی از مراحل اولیه چرخه خواب است اگر فرد بیشتر زمان خواب خود را در این مرحله بگذراند، کیفیت خواب پایین می‌آید خواب سبک به مغز فرصت بازسازی نمی‌دهد و منجر به خستگی مداوم، بی‌حالی و کاهش حافظه می‌شود ماندن طولانی در خواب سبک باعث کاهش کارایی ذهن و عدم بازیابی انرژی می‌شود خواب سبک، در صورت مزمن شدن، آسیب‌ زننده به عملکرد مغز است.

تأثیرات بی‌خوابی و کم‌خوابی بر مغز و کیفیت خواب | چرا خواب کافی برای مغز حیاتی است؟

بی‌خوابی یکی از عوامل اصلی اختلال در عملکرد مغز است زمانی که خواب کافی نداشته باشید، مغز دچار اختلال در تمرکز، کاهش قدرت حل مسئله و افزایش احساس اضطراب می‌شود خواب ناکافی همچنین با افزایش ریسک ابتلا به بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر مرتبط است خواب کافی و منظم باعث تثبیت خاطرات، پاک‌سازی سموم و بازسازی سلول‌ های مغزی می‌شود کم‌ خوابی، نه‌ تنها جسم را خسته می‌کند بلکه مغز را نیز فرسوده می‌سازد.

خواب کلید آرامش، تمرکز و سلامت مغز

خواب عمیق، خواب منظم و خواب کافی سه اصل مهم برای عملکرد بهینه مغز هستند. برای رسیدن به این سه اصل باید سبک زندگی سالم داشت، استفاده از دمنوش‌های گیاهی مثل سبزیجات خشک توماناک را جدی گرفت و محیط خواب را بهینه کرد. کیفیت خواب رابطه مستقیمی با سلامت مغز دارد. اگر به دنبال ذهنی فعال و بدنی سالم هستید، هیچ چیز جای خواب عمیق و کافی را نمی‌گیرد.

عوارض بی‌خوابی؛ وقتی خواب کافی از زندگی حذف می‌شود

بی‌خوابی یکی از مشکلات شایع دنیای مدرن است که تأثیرات گسترده‌ای بر جسم و روان انسان دارد. وقتی بدن خواب کافی و باکیفیت نداشته باشد، چرخه طبیعی خواب مختل می‌شود و عملکرد بسیاری از سیستم‌های حیاتی آسیب می‌بیند. خواب نقش مهمی در بازسازی بدن، تنظیم هورمون‌ها، تثبیت حافظه و کاهش استرس دارد. نداشتن خواب مناسب، بدن را خسته و ذهن را فرسوده می‌کند.

تأثیر بی‌خوابی بر ریزش مو؛ ارتباط خواب و سلامت پوست و مو

یکی از عوارض بی‌خوابی که کمتر به آن توجه می‌شود، ریزش مو است. در زمان خواب، بدن به بازسازی بافت‌ها و سلول‌ها می‌پردازد. کم‌خوابی یا خواب بی‌کیفیت باعث اختلال در خون‌رسانی به پوست سر، کاهش سطح اکسیژن و افت مواد مغذی می‌شود. این روند به تدریج موجب ضعیف شدن فولیکول‌ها و ریزش مو خواهد شد. برای حفظ سلامت مو، خواب کافی و باکیفیت به اندازه تغذیه و مراقبت ظاهری اهمیت دارد.

بی‌خوابی و استرس؛ چطور کمبود خواب اضطراب را تشدید می‌کند؟

کمبود خواب باعث افزایش سطح هورمون‌های استرس مثل کورتیزول در بدن می‌شود. افرادی که به‌طور مداوم خواب باکیفیت ندارند، بیشتر در معرض نگرانی، اضطراب و تنش‌های روزانه قرار می‌گیرند. خواب به تنظیم سیستم عصبی کمک می‌کند. وقتی خواب ناکافی باشد، ذهن به راحتی آرام نمی‌شود و افکار منفی تشدید می‌شود. خواب کافی مانند ترمزی برای ذهن پرتنش عمل می‌کند.

بی‌خوابی و افسردگی؛ وقتی نبود خواب با روحیه بازی می‌کند

ارتباط تنگاتنگی بین کمبود خواب و افسردگی وجود دارد. افرادی که خواب منظمی ندارند، بیشتر دچار نوسانات خلقی، احساس پوچی و بی‌حوصلگی می‌شوند. خواب باعث تنظیم مواد شیمیایی مغز مانند سروتونین و دوپامین است که مستقیماً بر خلق‌وخو اثر می‌گذارند. بی‌خوابی مزمن می‌تواند از عوامل اصلی شروع یا تشدید افسردگی باشد. خواب باکیفیت می‌تواند نقش پیشگیرانه در برابر افسردگی ایفا کند.

چرا باید خواب را جدی بگیریم؟

خواب تنها یک استراحت ساده نیست. خواب یک فرآیند حیاتی برای سلامتی روان، پوست، مو و عملکرد مغز است. از ریزش مو گرفته تا اضطراب و افسردگی، همگی می‌توانند پیامد مستقیم کم‌خوابی باشند. استفاده از دمنوش‌های خواب‌آور، رعایت نظم در ساعت خواب، مصرف سبزیجات خشک، و حذف عوامل مزاحم خواب می‌تواند به بازگشت خواب سالم کمک کند.

دمنوش نعناع و اسطوخودوس

چگونه دمنوش‌ های گیاهی بدون عوارض، کیفیت خواب را بالا می‌برند؟

دمنوش‌ های گیاهی فاقد مواد شیمیایی هستند آن‌ها با تنظیم هورمون‌هایی مانند ملاتونین به‌ مرور باعث بهبود خواب می‌شوند با مصرف مداوم، بدن به خواب منظم و طبیعی عادت می‌کند این دمنوش‌ ها خواب‌ آلودگی روزانه ایجاد نمی‌کنند.

تأثیر دمنوش‌ های گیاهی بر رفع خستگی روزانه

دمنوش‌ های آرام‌بخش گیاهی باعث خواب بهتر در شب می‌شوند. این خواب باکیفیت به افزایش انرژی در روز بعد کمک می‌کند در نتیجه، خستگی کاهش یافته و تمرکز بیشتر می‌شود.

گیاه‌ خواری، انرژی بیشتر و خواب باکیفیت‌ تر

رژیم گیاه‌ محور، به‌ ویژه مصرف گیاهان خشک و دمنوش‌ها، به تنظیم خواب و افزایش انرژی کمک می‌کند حذف چربی‌های مضر و افزودن سبزیجاتی مانند اسفناج، گشنیز و تره بدن را سبک‌ تر می‌کند این کار باعث گوارش بهتر و خواب آرام‌ تر می‌شود.

چرا خواب راحت نداریم؟ دلایل و راه‌ حل‌ های داشتن خواب باکیفیت

خواب یکی از اصلی‌ ترین نیازهای بدن است با این حال، بسیاری از افراد خواب راحتی ندارند و از بی‌خوابی، بیدار شدن‌های مکرر یا احساس خستگی پس از بیدار شدن رنج می‌برند عوامل مختلفی مانند استرس، تغذیه نامناسب، استفاده زیاد از موبایل و نداشتن روتین خواب منظم، کیفیت خواب را پایین می‌آورد تنظیم ساعت خواب، پرهیز از کافئین در شب و مصرف دمنوش‌ های طبیعی می‌تواند خواب راحت را بازگرداند.

دلیل استرس قبل خواب چیست؟ راهکار هایی برای آرام‌ سازی ذهن قبل از خواب

استرس قبل از خواب از مهم‌ترین دلایل اختلال در خواب شبانه است. مغز درگیر افکار ناتمام روز و نگرانی‌های فرداست، در نتیجه نمی‌تواند وارد فاز آرامش برای خواب شود. استفاده از روش‌هایی مثل نوشتن برنامه روز بعد، تنفس عمیق، مراقبه و نوشیدن دمنوش‌هایی مانند بابونه یا نعنا می‌تواند استرس را کاهش داده و به تنظیم خواب کمک کند. خواب آرام بدون استرس پایه‌ای برای سلامت روان است.

چرا با اینکه زیاد می‌خوابیم باز هم بی‌ حالیم؟ علت خستگی بعد از خواب طولانی

خواب زیاد همیشه به معنای خواب مفید نیست ممکن است فرد ۸ یا حتی ۱۰ ساعت بخوابد اما باز هم احساس خستگی داشته باشد خواب بی‌کیفیت، وقفه‌ های تنفسی در خواب (آپنه خواب)، استرس، تغذیه سنگین قبل از خواب و اختلالات هورمونی می‌توانند باعث این مشکل شوند اصلاح سبک زندگی، ورزش منظم و استفاده از گیاهان خشک برای تنظیم خواب می‌تواند راهگشا باشد.

دلایل خواب سبک، بی‌خوابی و احساس بی‌ حالی مزمن

کسلی و بی‌ حالی مداوم می‌تواند نتیجه خواب ناکافی، خواب سبک، یا بی‌خوابی مزمن باشد کم‌تحرکی، مصرف غذاهای فرآوری‌ شده، کمبود ویتامین D، آهن و منیزیم هم در این حالت دخیل هستند اولین قدم برای برطرف کردن این مشکل، تنظیم خواب و بهبود کیفیت خواب شبانه است استفاده از دمنوش‌ های خواب‌ آور، پرهیز از موبایل در شب و تنظیم ساعت خواب و بیداری کمک زیادی به افزایش انرژی می‌کند.

بهترین ورزش‌ ها برای رفع کسلی و خستگی | ورزش و خواب بهتر

ورزش منظم یکی از مؤثرترین راه‌ های مقابله با کسلی و خستگی روزانه است فعالیت فیزیکی به افزایش جریان خون، آزادسازی هورمون‌ های شادی‌ آور و تنظیم ریتم طبیعی خواب کمک می‌کند ورزش باعث می‌شود شب‌ ها خواب راحت‌ تری داشته باشید و صبح‌ ها با انرژی بیشتری از خواب بیدار شوید حتی ورزش‌ های سبک مانند پیاده‌ روی یا کشش روزانه، نقش مهمی در بهبود کیفیت خواب دارند.

مصرف چای بعد از غذا نه تنها به فرآیند هضم کمک نمی‌کند، بلکه اسید موجود در چای، پروتئین غذا را سفت و هضم آن را دشوار می‌کند.

به گزارش خبرآنلاین، دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت در پاسخ به باور غلط مبنی بر مفید بودن مصرف چای بعد از غذا به منظور هضم بهتر، عنوان کرد که این باور فاقد شواهد علمی بوده و مصرف چای نه تنها به فرآیند هضم کمک نمی‌کند، بلکه اسید موجود در چای، پروتئین غذا را سفت و هضم آن را دشوار می‌کند.

ایسنا نوشت: دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت در پاسخ به اینکه آیا نوشیدن چای یا شیرچای بلافاصله بعد از غذا، به هضم بهتر کمک می‌کند؟، مطرح کرد: مصرف چای همراه یا بلافاصله بعد از غذا برای اکثر مردم یک عادت محسوب می شود و ممکن است عادتی باشد که در طول زمان به دست آمده باشد.

اکثر متخصصین توصیه می کنند که از مصرف چای همراه یا بعد از غذا اجتناب شود. چای به خودی خود، دارای مزایای تغذیه‌ای بسیار از جمله بهبود وضعیت التهاب بدن و تقویت سیستم ایمنی است، با این وجود، در مورد مصرف انواع چای همراه یا بلافاصله بعد از غذا، باید گفت که برگ‌های چای اسیدی هستند و می‌توانند بر روند هضم تأثیرگذار باشند؛ به طوری که اگر وعده غذایی مصرف شده حاوی پروتئین باشد، مصرف چای نه تنها به فرآیند هضم کمک نمی‌کند، بلکه اسید موجود در چای محتوای پروتئین را سفت و هضم آن را دشوار می‌کند.

به علاوه، بعضی از ترکیبات موجود در چای می‌توانند مانع جذب ویتامین‌ها و مواد معدنی شوند. یکی از این نمونه‌ها تانن‌هایی است که در چای وجود دارد و مسئول ایجاد رنگ قهوه‌ای تیره در آن است. غلظت بالای این ترکیب می‌تواند در جذب پروتئین و مواد معدنی از قبیل آهن، روی و کلسیم اختلال ایجاد کند و افرادی که دچار کمبود این مواد معدنی هستند، باید از نوشیدن چای همراه یا بلافاصله بعد از وعده‌های غذایی خودداری کنند.

تانن موجود در چای سیاه مسئول طعم تلخ آن نیز است و می‌تواند منجر به حالت تهوع یا ناراحتی گوارشی شود. اگزالات موجود در چای نیز باعث اختلال در روند جذب آهن و کلسیم می‌شود. از طرف دیگر، محتوای کافئین موجود در چای ممکن است از جذب مواد مغذی در سیستم گوارشی جلوگیری کند. به علاوه، در صورت داشتن مشکلات گوارشی از جمله زخم های گوارشی، کافئین می‌تواند باعث تشدید مشکلات گوارشی شود.

بنابر اعلام وزارت بهداشت، همچنین، کافئین تولید اسید در معده را افزایش می‌دهد و در صورت ابتلا به سندرم روده تحریک پذیر می‌تواند علائم را تشدید کند. به علاوه، مصرف چای همراه یا بلافاصله بعد از غذا می‌تواند شیره‌های گوارشی را رقیق کرده که منجر به سوء هاضمه می‌شود.

در کنار این موارد، بعضی از افراد گزارش کرده‌اند که نوشیدن چای بعد از غذا گازها و نفخ معده را برطرف می‌کند. بنابراین، با در نظر گرفتن تمامی نکات فوق توصیه می‌شود چای یک ساعت قبل یا یک ساعت بعد از غذا مصرف شود تا بتوان با کاهش مضرات مصرف چای هنگام غذا، از فواید آن استفاده کرد.

قهوه زیر ذره‌بین علم: چهار افسانه‌ای که باید فراموش کنیم

صبح، بوی قهوه‌ای که از آشپزخانه می‌پیچد، حکم آغاز روزی تازه را برای من دارد. دانه‌ها را با حوصله آسیاب می‌کنم، آب را به دمای مطلوب می‌رسانم و با دقت هر قطره را به فنجانم هدایت می‌کنم. شاید برای بعضی‌ها قهوه فقط یک نوشیدنی باشد، اما برای من و بسیاری دیگر، قهوه بخشی از یک آیین است؛ راهی برای آغاز روز، برای لحظه‌ای مکث و تامل و البته، برای گرفتن یک ضربه انرژی. اما هرچه محبوبیت قهوه بیشتر می‌شود، افسانه‌ها و سوءتفاهم‌ها هم درباره‌اش بیشتر شکل می‌گیرند.

چرا باید اجازه بدهیم این شایعات لذت یک فنجان قهوه را از ما بگیرند؟ به عنوان یک عاشق قهوه و کسی که دل در گروی علم و تحقیق دارد، تصمیم گرفتم چند افسانه مشهور قهوه را زیر ذره‌بین پژوهش‌های علمی قرار دهم. شاید وقتش رسیده باورهایمان را کمی بازنگری کنیم.

افسانه اول: قهوه دارک رُست قوی‌تر است

خیلی‌ها بر این باورند که قهوه دارک رُست (رُست تیره) قوی‌تر است و کافئین بیشتری دارد. این باور منطقی به نظر می‌رسد: قهوه تیره‌تر، مزه قوی‌تری دارد، پس حتماً انرژی بیشتری هم می‌دهد. اما واقعیت علمی خلاف این است.

تفاوت اصلی بین قهوه دارک رُست و لایت رُست در میزان حرارتی است که دانه‌ها هنگام برشته شدن دریافت می‌کنند. مقاله‌ای در مجله Nature (منتشرشده در سال ۲۰۱۷ توسط مگان فولر و نینی رائو) نشان داد که قهوه با رُست متوسط حتی کافئین بیشتری از قهوه دارک رُست دارد، آن هم زمانی که وزن برابری از هر دو نوع مصرف شود. پس اگر عاشق مزه تلخ و سنگین دارک رُست هستید، نوش جان‌تان! اما بدانید انرژی اضافی‌ای نسبت به لایت رُست نصیب‌تان نمی‌شود.

افسانه دوم: قهوه باعث کوتاهی قد می‌شود

یکی دیگر از باورهای قدیمی این است که بچه‌ها نباید قهوه یا نوشیدنی‌های کافئین‌دار بخورند، چون رشدشان متوقف می‌شود. اما هیچ سند علمی برای این ادعا وجود ندارد. دکتر روی کیم در وبلاگ کلینیک کلیولند می‌نویسد: «کافئین هیچ تاثیری روی رشد ندارد.» حتی مشخص نیست این شایعه از کجا آمده است. البته باید گفت که کافئین می‌تواند اشتها را کمی سرکوب کند، اما این اثر آن‌قدر چشمگیر نیست که بخواهد بر رشد تأثیر منفی بگذارد.

البته نوشیدن قهوه برای کودکان همچنان توصیه نمی‌شود؛ نه به خاطر رشد، بلکه به دلایلی مانند مشکلات خواب، اضطراب و ضربان قلب نامنظم. (راستش را بخواهید، این عوارض گاهی گریبان بزرگسالان – حتی روزنامه‌نگاران قهوه‌دوست – را هم می‌گیرد!)

افسانه سوم: قهوه بدن را کم‌آب می‌کند

همه شنیده‌ایم که قهوه دیورتیک است و باید پس از نوشیدن آن بیشتر آب بنوشیم. اما واقعیت این است که قهوه عمدتاً از آب تشکیل شده و این مقدار آب، اثر خفیف دیورتیک کافئین را خنثی می‌کند. در مطالعه‌ای که سال ۲۰۱۴ در نشریه PLoS ONE منتشر شد، محققان دانشگاه بیرمنگام تأثیر مصرف قهوه و آب را روی وضعیت آب بدن ۵۰ مرد بررسی کردند و هیچ تفاوت معناداری بین این دو مشاهده نکردند. یعنی نوشیدن قهوه حتی تا چهار فنجان در روز به اندازه نوشیدن آب، بدن را هیدراته نگه می‌دارد.

افسانه چهارم: قهوه برای قلب مضر است

شاید چون قهوه گاهی باعث تپش قلب می‌شود، تصور شده نوشیدن آن برای قلب مضر است. اما تحقیقات نه تنها چنین ارتباطی پیدا نکرده‌اند، بلکه حتی برخی مطالعات جدید نشان می‌دهند قهوه می‌تواند برای سلامت قلب مفید باشد. مطالعه‌ای گسترده در سال ۲۰۲۲ (انجمن قلب اروپا) با بررسی بیش از ۵۰۰ هزار نفر، نشان داد افرادی که روزانه دو تا سه فنجان قهوه حتی فوری یا بدون کافئین می‌نوشند، با کاهش قابل توجه بیماری قلبی و مرگ‌ومیر روبه‌رو هستند.

در پایان، یک حقیقت ساده باقی می‌ماند: هر چیزی باید به اندازه باشد و همیشه توصیه پزشک ارجح است. اما حالا، با خیال راحت‌تر، می‌توانیم لذت یک فنجان قهوه را به دور از افسانه‌ها و با تکیه بر یافته‌های علمی تجربه کنیم. قهوه، این دوست صمیمی صبح‌های ما، هنوز برایمان حرف‌های زیادی دارد.

تاثیر دروغ بر مغز و بدن می تواند برای تان شگفت انگیز باشد چرا که کمتر در این باره گفتگو شده است.

تاثیر دروغ بر مغز و بدن می تواند برای تان شگفت انگیز باشد چرا که کمتر در این باره گفتگو شده است. اگر فکر می‌کنی دروغ گفتن فقط یک مسئله اخلاقی است، دوباره فکر کن!

به گزارش خبرنامه، حقیقت این است که دروغ گفتن، یک نبرد تمام‌عیار درون بدن و مغز به راه می‌اندازد. واکنش بدن ما به دروغ، بسیار واقعی و گاهی حتی دردناک است — نه فقط برای وجدان، بلکه برای سلامت روان و جسم ما.

در این مقاله، با نگاهی علمی و روان‌شناختی بررسی می‌کنیم که مغز هنگام دروغ‌ گفتن چه می‌کشد، چرا بعضی‌ها بدون هیچ عذاب وجدانی دروغ می‌گویند، و اینکه این رفتار در درازمدت چه بلایی سر بدن و ذهن ما می‌آورد.

یک نمونه سینمایی جالب از تاثیر دروغ بر مغز و بدن

در فیلم جنایی و محبوب چاقوکشی (Knives Out)، پرستار جوانی به نام «مارتا کابررا» دچار یک وضعیت عجیب است: فقط فکر دروغ گفتن کافی‌ست تا دچار تهوع و استفراغ شود. این ویژگی او را به دروغ‌سنج انسانی تبدیل کرده و برای کارآگاه داستان، یک موهبت است.

چرا اصلاً دروغ می‌گوییم؟

پیش از پرداختن به تاثیر دروغ بر مغز و بدن، بیایید صادق باشیم: ما همه گاهی دروغ می‌گوییم — و بیشتر از آنچه تصور می‌کنیم.

طبق مطالعه‌ای از دانشگاه ماساچوست در سال ۲۰۰۲، بیش از ۶۰ درصد افراد در هر مکالمه ۱۰ دقیقه‌ای، دست‌کم یک دروغ می‌گویند! اغلب حتی خودشان متوجه این موضوع نمی‌شوند. این آمار نشان می‌دهد که دروغ‌ گفتن، بخشی جدایی‌ناپذیر از تعاملات انسانی است.

جالب است بدانید که حتی حیوانات دیگر — مثل برخی گونه‌های میمون — نیز رفتارهای فریب‌کارانه از خود نشان می‌دهند. کودکان نیز معمولاً بین دو تا پنج‌ سالگی شروع به یادگیری دروغ‌ گفتن می‌کنند، و برخی روان‌شناسان این توانایی را یک نقطه عطف در رشد شناختی کودک می‌دانند.

اما فارغ از تاثیر دروغ بر مغز و بدن همه دروغ‌ها یکسان نیستند…

دروغ‌ها انواع مختلفی دارند. برخی بی‌خطر و حتی مهربانانه‌اند، مثل:

«وای، اصلاً معلوم نیست کلاه‌گیس گذاشتی!»

«نه بابا، مرغ خشک نشده نبود، خیلی هم خوشمزه بود!»

اما برخی دیگر مخربند و زندگی‌ها را ویران می‌کنند:

مثلاً تهمت زدن به کسی، دروغ به سرمایه‌گذارها، یا پنهان کردن خیانت. دروغ‌های شوم می‌توانند استرس عمیق ایجاد کنند و اثرات فیزیکی و روانی جدی بر بدن بگذارند.

بدن هنگام دروغ گفتن چه واکنشی نشان می‌دهد؟

دروغ گفتن برخلاف ساختار طبیعی مغز ماست و بنابراین مطالعه تاثیر دروغ بر مغز و بدن خالی از لطف نیست. وقتی تصمیم به فریب می‌گیریم، مغز وارد فاز بحرانی می‌شود:

ضربان قلب افزایش پیدا می‌کند

تنفس سریع‌تر می‌شود

دست‌ها عرق می‌کنند

دهان خشک می‌شود

صدا می‌لرزد

این علائم همان چیزهایی هستند که در آزمایش «دروغ‌سنج» (پلی‌گراف) اندازه‌گیری می‌شوند. البته، پلی‌گراف ابزار دقیقی نیست؛ چون افراد می‌توانند با تمرین بر اضطراب خود غلبه کنند، یا حتی افراد بی‌گناه به‌دلیل اضطراب دچار واکنش اشتباه شوند.

نگاهی به مغز هنگام دروغ گفتن

مطالعات تصویربرداری مغزی (مثل fMRI) نشان داده‌اند که هنگام دروغ‌ گفتن، ناحیه‌ای از مغز به نام سیستم لیمبیک فعال می‌شود — همان بخشی که مسئول پاسخ «جنگ یا گریز» در شرایط اضطرابی است.

وقتی انسان راست می‌گوید، این ناحیه تقریباً آرام است. اما دروغ گفتن باعث ایجاد انفجار فعالیت عصبی در این قسمت می‌شود، مثل یک آتش‌بازی واقعی درون مغز!

چرا بعضی‌ها راحت دروغ می‌گویند؟

همه‌ی انسان‌ها هنگام دروغ گفتن دچار اضطراب و فشار روانی نمی‌شوند. در برخی افراد — به‌ویژه کسانی که اختلالات شخصیتی مانند روان‌پریشی اجتماعی (سایکوپاتی) دارند — بخش‌هایی از مغز که با همدلی و احساس گناه مرتبط است، فعالیت ضعیف‌تری نشان می‌دهد.

چنین افرادی ممکن است دروغ بگویند بدون اینکه علائم فیزیکی معمول دروغ‌گویی را تجربه کنند. به همین دلیل است که برخی دروغگوها در آزمایش پلی‌گراف موفق می‌شوند.

آیا دروغ گفتن واقعاً می‌تواند باعث حالت تهوع شود؟

برگردیم به «مارتا» در فیلم چاقوکشی. آیا ممکن است کسی از دروغ گفتن حالش واقعاً بد شود؟

دو متخصص گوارش، «کارا گروس مارگولیس» و «دیوید ای. جانسون»، تأکید کرده‌اند که تاکنون بیماری با استفراغ مزمن ناشی از دروغ‌ گفتن ندیده‌اند. اما هر دو بر وجود چیزی به نام محور روده–مغز تأکید می‌کنند.

این محور یک شبکه عصبی بین دستگاه گوارش و مغز است که توضیح می‌دهد چرا هنگام اضطراب، دل‌درد یا حالت تهوع می‌گیریم. دروغ گفتن می‌تواند اضطراب شدید ایجاد کند و در افراد خاصی منجر به تهوع یا حتی استفراغ شود.

اثرات بلندمدت دروغ‌ گفتن بر سلامت بدن

تاثیر دروغ بر مغز و بدن کاملا جدی است! علاوه بر استرس و فشارهای لحظه‌ای، دروغ گفتن مداوم می‌تواند سلامت عمومی ما را در درازمدت تهدید کند.

یک مقاله علمی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که دروغ‌گویی مزمن با افزایش موارد زیر مرتبط است:

فشار خون بالا

ضربان قلب بالا

افزایش هورمون‌های استرس

تنگ شدن عروق خونی

با این حال، تحقیقات دیگری نیز وجود دارد که نشان می‌دهد اگر انسان زیاد دروغ بگوید، ممکن است کم‌کم به آن عادت کند — و واکنش‌های اضطرابی کمتری از خود نشان دهد. در واقع، مغز می‌تواند خودش را به تدریج نسبت به استرس دروغ، بی‌حس کند.

کلام پایانی

تاثیر دروغ بر مغز و بدن را دیدیم. بد نیست بدانید که دروغ گفتن فقط کلمات نیست؛ تصمیمی است که مغز، قلب و بدن را به چالش می‌کشد. گاهی آن‌قدر این چالش شدید است که بدن ما فریاد می‌زند: از عرق کردن و لرزش صدا گرفته تا دل‌درد و بالا آوردن.

البته همه دروغ‌ها یک‌جور نیستند، و همه‌ی آدم‌ها هم یکسان دروغ نمی‌گویند. اما واقعیت این است که مغز انسان برای گفتن حقیقت طراحی شده، نه برای فریب. و هر بار که این طراحی را نادیده می‌گیریم، باید بهایش را در جایی از جسم یا روان خود بپردازیم.

محققان می‌گویند یک داروی خواب‌آور اثرات شگفت انگیزی در جلوگیری از تجمع نشانگر زیستی کلیدی در توسعه بیماری‌های عصبی از جمله آلزایمر دارد.

به گزارش ایسنا، مشخص شده است که یک داروی خواب آور در دسترس، اثرات شگفت انگیزی بر سلامت مغز دارد و ظاهراً از این اندام در برابر تجمع پروتئین تاو(tau) که یک نشانگر زیستی کلیدی در توسعه بیماری‌های عصبی از جمله آلزایمر است، محافظت می‌کند.

به نقل از نیو اطلس، این یافته‌ها از همکاری جدید بین دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس و شرکت دارویی ژاپنی ایسای(Eisai) که در سال 2022 یک بخش تحقیقاتی برای یافتن پیشگیری‌ها و درمان‌های جدید بیماری آلزایمر تأسیس کرد، به دست آمد.

همچنین این یک روند رو به رشد در تحقیق و توسعه است، زیرا دانشمندان به داروهای موجود نگاه می‌کنند که ممکن است کاربردهایی فراتر از هدف تایید شده خود داشته باشند.

در این مطالعه، تمرکز بر روی داروی کمک کننده به خواب موسوم به لمبورکسانت(lemborexant) بود که بیشتر با نام تجاری دی‌ویگو(Dayvigo) شناخته می‌شود.

لمبورکسانت بر خلاف داروهای آرام‌بخش، یک ضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی(CNS) است که عملکرد اورکسین(orexin) را که یک انتقال دهنده عصبی است که بیداری را تنظیم و تقویت می‌کند، مسدود می‌کند. این یک درمان ضد بی‌خوابی نسبتاً جدید است که در دسامبر 2019 تأیید شد.

آنتاگونیست‌های گیرنده اورکسین همچنین به عنوان درمان‌های جدید برای افسردگی امیدوارکننده نشان داده‌اند.

دیوید ام. هولتزمن(David M. Holtzman)، استاد عصب‌شناسی و نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: مدت‌هاست که می‌دانیم کم‌خوابی یک عامل خطر برای بیماری آلزایمر است. در این مطالعه جدید، ما نشان دادیم که «لمبورکسانت» خواب را بهبود می‌بخشد و تجمع غیر طبیعی پروتئین تاو را کاهش می‌دهد که به نظر می‌رسد عامل اصلی آسیب عصبی است که در آلزایمر و چندین اختلال مرتبط مشاهده می‌کنیم.

وی افزود: امیدواریم این یافته منجر به مطالعات بیشتر در مورد این داروی خواب و توسعه درمان‌های جدید شود که ممکن است نسبت به سایر درمان‌های موجود به تنهایی یا ترکیبی مؤثرتر باشد.

پروتئین‌های تاو پروتئین‌هایی هستند که ریزلوله‌ها را تثبیت می‌کنند. پروتئین تاو در نورون‌های دستگاه عصبی مرکزی به فراوانی و در آستروسیت‌ها و الیگودندرسیت‌ها به میزان کمتری یافت می‌شوند. پروتئین‌های تاوی که کارکرد خود را در تثبیت کردن ریزلوله‌ها از دست داده‌اند، عامل اصلی بیماری‌های مرتبط به زوال عقل مانند آلزایمر و پارکینسون هستند.

در بیماری آلزایمر، تاو غیر طبیعی از ریزلوله‌ها جدا شده و باعث از هم پاشیدن ریزلوله‌ها می‌شود. فرافسفرگیری پروتئین‌های تاو باعث خودسامانی و در نهایت ایجاد کلاف‌های عصبی رشته‌ای می‌شود. به وجود آمدن این کلاف‌ها داخل نورون، جابجایی و ترابری سلول را از کار می‌اندازد و باعث مرگ سلول می‌شود و همچنین موجب گسست و قطع ارتباط نورون‌ها در قسمت‌های خاص مغز و نهایتاً از دست دادن حافظه می‌شود.

محققان در مطالعه خود به موش‌هایی که به صورت مهندسی ژنتیکی مستعد تجمع تاو بودند، «لمبورکسانت» یا یک داروی خواب‌آور دیگر به نام «زولپیدم» دادند که در کلاس متفاوتی از داروهای درمان بی‌خوابی قرار دارد. زولپیدم با انتقال دهنده عصبی «گاما آمینوبوتیریک اسید»(GABA) تعامل می‌کند.

موش‌های مصرف‌کننده «لمبورکسانت» 30 تا 40 درصد حجم مغز بیشتری در هیپوکامپ (ناحیه‌ای حیاتی برای عملکرد شناختی سالم) نسبت به حیواناتی که زولپیدم مصرف می‌کردند، داشتند. حتی اگر هر دو گروه تقریباً به یک میزان خواب داشتند. از دست دادن حجم مغز، نشانه‌ای از تخریب عصبی است.

در حالی که هولتزمن و همکارانش از اولین دانشمندانی بودند که کمبود خواب را به عنوان محرک تجمع تاو و آمیلوئید در مغز شناسایی کردند، دریافتند که این امر پیچیده‌تر از آن به نظر می‌رسد و آنتاگونیست‌های گیرنده اورکسین، در مسدود کردن رسوبات مضر پروتئین، به نظر دارای خواص محافظت کننده عصبی هستند.

با این حال، این عارضه جانبی محافظتی تنها در مغز موش‌های نر دیده می‌شود، چیزی که اکنون دانشمندان باید بررسی کنند تا ببینند جنسیت چه نقشی در این فرآیند بازی می‌کند.

ین تیم فرضیه‌ای را مطرح کرده است که این ممکن است به دلیل چیزهایی باشد که قبلاً درباره موش‌های ماده می‌دانیم که مستعد تجمع تاو هستند و اینکه چگونه آسیب مغزی کمتری ایجاد می‌کنند. اگر چنین باشد، تشخیص فواید دارو دشوارتر خواهد بود.

در حالی که این مطالعه دیگری است که نتایج را در مغز موش‌ها، نه انسان‌ها نشان می‌دهد، آنتاگونیست‌های گیرنده اورکسین ممکن است مزیت بیشتری نسبت به سایر داروهای خواب برای افراد مبتلا به تحلیل عصبی داشته باشند، زیرا عملکرد حرکتی و هماهنگی را مختل نمی‌کنند. نتایج اولیه نشان می‌دهد که در اینجا وعده استفاده از دارویی مانند «لمبورکسانت» به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی چند وجهی وجود دارد.

هولتزمن افزود: آنتی بادی‌های آمیلوئیدی که اکنون برای درمان بیماران مبتلا به زوال عقل خفیف آلزایمر استفاده می‌کنیم، مفید هستند، اما آنطور که می‌خواهیم سرعت بیماری را کاهش نمی‌دهند. ما به راه‌هایی برای کاهش تجمع غیر طبیعی تاو و التهاب همراه آن نیاز داریم و این نوع داروی کمک‌خواب ارزش بررسی بیشتری را دارد. ما علاقه‌مندیم که آیا دنبال کردن آمیلوئید و تاو با ترکیبی از درمان‌ها می‌تواند در کند کردن یا توقف پیشرفت این بیماری موثرتر باشد یا نه؟

پروتئین برای حفظ عضلات و سلامت عمومی بدن ضروری است اما زیاده‌روی در مصرف آن، عوارض و خطرات جدی به همراه دارد.

به گزارش خبرآنلاین،به گفته دکتر «جوزف آنتون»، کارشناس در حوزه‌ طول عمر انسان، مصرف بیش از حد پروتئین به‌ویژه از منابع حیوانی، سطح فاکتور رشد شبه‌انسولین۱ یا «آی‌جی‌اف-۱»‌ (IGF-۱) را افزایش می‌دهد. این ماده، نوعی هورمون است که همراه با هورمون رشد به شکل‌گیری و رشد استخوان و بافت‌های بدن کمک می‌کند.

ایسنا در خبری نوشت:آی‌جی‌اف-۱ هورمونی است که عمدتا در کبد تولید می‌شود و در رشد و تنظیم متابولیسم نقش کلیدی دارد. دکتر آنتون توضیح می‌دهد: این هورمون در دوران کودکی و برای ترمیم عضلات ضروری است اما بالا بودن دائمی آی‌جی‌اف-۱ در بزرگسالی با پیری زیستی سریع‌تر و در نتیجه افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با سن به‌ویژه سرطان همراه است.

افزایش رشد سلولی بدون در نظر گرفتن روند ترمیم و احیا، خطر بروز جهش‌های دی‌ان‌ای را بالا می‌برد، جهش‌هایی که ممکن است برخی سرطان‌ها، دیابت نوع۲ و بیماری‌های قلبی‌ـ‌عروقی را سبب شوند. به گفته آنتون، عضلات بدن را سریع‌تر از روند طبیعی با پیری زودرس مواجه می‌کند.

این مسئله به سن و اهدافی که برای سلامت دنبال می‌کنید، بستگی دارد. آنتون می‌گوید اگر کمتر از ۶۵ سال دارید، مصرف روزانه ۰.۳۱ تا ۰.۳۶ گرم پروتئین گیاهی به ازای هر نیم‌ کیلوگرم وزن بدنتان کافی است. برای مثال، فردی که حدود ۶۸ کیلوگرم وزن دارد باید روزانه بین ۴۶.۵ تا ۵۴ گرم پروتئین مصرف کند که تقریبا با هفت عدد تخم‌مرغ بزرگ، ۲۰۰ گرم سینه مرغ یا دو فنجان عدس پخته برابر است. اگر بیش از ۶۵ سال دارید و عضلاتتان در حال ضعیف شدن و وزنتان درحال کم شدن است، باید مصرف پروتئین‌ را کمی افزایش دهید. آنتون توصیه می‌کند که این افراد می‌توانند مصرف پروتئین را از منابعی مانند ماهی، تخم‌مرغ، پنیر و ماست تهیه‌شده از شیر بز یا گوسفند افزایش دهند.

به گزارش ایندیپندنت، آنتون در مورد رژیم‌های غذایی کارنیور (Carnivore Diet) یعنی رژیم‌هایی که صرفا بر پایه گوشتخواری است و این روزها نیز متداول شده می‌گوید: شاید بتوان به‌درستی اجرایش کرد اما معمولا کمتر کسی موفق به انجام آن می‌شود.

او هشدار می‌دهد: مصرف بالای آی‌جی‌اف‌ -۱ و چربی‌های اشباع با افزایش خطر بیماری‌های قلبی و سرطان‌ها از جمله سرطان روده بزرگ مرتبط است. همچنین حذف فیبر غذایی که برای سلامت روده ضروری‌ است، باعث ایجاد اختلال در میکروبیوم روده و افزایش خطر بیماری‌های مزمن مانند التهاب روده شود. حذف میوه‌ها، سبزیجات و سایر خوراکی‌های گیاهی هم بدن را از آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد مغذی مهم محروم می‌کند.

به این ترتیب، آنتون رژیم غذایی متعادل با تمرکز بر خوراک‌های گیاهی را توصیه می‌کند. این رژیم سرشار از کربوهیدات‌های پیچیده مانند غلات کامل و حبوبات، پروتئین گیاهی یا دریایی و چربی‌های سالم مانند آجیل‌ها و مغزی‌جات است. به گفته متخصصان، سطح بهینه آی‌جی‌اف-۱ بین ۱۳۰ تا ۱۶۰ است و اگر کمتر از ۱۳۰ باشد به پروتئین بیشتر نیاز دارید. اگر هم بالاتر از ۱۶۰ باشد، نشان‌دهنده پیری زودرس است.

آموزش اجرای صحیح کرانچ با استفاده از بندهای TRX

کرانچ با استفاده از بندهای TRX

کرانچ با استفاده از بندهای تعلیق TRX تمرینی است که به کمک وزن بدن و بندهای TRX، عضلات شکمی را تقویت می‌کند.

این تمرین علاوه بر عضلات شکم، عضلات عمقی، سینه و شانه‌ها را نیز درگیر می‌کند. انجام کرانچ در حالت معلق، بدن شما را در موقعیتی ناپایدار قرار می‌دهد. این امر باعث می‌شود که شما مجبور شوید به طور مداوم از عضلات شکمی و عضلات تثبیت‌کننده خود برای انجام حرکت استفاده کنید.

عضلات درگیر در کرانچ با بندهای TRX

نحوه انجام کرانچ با بندهای TRX

بندها را به نقطه‌ای بالاتر از سرتان متصل کنید و طول آن‌ها را طوری تنظیم کنید که حدود 30 سانتی‌متر از زمین فاصله داشته باشند.

در حالت شنا قرار بگیرید و پاهایتان را داخل بندها قرار دهید. بدنتان باید صاف باشد.

با بازدم، زانوهایتان را به سمت سینه جمع کنید. لگن و کمرتان را نیز خم کنید.

با دم، زانوهایتان را صاف کنید و به حالت اولیه برگردید.

این حرکت را به تعداد تکرار مورد نظر انجام دهید.

نکات تمرینی کلیدی

در طول حرکت، پاهایتان را به هم بچسبانید و از تاب دادن بندها خودداری کنید.

ستون فقرات خود را در حالت خنثی نگه دارید و اجازه ندهید باسنتان پایین بیاید یا کمرتان قوس بردارد.

اگر کمرتان خم نشود، عضلات شکم و مورب به صورت ایزومتریک فعال شده و به عنوان تثبیت‌کننده عمل می‌کنند.

اگر کمرتان خم شود، عضلات شکم و مورب به صورت دینامیک فعال می‌شوند.

برای ایجاد مقاومت بیشتر، بدنتان را از نقطه اتصال دور کنید. در این حالت، کشش بیشتری در بندها احساس خواهید کرد و برای آوردن زانوها به سمت سینه باید تلاش بیشتری کنید.

مطمئن شوید که هر دو بند به یک اندازه تنظیم شده باشند.

برای افرادی که قدرت کافی در بازوها ندارند، می‌توان این تمرین را با تکیه دادن آرنج‌ها روی زمین انجام داد.

فواید کرانچ با وزنه برای تقویت عضلات شکم

وقتی صحبت از ساختن سیکس پک می‌شود، خیلی‌ها سراغ دراز و نشست یا کرانچ ساده می‌روند. ولی اگر مدت زیادی است تمرین می‌کنید یا دنبال نتیجه‌ی جدی هستید، این تمرین‌ها دیگر کافی نیستند. یکی از حرکت‌هایی که می‌تواند واقعاً عضله‌سازی را در ناحیه شکم جلو ببرد، کرانچ با وزنه است.

این تمرین ساده به‌نظر می‌رسد، اما وقتی درست و با وزنه مناسب اجرا شود، تاثیر قابل‌توجهی در افزایش قدرت و حجم عضله راست شکمی دارد.

در ادامه، دقیق‌تر بررسی می‌کنیم که چرا کرانچ با وزنه باید بخشی از برنامه تمرینی شکم‌تان باشد.

۱. فشار مؤثر روی عضلات شکم، مخصوصاً بالای شکم

کرانچ با وزنه به‌شکلی طراحی شده که بیشترین فشار را روی ناحیه بالایی شکم وارد کند. چون در این حرکت لگن و پایین‌تنه تقریباً ثابت هستند، بخش بالایی عضلات شکم هدف اصلی قرار می‌گیرد.

اگر به‌دنبال حجم و برجستگی بیشتر در عضلات شکم هستید (نه فقط سفتی یا فرم)، این تمرین به شما کمک می‌کند عضله را تا خستگی کامل تحت فشار قرار دهید. برای یک برنامه‌ی کامل‌تر، می‌توانید این حرکت را با تمرین‌هایی مثل شکم خلبانی ترکیب کنید تا هم بخش بالا و هم پایین شکم درگیر شوند.

۲. فشار کمتر به کمر نسبت به حرکات کلاسیک

یکی از دلایلی که خیلی از افراد از تمرین شکم نتیجه نمی‌گیرند یا حتی دچار آسیب می‌شوند، استفاده از حرکاتی مثل دراز و نشست است که به کمر فشار زیادی وارد می‌کند.

در کرانچ با وزنه، اگر فرم را درست رعایت کنید و اجازه ندهید کمر از زمین بلند شود، ستون فقرات در موقعیت امنی قرار می‌گیرد. این یعنی هم عضله بیشتر درگیر می‌شود و هم مفاصل کمتر در معرض آسیب قرار می‌گیرند. نتیجه؟ تمرینی مؤثر و ایمن.

۳. امکان افزایش تدریجی فشار و شدت تمرین

یکی از مشکلات رایج در تمرینات وزن بدن این است که برای رسیدن به فشار تمرینی مناسب، مجبور می‌شوید تعداد زیادی تکرار انجام دهید. این رویکرد هم وقت‌گیر است، هم خسته‌کننده و در بعضی موارد منجر به آسیب‌های ناشی از تکرار بیش از حد می‌شود.

در مقابل، با اضافه کردن وزنه می‌توانید فشار تمرین را دقیق‌تر تنظیم کنید. به‌جای انجام ۳۰ یا ۴۰ تکرار، کافی‌ست با وزنه‌ای سبک‌تر، ولی با فرم صحیح و کنترل‌شده، فقط ۱۰ تا ۱۵ تکرار بزنید تا همان فشار را با کارایی بیشتر تجربه کنید.

این روش نه‌تنها باعث صرفه‌جویی در زمان می‌شود، بلکه مسیر پیشرفت شما را هم دقیق‌تر و قابل‌سنجش‌تر می‌کند.

۴. کاهش حجم تمرین، حفظ نتیجه

تمرینی که با وزنه انجام شود، در هر تکرار فشار بیشتری به عضله وارد می‌کند. این یعنی می‌توانید با تعداد تکرار کمتر، به نتیجه‌ی مساوی یا حتی بهتر برسید. کرانچ با وزنه از این نظر کاملاً به‌صرفه است.

برای کسی که تازه‌کار است یا قبلاً فقط حرکات وزن بدن انجام داده، شروع با ۳ ست ۱۰ تا ۱۵ تکراری با وزنه سبک کاملاً کافی است. به مرور، با قوی‌تر شدن عضله، مقدار وزنه را افزایش دهید.

۵. قابل استفاده در همه نوع برنامه تمرینی

چه در دوره حجم باشید، چه در دوره چربی سوزی، یا حتی فقط برای سلامتی تمرین می‌کنید، کرانچ با وزنه به‌راحتی در برنامه جای می‌گیرد. چون هم فضای زیادی نمی‌خواهد، هم اجرای آن پیچیده نیست.

این تمرین به‌خصوص برای افرادی که زمان محدودی دارند یا می‌خواهند تمرین شکم را به پایان برنامه اضافه کنند، گزینه‌ای فوق‌العاده است. فقط یادتان باشد در مجموع، حجم تمرین شکم را کنترل کنید تا به وضعیت بیش‌تمرینی عضلات میان‌تنه نرسید.

۶. تأثیر مثبت در حرکات ترکیبی و فعالیت روزمره

کرانچ با وزنه فقط تمرینی برای شکم نیست؛ پایه‌ای است برای بهبود عملکرد کل بدن. وقتی عضلات مرکزی قوی باشند، در تمام حرکات چندمفصلی مثل اسکوات و ددلیفت عملکرد بهتری خواهید داشت.

حتی در فعالیت‌های روزمره مثل برخاستن از تخت، راه رفتن طولانی یا برداشتن اجسام سنگین، یک شکم قوی یعنی ثبات بیشتر، ایمنی بیشتر، و خستگی کمتر.

نتیجه گیری

اگر بخواهم خلاصه کنم:

کرانچ با وزنه یکی از مؤثرترین حرکات برای تقویت و عضله‌سازی در ناحیه شکم است. این تمرین ترکیب دقیقی است از سادگی در اجرا و قابلیت بالا در فشاردهی به عضله.

فرم درست را رعایت کنید

با وزنه سبک شروع کنید

و به‌مرور مقدار بار تمرین را بالا ببرید

این مسیر هم شما را از آسیب دور نگه می‌دارد، هم به نتیجه‌ای که دنبالش هستید، می‌رساند.

آیا بین ورزش و دیابت رابطه معناداری وجود دارد و ورزش به کنترل دیابت کمک می‌کند؟ خوشبختانه بله؛ درمان دیابت با ورزش از راه‌های مختلف امکان‌پذیر است و شما با وارد کردن ورزش به برنامه روزانه‌تان، گام بزرگی به سوی سلامتی برمی‌دارید.

اگر تا به‌حال برای درمان دیابت فقط از داروهای مخصوص این بیماری استفاده کرده‌اید، پیشنهاد می‌کنیم که با ما در این مطلب همراه باشید تا بیشتر از رابطه ورزش و دیابت و تاثیر ورزش بر دیابت برای‌تان بگوییم.

دیابت چیست و علائم آن کدام است؟

دیابت یک بیماری جدی است که در آن سطح گلوکز خون شما بسیار بالا می‌رود. این اتفاق در سه حالت می‌تواند بیفتد:

بدن شما انسولین کافی تولید نمی‌کند؛

انسولین تولید شده بدن، موثر نیست؛

زمانی که بدن شما اصلاً نمی‌تواند انسولین تولید کند.

دیابت دو نوع اصلی دیابت دارد: نوع ۱ و نوع ۲. انواع دیگر دیابت شامل دیابت بارداری است که برخی از زنان ممکن است در دوران بارداری به آن مبتلا شوند. بسیاری دیگر از انواع نادر دیابت مانند نوع ۳ و دیابت خودایمنی پنهان در بزرگسالان (LADA) نیز وجود دارد. دیابت هم مانند هر بیماری دیگری، علایم و نشانه‌های خاصی دارد. علائم رایج دیابت عبارتند از:

تاری دید

تشنگی مدام

کاهش وزن بدون تلاش

خارش یا برفک ناحیه تناسلی

تکرر ادرار مخصوصا در شب

احساس خستگی بیش از حد معمول

بهبودی دیرهنگام بریدگی‌ها و زخم‌ها

حتما بخوانید

چیزهایی که هر سالمندی درباره ورزش باید بداند!

تاثیر ورزش بر دیابت

برای درک بهتر رابطه ورزش و دیابت، این‌که شما چه نوع دیابتی دارید، مهم است. دیابت نوع یک و دیابت نوع دو هرکدام ویژگی‌های مشخصی دارند و ورزش‌های خاصی برای آن‌ها مناسب است. در زیر، ورزش‌های توصیه‌شده برای هرکدام از این دو نوع را معرفی می‌کنیم.

ورزش و دیابت نوع یک

چه رابطه‌ای بین ورزش و دیابت نوع یک وجود دارد؟ ورزش می‌تواند نقش مهمی در حفظ سلامت کلی و حمایت افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ داشته باشد. با توجه به انجمن دیابت آمریکا (ADA)، بیشتر بزرگ‌سالان مبتلا به دیابت نوع ۱، باید حداقل ۱۵۰ دقیقه ورزش هوازی با شدت متوسط ​​تا شدید در هفته داشته باشند. می‌توانید با این مقدار شروع کنید و به‌تدریج، دفعات، مدت و شدت ورزش را افزایش دهید.

تمرینات و ورزش‌های مناسب برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ شامل شنا، ایروبیک، دوچرخه‌سواری می‌شود. حتما قند خون را قبل و بعد ورزش کنترل کنید.

ورزش و دیابت نوع دو

رابطه بین ورزش و دیابت نوع دو چیست؟ اگر در معرض ابتلا به دیابت نوع ۲ هستید و یا اگر هم به دیابت نوع ۲ مبتلا هستید، باز هم ورزش برای شما مهم و مفید است. تحقیقات نشان می‌دهد که فعالیت بدنی، بخش مهمی از برنامه‌ی درمانی افراد دیابتی است، به ویژه برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲؛ زیرا به ثبات سطح گلوکز خون (سطح قند خون) در محدوده سالم کمک می‌کند و مانع از عوارض طولانی‌مدتی مانند مشکلات قلبی می‌شود.

در واقع فعالیت بدنی با حساس‌تر کردن بدن به انسولین، گلوکز خون را برای بیش از ۲۴ ساعت پس از ورزش کاهش می‌دهد. البته، مانند هر بیماری خاص نیاز است که تمرینات شما با مشورت پزشک انجام شود.

آیا ورزش قند خون را بالا می‌برد؟

خیر. ورزش و دیابت با هم سازگار هستند. به‌طور کلی، ورزش قند خون را پایین می‌آورد، زیرا فعالیت بدنی باعث افزایش مصرف گلوکز توسط عضلات می‌شود. با این حال، در برخی شرایط خاص مانند انجام تمرینات شدید یا طولانی‌مدت، ممکن است قند خون موقتاً افزایش پیدا کند. در افراد دیابتی، نوع، شدت و مدت ورزش نقش مهمی در تأثیر بر قند خون دارد و باید با برنامه‌ریزی دقیق انجام شود.

بهترین ورزش برای کاهش قند خون

ورزش و دیابت با هم منافاتی ندارند و ورزش می‌تواند به بهوبد دیابت کمک کند. در این قسمت چند ورزش مناسب برای افراد مبتلا به دیابت معرفی می‌کنیم. هر کدام از این ورزش‌ها نقش مؤثری در کنترل قند خون، بهبود حساسیت به انسولین و ارتقای سلامت عمومی دارند.

پیاده‌روی سریع: پیاده‌روی یکی از بهترین ورزش‌ها برای کنترل و درمان دیابت است. پیاده روی منظم و سریع می‌تواند سطح فشار خون، گلوکز و کلسترول شما را بهبود بخشد. ۳۰ دقیقه پیاده‌روی سریع روزانه و یا حدود ۱۰۰ قدم در دقیقه کافی و عالی است.

شنا: شنا ورزشی کم‌فشار است که به مفاصل آسیب نمی‌زند و در عین حال باعث افزایش ضربان قلب و بهبود گردش خون می‌شود. برای افراد دیابتی که ممکن است اضافه‌وزن یا مشکلات مفصلی داشته باشند، شنا گزینه‌ای عالی برای بالا بردن سطح فعالیت بدنی و کاهش قند خون است. همچنین به دلیل استفاده هم‌زمان از گروه‌های عضلانی مختلف، کالری‌سوزی بالایی دارد.

تمرینات مقاومتی (وزنه‌برداری سبک یا با وزن بدن): تمرینات قدرتی، مانند استفاده از دمبل‌های سبک یا تمرین با وزن بدن (مثل اسکوات یا پوش‌آپ)، به ساخت عضله کمک می‌کند. عضلات بیشتر به معنای مصرف گلوکز بیشتر توسط بدن است، که این موضوع برای کنترل دیابت نوع ۲ بسیار مفید است. این تمرینات همچنین به پیشگیری از تحلیل عضلات در سنین بالا کمک می‌کنند.

یوگا: یوگا علاوه بر بهبود انعطاف‌پذیری و تعادل، باعث کاهش استرس و بهبود عملکرد متابولیسم می‌شود. تمرینات تنفسی و حرکات کششی ملایم یوگا به تنظیم سطح قند خون، خواب بهتر و کاهش ترشح هورمون‌های استرس (مانند کورتیزول) کمک می‌کنند. برای افراد دیابتی، کاهش استرس یکی از عوامل مهم در کنترل قند خون است.

دوچرخه‌سواری: دوچرخه‌سواری، چه در فضای باز و چه با دوچرخه ثابت، یک ورزش هوازی مؤثر برای افراد دیابتی محسوب می‌شود. این فعالیت به بهبود عملکرد قلبی‌عروقی، سوزاندن کالری و تنظیم سطح گلوکز کمک می‌کند. دوچرخه‌سواری همچنین گزینه‌ای مناسب برای افرادی است که به‌دلیل مشکلات مفصلی نمی‌توانند ورزش‌های پرتحرک‌تری مانند دویدن را انجام دهند.

بهترین زمان پیاده روی و دویدن برای افراد دیایتی

برای ورزش و دیابت چه برنامه‌ای بریزیم؟ پیاده روی روزانه ۳۰ دقیقه برای یک فرد مبتلا به دیابت عالی است اما اگر نمی‌توانید هر بار ۳۰ دقیقه به راحتی راه بروید، باید به تدریج زمان خود را افزایش دهید. یک برنامه پیاده روی مبتدی ۱۰ تا ۱۵ دقیقه‌ای بریزید و سپس استراحت کنید. اگر می‌توانید در ساعت دیگری از روز، ۱۰ یا ۱۵ دقیقه دیگر پیاده‌روی کنید و اگر نمی‌توانید هم اشکالی ندارد؛ کم کم به مرور این زمان را بیشتر کنید.

بسیار خوب است که سرعت شما حین پیاده روی طوری باشد که ضربان قلب‌تان بالا رود؛ اگر اینطور نیست، از حرکت بازو و گام‌های بلند برای راه رفتن سریع‌تر استفاده کنید. همچنین می‌توانید ضربان قلب خود را با اضافه کردن شیب به تردمیل یا استفاده از مسیری با تپه‌ها و پله‌ها برای تمرین در فضای باز افزایش دهید.

نکاتی که باید دیابتی ها قبل از شروع ورزش بدانند!

پیش از شروع تمرین و ورزش، حتما قند خون خود را چک کنید، به‌خصوص اگر انسولین مصرف می‌کنید. همان‌طور که پیشتر درباره رابطه ورزش و دیابت گفتیم، ورزش به کنترل و درمان دیابت کمک می‌کند. منتها باید درست و اصولی ورزش کنید تا بهترین نتیجه را از آن بگیرید. در زیر مهم‌ترین نکاتی را که باید رعایت کنید را می‌آوریم.

قند خون خود را چک کنید!

اگر قند خون شما کمتر از ۱۰۰ میلی گرم در دسی‌لیتر است، ممکن است لازم باشد یک میان‌وعده کوچک حاوی ۱۵ تا ۳۰ گرم کربوهیدرات بخورید، مانند ۲ قاشق غذاخوری کشمش یا یک دوم فنجان آب‌میوه یا نوشابه معمولی (نه رژیمی)، یا قرص‌های گلوکز، تا سطح قند خون شما حفظ شود و حین ورزش پایین نیاید. قند خون خیلی پایین می‌تواند بسیار خطرناک باشد.

اگر قند خون شما بالاتر از ۲۴۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر باشد، ممکن است قند خون شما بیش از حد بالا باشد (هیپرگلیسمی) که برای شروع ورزش اصلا مناسب نیست.

تمرین‌هایی را انتخاب کنید که مناسب شماست!

ورزش مورد علاقه‌تان را انتخاب کنید. انتخاب ورزشی که دوست دارید، باعث می‌شود که تمایل بیشتری به ادامه برنامه داشته باشید. سعی کنید تمریناتی را انجام دهید که قلب و ریه‌های شما را به کار بیندازد و همچنین عضلات شما را تقویت کند.

تمرینات را متناسب با شرایط خود تنظیم کنید!

در ادامه مبحث ورزش و دیابت باید یادآوری کنیم که حتما برنامه‌ریزی داشته باشید که تقریباً هر روز در یک زمان مشحص ورزش کنید تا سطح قند خون‌تان را در همان محدوده نگه دارید. اگر می‌خواهید شدت یا مدت تمرین خود را افزایش دهید، حواس‌تان باشد که فقط به مقدار کمی می‌توانید در برنامه‌تان تغییر ایجاد کنید.

با پزشک مشورت کنید!

مشاوره با پزشک برای ارزیابی کنترل دیابت و همچنین برای تشخیص عوارض احتمالی لازم است. به‌عنوان مثال، اگر حس پاهای‌تان کم شده، باید بیشتر مراقب باشید تا از زخم پا جلوگیری کنید. علاوه‌ بر این، اصلاح و تغییر دارو ممکن است ضروری باشد؛ زیرا کنترل گلوکز خون با ورزش بهبود می‌یابد.

خود را ملزم به ۱۵۰ دقیقه ورزش در هفته کنید!

برای کسب بهترین نتیجه، به جلسات تمرینی منظم پایبند باشید. حداقل سه بار در هفته و در مجموع ۱۵۰ دقیقه، ترجیحاً روزهای ورزش پشت سرهم و متوالی نباشد. ما ترکیبی از فعالیت هوازی و تمرینات مقاومتی را به عنوان یک تمرین کامل به شما پیشنهاد می‌دهیم. اگر نیاز به کاهش وزن دارید، روزانه ۴۵ تا ۶۰ دقیقه تمرین برای شما کافی است.

مراقب پاهای‌تان باشید!

همیشه قبل و بعد از ورزش، پاهای خود را از نظر زخم، تاول، تحریک جلدی، بریدگی یا آسیب‌های دیگر بررسی کنید. زخم یا سایر ضایعات روی پا خطری جدی برای افراد مبتلا به دیابت است.

از انجام ورزش‌هایی که فشار زیادی به پاها وارد می‌کنند، خودداری کنید؛ مثلاً دویدن طولانی‌مدت. ورزش‌هایی که کمترین وزن یا استرس را به پاها وارد می‌کنند، ایده‌آل هستند؛ مانند دوچرخه‌سواری و انجام پیاده‌روی سریع با کفش مناسب. برای انجام تمرین‌تان حتما کفش راحت و مناسب با جوراب تمیز بپوشید.

به طور منظم وعده‌های غذایی کوچک بخورید!

طبق گفته انجمن دیابت آمریکا در مورد ورزش و دیابت، اکثر افراد دیابتی که ورزش می‌کنند، نیازی به اضافه کردنِ کربوهیدرات بیشتر به برنامه غذایی خود ندارند، مگر این‌که هر بار بیش از یک ساعت ورزش کنند.

اگر اخیراً یک برنامه ورزشی را شروع کرده‌اید و یا به طورکلی سطح گلوکز خون‌تان زیاد تغییر می‌کند، هنگام ورزش، یک نوشیدنی ورزشی با ۱۵ تا ۲۰ گرم کربوهیدرات‌های زود جذب همراه داشته باشید. به یاد داشته باشید که ظرف ۳۰ دقیقه تا دو ساعت پس از پایان تمرین، غذا بخورید.

ورزش‌های خطرناک برای افراد دیابتی

همه چیز را درباره ورزش و دیابت گفتیم. حالا وقتش رسیده که از ورزش‌های ممنوع برای دیابت بگوییم. ورزش‌هایی که فشار زیادی به پا وارد می‌کند، برای افراد دیابتی مناسب نیست؛ به‌طور مثال “ورزش دو” می‌تواند وضعیت اعصاب آسیب‌دیده پای شما را بدتر کند.

از آنجا که گاهی دیابت درمان‌شده هم قادر است که به اعصاب شبکیه چشم شما آسیب وارد کند؛ برای کمک به بهبود این بیماری، ورزش‌هایی مثل وزنه‌زدن، فوتبال یا بسکتبال به دلیل افزایش فشار چشم و احتمال خونریزی داخل چشمی، به شما توصیه نمی‌شود. نباید ورزش به شما فشار زیادی وارد کند یا شما را در موقعیتی قرار دهد که سر پایین‌تر از بدن باشد.

همه‌مون اون روزها رو تجربه کردیم؛ وقتی بدون دلیل مشخصی خسته‌ایم، بی‌حوصله‌ایم، انگار هیچ کاری نمی‌خوایم انجام بدیم. نه اتفاق خاصی افتاده، نه بدنمون مریضه، اما اون حس زنده بودن… نیست.

این بی‌انرژی بودن گاهی ما رو می‌ترسونه یا باعث می‌شه خودمون رو سرزنش کنیم، ولی شاید بهتر باشه بهش دقیق‌تر و مهربان‌تر نگاه کنیم. گاهی پشت این حال، دلایلی خیلی ساده ولی عمیق وجود داره—دلایلی که به چشم نمیان، اما تأثیر زیادی دارن.

در ادامه، به 3 دلیل پنهان ولی رایج برای کمبود انرژی می‌پردازیم که شاید برای تو هم آشنا باشن:

1. ذهن درگیرتر از اونیه که خودت بدونی

ما همیشه در حال فکر کردنیم؛ حتی وقتی کار خاصی نمی‌کنیم. گاهی انرژی روانی‌مون صرف فکرهای حل‌نشده، تصمیم‌های نیمه‌کاره یا احساسات نادیده گرفته شده می‌شه. مثل یک برنامه مخفی توی پس‌زمینه‌ی گوشی که باتری رو می‌خوره، این درگیری‌های بی‌صدا هم از ما انرژی می‌گیرن.

چی کار می‌شه کرد؟

نوشتن، مدیتیشن یا فقط چند دقیقه سکوت با خودت، می‌تونه این بار نامرئی رو سبک‌تر کنه.

2. ما نیاز به تازگی داریم

بشر با تنوع زنده‌ست. اگر مدت زیادیه که در یک روتین تکراری گیر افتادی، حتی اگه اون روتین مفید باشه، بدنت و ذهنت ممکنه واکنش نشون بدن با یه بی‌حالی بی‌دلیل. چون چیزی برای شگفت‌زده شدن، برای لذت بردن یا حتی تعجب کردن نیست.

چی کار می‌شه کرد؟

یه تغییر کوچیک، مثل عوض کردن مسیر همیشگی، گوش دادن به موزیک جدید، یا شروع یه کار خلاقانه می‌تونه جرقه‌ای از انرژی رو روشن کنه.

3. تو فقط خسته‌ای. واقعاً خسته.

نه تنبلیه، نه بی‌عرضگی، نه ضعف اراده. گاهی ما واقعاً فقط به استراحت نیاز داریم، اما انقدر از خودمون انتظار داریم که حتی وقتی بدنمون داره هشدار می‌ده، بهش گوش نمی‌دیم.
خستگی مزمن یکی از شایع‌ترین دلایل بی‌انرژی بودن‌های بی‌دلیله—به‌خصوص در آدم‌هایی که زیاد از خودشون کار می‌کشن یا همه‌چیز رو «باید» انجام بدن.

چی کار می‌شه کرد؟

اجازه بده خستگی‌ات به رسمیت شناخته بشه. یه روز کم‌کار، یه خواب کامل، یا حتی چند ساعت بدون هدف مشخص، می‌تونه شارژت رو برگردونه.

جمع‌بندی:

بی‌انرژی بودن همیشه نشونه‌ی اشکال نیست؛ گاهی فقط صدای آرومیه که داره می‌گه «یکم به من گوش کن».
پس دفعه‌ی بعد که احساس بی‌حالی کردی، به‌جای سرزنش کردن خودت، با کنجکاوی و مهربونی بپرس: «شاید یه دلیلی پشت این حال هست… چی می‌خواد بهم بگه؟»

واریس زمانی رخ می‌دهد که دریچه‌های یک‌طرفه درون سیاهرگ‌ها به‌درستی کار نمی‌کنند و خون به جای حرکت به سمت قلب، در پاها تجمع می‌یابد. این موضوع باعث تورم، درد، سنگینی پا، گرفتگی عضلانی و رگ‌های برجسته آبی یا بنفش می‌شود.

واریس معمولاً در پاها دیده می‌شود، اما می‌تواند در دست‌ها، صورت و حتی سینه نیز ظاهر شود (مثلاً در مواردی مانند واریس سینه یا واریس دست).

پاسخ اصلی به کمبود چه ویتامینی باعث واریس میشود؟

پاسخ این سؤال تنها یک ویتامین خاص نیست؛ بلکه چندین ویتامین و ماده مغذی هستند که نقش مهمی در سلامت دیواره رگ‌ها، گردش خون در پا و پیشگیری از واریس ایفا می‌کنند:

ویتامین/ماده معدنینقش در بدنتأثیر کمبود آن بر واریسویتامین Cساخت کلاژن و الاستین در دیواره عروقضعیف شدن دیواره رگ‌ها و ایجاد واریسویتامین Eکاهش چسبندگی پلاکت‌ها، افزایش انعطاف‌پذیری رگ‌هاخون‌رسانی نامناسب و افزایش التهابویتامین Dتنظیم فشار خون، سلامت قلباختلال در جریان خون و تضعیف دریچه‌های وریدیویتامین Kتنظیم انعقاد خون و ترمیم عروقاختلال در بازسازی دیواره رگ‌هاویتامین B6 و B12کاهش سطح هوموسیستئین (عامل التهابی)افزایش التهاب و آسیب به عروقروی (Zinc)بهبود ترمیم زخم و افزایش استحکام عروقیضعف دیواره رگ و افزایش خطر پارگی مویرگ‌هامس (Copper)ساخت آنزیم‌های مربوط به سلامت عروقکاهش خاصیت کشسانی وریدها

نقش یائسگی در افزایش خطر واریس

در دوره یائسگی، کاهش استروژن به تضعیف دیواره رگ‌ها و شل شدن دریچه‌های سیاهرگی منجر می‌شود. به همین دلیل، زنان در این دوران بیشتر در معرض بروز واریس قرار می‌گیرند. کمبود ویتامین‌هایی مانند C، D و E در این دوران می‌تواند وضعیت را بدتر کند.

یک باور غلط در مورد واریس این است که فقط افراد مسن دچار واریس می‌شوند. اما واقعیت این است که عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، ایستادن یا نشستن طولانی، تغذیه نامناسب و کمبود ویتامین‌ها می‌توانند حتی در جوانی نیز منجر به بروز واریس شوند.



باور اشتباه دیگر: فقط پا دچار واریس می‌شود!

جالب است بدانید که واریس می‌تواند در قسمت‌های دیگری از بدن نیز بروز کند:

واریس دست: کمتر شایع اما ممکن است.

واریس سینه: گاهی در دوران بارداری یا به‌دلیل اختلالات هورمونی دیده می‌شود.

واریس ناحیه تناسلی: به ویژه در زنان باردار دیده می‌شود.

بهترین زمان برای درمان واریس

بهترین زمان برای شروع درمان واریس ابتدای بروز علائم اولیه است. زمانی که فقط احساس سنگینی پا، سوزش یا خستگی مفرط وجود دارد. در این مرحله، تغییر سبک زندگی و مصرف مکمل‌های غذایی می‌تواند بسیار مؤثرتر از مراحل پیشرفته باشد.

نقش تغذیه در پیشگیری و درمان واریس

بسیاری از افراد به دنبال درمان دارویی یا جراحی برای واریس هستند، اما درمان‌های تغذیه‌ای می‌توانند در مراحل اولیه بسیار مؤثر باشند. برخی از مهم‌ترین مواد غذایی مفید برای واریس عبارت‌اند از:

مواد غذایی مفید:

مرکبات، فلفل دلمه‌ای، کیوی: منبع ویتامین C

آجیل، روغن زیتون، آووکادو: سرشار از ویتامین E

ماهی‌های چرب، زرده تخم‌مرغ، نور آفتاب: منبع ویتامین D

سبزیجات برگ‌سبز مثل اسفناج و کلم بروکلی: سرشار از ویتامین K

حبوبات، گوشت قرمز، جگر: حاوی ویتامین‌های گروه B

درمان خانگی واریس با روش‌های طبیعی

علاوه بر تغذیه مناسب، درمان‌های خانگی زیر برای کاهش علائم و پیشگیری از پیشرفت واریس بسیار مؤثر هستند:

۱. ماساژ ملایم پاها

ماساژ با روغن‌های گیاهی باعث تحریک گردش خون در پا و کاهش تورم می‌شود.

۲. بالا نگه داشتن پاها

روزانه چند بار پاهای خود را در ارتفاع بالاتر از قلب قرار دهید تا بازگشت خون بهتر انجام شود.

۳. ورزش منظم

پیاده‌روی روزانه، شنا یا یوگا می‌تواند به بهبود گردش خون کمک کند.

۴. پوشیدن جوراب واریس

این جوراب‌ها با ایجاد فشار ملایم، از تجمع خون در پا جلوگیری می‌کنند. توصیه می‌شود در فصل گرم از جوراب واریس تابستانی استفاده شود تا از تعریق بیش از حد و ناراحتی جلوگیری شود.

متخصص واریس: چه زمانی باید مراجعه کرد؟

در صورتی که علائم زیر را تجربه می‌کنید، بهتر است به یک متخصص واریس مراجعه کنید:

درد مداوم و شدید در پاها

ورم و التهاب پاها

تغییر رنگ پوست یا زخم شدن اطراف رگ‌ها

گسترش واریس به نواحی دیگر بدن

نقش مکمل‌های تغذیه‌ای در بهبود واریس

در برخی موارد، با صلاحدید پزشک می‌توان از مکمل‌های حاوی ویتامین C، E، K، D و B کمپلکس استفاده کرد. همچنین مواد معدنی مانند روی و مس نیز نقش مهمی در حفظ سلامت رگ‌ها دارند. البته مصرف خودسرانه این مکمل‌ها توصیه نمی‌شود.

ورزش‌های مناسب برای جلوگیری از واریس

پیاده‌روی روزانه ۳۰ دقیقه

یوگای مخصوص واریس

تمرین بالا بردن پاها روی دیوار

دوچرخه‌سواری سبک

این تمرینات می‌توانند به بهبود گردش خون و تقویت دیواره رگ‌ها کمک کنند.

علائم هشداردهنده واریس پا

رگ‌های متورم و قابل مشاهده

حس گرمای مداوم در پا

خارش و سوزش در اطراف رگ‌ها

گرفتگی عضلانی به‌خصوص شب‌ها

خستگی و سنگینی پا بعد از ایستادن طولانی

راهکارهای پیشگیری از واریس

تناسب وزن خود را حفظ کنید

از نشستن یا ایستادن طولانی خودداری کنید

پاها را مرتب بالا بیاورید

از جوراب فشاری استفاده کنید

تغذیه سالم و سرشار از ویتامین‌ها داشته باشید

آب کافی بنوشید

جمع بندی؛ کمبود چه ویتامینی باعث واریس میشود؟

در پاسخ به سؤال اصلی مقاله یعنی “کمبود چه ویتامینی باعث واریس میشود؟” می‌توان گفت: کمبود ویتامین‌های C، D، E، K و گروه B به‌ویژه B6 و B12 و نیز عناصر روی و مس از دلایل مهم ضعف عروق و بروز واریس هستند.

با آگاهی از اهمیت تغذیه و ویتامین‌ها، می‌توان از بروز یا پیشرفت واریس تا حد زیادی جلوگیری کرد. اگر در کنار این راهکارها سبک زندگی سالم، ورزش منظم و مشاوره با متخصص رعایت شود، احتمال درگیری با واریس به‌شدت کاهش می‌یابد.

واریس یک بیماری ارثی است که متاسفانه علاوه بر بزرگسالان، کودکان را نیز مبتلا و درگیر می‌کند. اگرچه، خوشبختانه انواع واریس کودکان معمولاً به مرحله حاد و بحرانی نمی‌رسند. با این حال، اگر فرزند شما دارای رگ‌های پای برآمده است و یا سایر علائم مربوط به این بیماری را دارد، بهتر است حتماً به پزشک متخصص مراجعه کنید.

همچنین بهتر است بدانید که آگاهی در مورد علت، علائم و عوامل واریس پا در کودکان می‌تواند احتمال خطر در کودکان را تا 83 درصد کاهش دهد. به طور کلی، هرچه بیشتر درباره‌ی علت واریس در کودکان و واریس عنکبوتی در سنین پائین بدانید، می‌توانید عوارض ناشی از این بیماری را کاهش دهید.

علت بوجود آمدن رگ‌های واریسی در کودکان

عموما ًخونی که به قلب برمی‌گردد، در جهت پایین به بالای پا و مخالف با نیروی گرانش جریان دارد. در حقیقت، دریچه‌های یک طرفه‌ی ریزی که در درون لومن رگ‌ها قرار دارند، در ترکیب با انقباضات عضلانی طبیعی که با حرکت اتفاق می‌افتند، سبب این رخ داد و پمپاژ موفق خون به قلب می‌شوند.

لازم است بدانید که دریچه‌های وریدی موجود در رگ‌های پا، در نقش درهایی فعالیت می‌کنند که پس از عبور جریان خون بسته می‌شوند و مانع از بازگشت خون به عقب می‌شوند. به همین دلیل است که ضعیف شدن این این دریچه‌ها سبب جریان برگشتی خون به عقب، این مشکل با عنوان رفلاکس وریدی شناخته می‌شود و در نهایت جمع شدن خون در رگ‌ها می‌شود.

علاوه بر این باید به این نکته توجه داشته باشید، زمانی که این دریچه‌ها با نقص مواجه می‌شوند، خون به جای حرکت کردن به جلو در رگ‌ها باقی می‌مانند. به همین دلیل است که خون در رگ‌ها جمع شده و در نهایت منجر به افزایش فشار در لومن رگ می‌شود. در نتیجه این فشار، نهایتاً دیواره رگ‌ها دچار کشیدگی می‌شوند. این مشکل سبب بیماری به نام واریس یا گشادی رگ‎‌ها می‌شود.

بروز واریس کودکان در چه سنی شایع‌تر است؟

بیماری واریس کودکان ممکن است تنها در 14 تا 20 درصد مواقع، در دوران بلوغ بروز یابد. متخصصان معتقدند که تنها حدود 20%  از افرادی که مبتلا به این بیماری هستند، ممکن است با مشکلات عملکرد تولید مثل مواجه ‌شوند. این در حالی است که حدود 1% از کوکان زیر 10 سال به این بیماری مبتلا می‌شوند. لازم است بدانید از آنجایی که در سن بلوغ رشد بدن و اندام جنسی کودکان افزایش می‌یابد، در نتیجه، واریس در کودکان پسر و در بازه زمانی بلوغ بسیار شایع‌تر است.

در حقیقت، رشد سریع بیضه‌ها در زمان بلوغ سبب افزایش جریان خون به بیضه‌ها و در نتیجه افزایش فشار خون در رگ‌های خونی این اندام می‌شود. این اتفاق در نهایت سبب سفت شدن و گشاد شدن رگ‌های خونی را نیز به همراه خواهد داشت. افزایش اندازه رگ‌های خونی برای سازگاری با خون راکد، منجر به افزایش یافتن احتمال خطر برگشت خون از ورید مرکزی به مجرای دفران و در نهایت واریکوسل می‌شود.

انواع واریس کودکان

همانطور که پیش از این نیز بیان کردیم، بسیاری از افراد اینطور گمان می‌کنند که واریس و سایر مشکلات وریدی تنها در افراد بزرگسال رخ می‌دهد. در حالی که در بسیاری از مواقع این شرایط عموماً در اثر یک نوع اختلال ارثی رخ می‌دهد که می‌تواند هم در کودکان، هم در نوجوانان و هم در افراد بزرگسال بروز یافته و سبب ایجاد بیماری واریس شود. نکته بسیار مهمی که در مبحث واریس کودکان باید به آن توجه داشته باشید این است که بسیاری از والدین اصلا از وجود بیماری به نام واریس کودکان اطلاعی ندارند.

در واقع، چون والدین اطلاعاتی در مورد بروز این بیماری در کودک خود ندارند و فکر نمی‌کنند که کودکان نیز می‌توانند مبتلا به واریس شوند، در نتیجه به رگ‌های برآمده پا کودک توجه‌ای نمی‌کنند. در حقیقت به همین دلیل است که در برخی از کودکان مبتلا به رگ‌های واریسی، ممکن است بیماری به مدت چند سال کشف نشود و به مرور زمان پیشرفت کرده و به مرحله حاد و خطرناک برسد. علاوه بر موارد ژنتیکی، اضافه وزن نیز در هر سنی می‌تواند احتمال خطر ابتلا به مشکلات وریدی را افزایش دهد. از جمله انواع واریس در کودکان می‌توان به واریس پا در کودک، واریس صورت در کودکان، واریس مری در کودکان و واریس بیضه در کودکان اشاره کرد.

علائم واریس در کودکان

بهتر است به این موضوع توجه داشته باشید که رگ‌های واریسی همیشه در سطح پوست قابل مشاهده نیستند. علائم واریس پا در کودکان شامل طیف وسیعی از علائم مختلف است. این علائم در بهترین شرایط عبارتند از، درد و سنگینی و گرفتگی عضلات پا در خواب و در موارد حادتر شامل سندروم پای بی قرار و حتی زخم‌های وریدی نیز می‌توانند باشند.

این در حالی است که اگر رگ‌های واریسی قابل مشاهده نباشند، هر یک از این علائم می‌تواند مشاهده شوند. علاوه بر این، در صورت وجود بیماری زمینه‌ای و یا مشکل جدی در سلامت کودک، تا زمانی که هر شکلی از درمان شروع نشود، علائم در فرد شدت خواهد یافت.

تشخیص واریس کودکان

به منظور تشخیص انواع واریس پا در کودکان، پزشکان در ابتدا دستور به گرفتن یک سونوگرافی داپلکس یا اصطلاحاً داپلر از رگ‌های پای کودک در حالت ایستاده می‌دهند. این سونوگرافی به پزشکان این امکان را می‌دهد تا در مورد وجود و یا عدم وجود مشکلات وریدی در زیر پوست و ابتلای کودک به واریس کودکان مطمئن شوند. علاوه بر این، پزشکان از نتایج سونوگرافی پا به منظور تشخیص نارسایی وریدی نیز استفاده می‌کنند.

درمان واریس در کودکان

نکته بسیار مهمی که باید در مورد بیماری واریس در کودکان بدانید این است که تمامی رگ‌های واریسی نیاز به درمان ندارند. در اغلب موارد بیشترین و مطلوب‌ترین نوع درمان برای کودکان مبتلا به واریس، درمان‌های غیر تهاجمی و یا نهایتاً کم تهاجمی است. با این حال باید بدانید، زمانی که بیماری باعث ایجاد ناراحتی در کودک شود، بهترین گزینه‌ی درمانی برای کودکان معمولاً مشابه با افراد بزرگسال است. خوشبختانه با تشخیص و درمان زودهنگام واریس پا در کودکان، می‌توان به طور چشم‌گیری مانع از بروز عوارض در کودک شد.

زمان گذاشتن برای سکوت، سیستم عصبی را آرام می‌کند، به بازیابی انرژی کمک می‌کند و ذهن را شرطی می‌کند تا پاسخگو و سازگار شود.

،سکوت با رشد سلول‌های جدید در هیپوکامپ (Hippocampus) مرتبط است. هیپوکامپ بخشی از مغز است که با یادگیری و حافظه ارتباط دارد. بهره بردن از سکوت فقط به معنای آسوده ماندن از محرک‌هایی مانند گفت‌وگوهای محیط کار و توییت‌ها نیست. زندگی مدام پرهیاهوتر می‌شود. اما هنوز سکوت در دسترس است. در این مطلب به اهمیت سکوت و تمرین‌کردن آن در دنیای پرسروصدای امروزی می‌پردازیم.

اهمیت سکوت

به‌تازگی، اذرا کلاین (Ezra Klein)، روزنامه‌نگار، و تانهاسی کویتس (Ta-Nehisi Coates)، نویسنده، در مصاحبه‌ای با واکس (Vox) این موضوع را مطرح کرده‌اند که نویسندگان و متفکرانی که در کارشان جدی هستند. باید از توییتر خارج شوند. قصد آن‌ها انتقاد از رسانه‌ی توییتر یا حتی کیفیت گفتمان‌های درون آن در عصر اخبار جعلی نبود، بلکه ارائه‌ی فراخوانی برای خلاصی از سروصداها بود. کویتس معتقد است که پرورش ایده‌های جدید و محصولات باکیفیت به سکوت نیاز دارد که در زندگی مدرن بسیار کم‌یاب است.

افراد شناخته‌شده‌ای با او هم‌نظرند. جی کی رولینگ (JK Rowling)، نویسنده، والتر ایزاکسن (Walter Isaacson)، زندگی‌نامه‌نویس، و کارل یونگ (Carl Jung)، روان‌پزشک شناخته‌شده. همگی رسومات منظمی برای مدیریت جریان اطلاعات و بهره‌مندی از سکوت داشته‌اند. ری دالیو (Ray Dalio)، بیل جورج (Bill George)، فرمان‌دار کالیفرنیا، جری براون (Jerry Brown) و نماینده‌ی اوهایو در کنگره‌ی تیم رایان (Tim Ryan) نیز همگی تخصیص زمان مشخصی برای سکوت را عاملی مهم در موفقیتشان دانسته‌اند.

دکتر لوسیانو برناردی (Luciano Bernardi)، کشف کرده‌است. که ۲ دقیقه سکوت بین قطعات موسیقی بیش‌تر از گوش دادن به موسیقی (حتی وقتی موسیقی آرامش‌بخش بود) به ثبات سیستم قلبی عروقی و تنفسی کمک می‌کند.

مطالعه‌ی دیگری که در مجله‌ی روان‌شناسی محیط‌زیست (Journal of Environmental Psychology) چاپ شده. پس از نظرسنجی از ۴۳۰۰۰ کارمند به این نتیجه رسیده‌است که معایب سروصدا و حواس‌پرتی در دفتر کار باز بیش از آن است که پیش‌بینی می‌کرده‌ایم. در مقابل، این کار مزایای اثبات‌نشده‌ای مانند افزایش روحیه و عملکرد دارد. گفته می‌شود که این مزایا به دلیل تعاملات برنامه‌ریزی‌نشده شکل می‌گیرند.

همان‌ طور که هال گرگسن (Hal Gregersen) در مطلبی جدید در مجله‌ی کسب‌و‌کار هاروارد (HBR) نوشته‌است، تخصیص زمانی به سکوت احتمال مواجه شدن با ایده‌ها و اطلاعات جدید را افزایش می‌دهد. وقتی تمام‌مدت بر مسائل کلامی متمرکز هستیم. (این‌که بعد از این چه بگوییم، چه بنویسیم و چه چیزی را توییت کنیم)، فراهم کردن فضایی برای دیدگاه‌های کاملا متفاوت و ایده‌های به‌واقع جدید دشوار است. در چنین حالتی سخت است که به حالات عمیق‌تر از گوش دادن و توجه روآوریم. در حالی که با تمرکز عمیق می‌توان ایده‌های جدیدی را به دست آورد.

تمرین سکوت



حتی افراد بسیار پرمشغله می‌توانند دوره‌هایی از سکوت پایدار را تمرین کنند. در ادامه چند ایده‌ی عملی را برای این موضوع مطرح می‌کنیم:

۱. جلسات را برای ۵ دقیقه سکوت کردن متوقف کنید: اگر می‌توانید در دفترتان را ببندید، به نیمکتی در پارک پناه ببرید و یا هر مخفیگاه ساکت دیگری را پیدا کنید. می‌توانید زمانی را در سکوت مدیتیشن کنید یا بیندیشید تا ذهنتان بازسازی شود.

۲. بعدازظهری آرام را در طبیعت بگذرانید: لازم نیست از آن دسته افراد عاشق طبیعت باشید تا تلفن همراهتان را رها کنید و دوسه ساعت در طبیعت گردش کنید. طبق تجربه‌ی ما و بسیاری از مراجعانمان، غرق شدن در طبیعت بهترین انتخاب برای افزایش ظرفیت‌های فکری است.

۳. روزه‌ی رسانه بگیرید: ایمیلتان را چند ساعت یا حتی یک روز خاموش کنید یا روزه‌ی اخبار و سرگرمی بگیرید. اگرچه احتمالا عوامل حواس پرتی بسیاری در اطرافتان هستند (خانواده، مکالمات، صدای شهر)، اما می‌توانید با استراحت دادنِ بخش‌هایی از ذهنتان که با مسئولیت‌های بی‌پایان کاری، پیگیری اتفاقات جدید یا رسانه‌های اجتماعی مرتبط‌اند، از منافع سکوت بهره ببرید.

۴. با تمرین مدیتیشن، در سکوت شناور شوید: حتی تمرینی کوتاه ساده‌ترین راه برای گوش دادن عمیق‌تر و بیدار کردن شهود است. اندرو سالیوان (Andrew Sullivan)، روزنامه‌نگار، تجربه‌ی خود را از تمرین سکوت «سم‌زدایی تمام‌عیار» توصیف می‌کند. وی می‌گوید: «تنفسم آرام شد و ذهنم آرام گرفت. انگار که ذهنم از انتزاع و دوردست‌ها فاصله می‌گرفت و به موضوعات محسوس و نزدیک‌تر نزدیک می‌شد.»

جمع‌بندی

سکوت واقعی بر استراحت دادن به واکنش‌های ذهنی‌ای تمرکز دارد که بر اساس عادت فعال می‌شوند و هدفشان حفاظت از شخصیت یا بیان نظراتمان است. این کار یک فاصله‌گرفتن موقت از یکی از اولیه‌ترین وظایفمان در زندگی است: فکر کردن به چیزی که می‌خواهیم بگوییم!

جهان پیوسته پرسروصداتر می‌شود، اما هنوز هم سکوت دست‌یافتنی است؛ فقط لازم است به آن متعهد باشیم و خلاقیت به خرج دهیم. امیدواریم مطالعه‌ی این مطلب برای شما مفید بوده‌باشد. نظرات خود را با ما به‌اشتراک بگذارید.

ترس یا اضطراب ناگهانی همیشه ریشه در مسائل روانی یا محیطی ندارد. گاهی بدن با ارسال چنین سیگنال‌هایی تلاش می‌کند کمبودهای عمیق‌تری را به ما گوشزد کند. کمبود برخی ویتامین‌ها و مواد معدنی می‌تواند تعادل اعصاب مرکزی را بر هم بزند و باعث شود فرد بدون دلیل واضح دچار بی‌قراری، ترس یا حملات اضطرابی شود. اگر برای شما هم سؤال شده که کمبود چه ویتامینی باعث ترس می شود و چرا  از منظر علمی بررسی می‌کنیم چه کمبودهایی می‌توانند عامل پنهان این احساسات باشند.

کمبود چه ویتامینی باعث ترس می شود

ذهن آرام و خلق متعادل، حاصل عملکرد دقیق مواد شیمیایی خاصی در مغز هستند که به آن‌ها انتقال‌دهنده‌های عصبی یا نوروترنسمیتر گفته می‌شود. از جمله این انتقال دهنده‌ها سروتونین، دوپامین و GABA هستند. این مواد به تنظیم خلق، کنترل ترس، اضطراب، تمرکز و خواب کمک می‌کنند. برای تولید و فعالیت مؤثر این انتقال‌دهنده‌ها، بدن به ویتامین‌هایی مثل B6، B12، فولات، منیزیم و ویتامین D نیاز دارد.

وقتی سطح این ویتامین‌ها کاهش می‌یابد ، مغز نمی‌تواند به خوبی این مواد را تولید و تنظیم کند  و نتیجه‌اش می‌تواند ترس‌های بی‌دلیل، اضطراب پنهان، نوسانات خلق یا حتی حملات هراس باشد. بنابراین، بسیاری از اختلالات روانی خفیف تا متوسط، ممکن است ریشه‌ای تغذیه‌ای داشته باشند و با اصلاح رژیم غذایی، می‌توان به تعادل روانی دست یافت.

ویتامین / ماده معدنینقش در مغز و اعصاباثر کمبود بر اضطراب و ترسویتامین B1 ( تیامین)کمک به متابولیسم گلوکز در مغزتحریک پذیری عصبی، اضطراب ناگهانی، ترس بی دلیلویتامین  B6ساخت  GABA  و سروتونینبیقراری، اضطراب مزمن، حساسیت احساسیویتامین  B12حفظ سلامت سیستم عصبی و پوشش میلینمه ذهنی، بی ثباتی خلق، حملات ترس یا هراساسید فولیک (B9)تنظیم خلق و ساخت نوروترنسمیترهااحساس ناپایداری، بی حوصلگی، اضطراب پنهانویتامین Dتنظیم خلق و عملکرد گیرنده های عصبیافسردگی، ترس های شبانه، اضطزاب ملایممنیزیمآرام سازی نورون هاحملات اضطرابی، پرش عضلانی، بیقراری

۱) کمبود ویتامین B1 (تیامین) و احساس ترس

ویتامین B1 یا تیامین یکی از ویتامین‌های ضروری برای عملکرد مغز، متابولیسم قند در سلول‌های عصبی و تعادل خلق است. مغز برای حفظ تمرکز، آرامش و پاسخ متعادل به استرس، به انرژی حاصل از گلوکز وابسته است و تیامین در این مسیر نقش کلیدی دارد. زمانی که تیامین در بدن کم می‌شود، عملکرد مغز دچار اختلال شده و ممکن است فرد احساس تحریک‌پذیری، ترس ناگهانی یا اضطراب بی‌دلیل کند.

بیش‌تر بخوانید : علائم کمبود ویتامین ب : بررسی عوارض ناشی از کمبود ویتامین‌های B1 تا B12

علائم روانی و عصبی کمبود B1:

ترس یا اضطراب ناگهانی بدون محرک مشخص

بی‌قراری، تحریک‌پذیری یا پرخاشگری زودهنگام

بی‌حسی یا سوزن‌سوزن شدن اندام‌ها

پرش عضلانی یا ضعف در پاها

کاهش تمرکز، احساس (مه‌آلودگی ذهن)

خستگی مفرط یا خواب‌آلودگی

چه کسانی بیشتر در معرض کمبود هستند؟

افرادی که رژیم غذایی آن‌ها یکنواخت است یا از غلات کامل به میزان کافی استفاده نمی‌کنند.

مصرف‌کنندگان الکل (الکل جذب B1 را کاهش می‌دهد)

کسانی که استرس شدید یا مزمن دارند.

افرادی که به بیماری‌های روده‌ای مبتلا هستند یا دیابت آن‌ها به خوبی کنترل نمی‌شود.

کسانی که مصرف زیاد نوشابه‌های شیرین یا انرژی‌زا دارند.

تشخیص و اقدام:

تشخیص کمبود B1 معمولاً با علائم بالینی و پاسخ به مکمل‌های تیامین انجام می‌شود. برای افرادی با علائم عصبی شدید، تجویز خوراکی یا تزریقی B1 ضروری است و به‌ویژه در بهبود اضطراب مرتبط با استرس مؤثر است.

۲) کمبود ویتامین B6 و اضطراب یا ترس پنهان

ویتامین B6 یا پیریدوکسین نقش بسیار مهمی در تولید نوروترنسمیترهایی مانند سروتونین، دوپامین و GABA دارد. این مواد شیمیایی به‌طور مستقیم بر خلق‌وخو، آرامش ذهنی و کنترل استرس تأثیر می‌گذارند. وقتی بدن با کمبود ویتامین B6 مواجه می‌شود، مغز نمی‌تواند به‌خوبی این ترکیبات را تولید کند. نتیجه این کمبود می‌تواند بروز اضطراب پنهان، بی‌قراری ذهنی، زودرنچی یا حتی احساس ترس بدون دلیل مشخص باشد.

علائم کمبود B6 در حوزه روان و اعصاب:

اضطراب دائمی یا ترس پراکنده

تحریک‌پذیری، پرخاش یا زودرنجی

اختلال در خواب یا کابوس‌های شبانه

احساس ناآرامی یا بی‌قراری در بدن

خستگی روانی یا کاهش تمرکز

در موارد شدید: افسردگی خفیف یا گریه های بی‌دلیل

چه کسانی بیشتر در معرض کمبود هستند؟

خانم‌های باردار یا در دوران قاعدگی شدید

افرادی با تغذیه ضعیف یا رژیم‌های سختگیرانه

کسانی که داروهایی مثل ایزونیازید، هیدرالازین یا قرص‌های ضدبارداری مصرف می‌کنند

بیماران کلیوی یا افراد با بیماری‌های مزمن گوارشی

تشخیص و راهکار:

کمبود B6 اغلب با آزمایش خون قابل تشخیص است، اما علائم روانی نیزمی‌توانند نشانه‌ای از این کمبود باشند. مصرف مکمل‌های B کمپلکس یا ویتامین B6 (در دوز مناسب) معمولاً در کاهش علائم اضطراب مؤثر است.

۳) کمبود ویتامین B12 و ترس یا بی‌ثباتی عصبی

ویتامین B12 (کوبالامین) یکی از ویتامین‌های حیاتی برای حفظ سلامت سیستم عصبی مرکزی و ساخت پوشش محافظ نورون‌ها (میلین) است. وقتی این ویتامین کاهش می‌یابد، عملکرد مغز دچار اختلال می‌شود و یکی از نتایج آن می‌تواند احساس ترس ناگهانی، بی‌ثباتی خلق، اضطراب بدون محرک یا حتی حملات وحشت‌زدگی (panic) باشد. این اثرات در کنار علائم جسمی مثل بی‌حسی و خستگی، نشانه‌ای از کمبود جدی B12 هستند.

علائم روانی و عصبی کمبود B12:

ترس یا اضطراب بدون دلیل

نوسان خلق، بی‌ثباتی احساسی

کندی ذهن یا احساس سنگینی فکری

اختلال در تمرکز و یادگیری

افسردگی خفیف یا تحریک‌پذیری شدید

بی‌حسی، گزگز دست و پا، ضعف عضلانی

چه کسانی بیشتر در معرض کمبود هستند؟

گیاه‌خواران و وگان‌ها

سالمندان

افراد با بیماری‌های گوارشی (کرون، سلیاک)

مصرف‌کنندگان داروهای ضداسید یا متفورمین

افرادی که سابقه جراحی معده دارند

تشخیص و اقدام:

آزمایش خون برای بررسی سطح B12 و فولات معمولاً کافی است. در صورت تشخیص کمبود، درمان با مکمل خوراکی یا تزریقی B12 به سرعت می‌تواند به بهبود خلق و کاهش اضطراب کمک کند.

) کمبود اسید فولیک (ویتامین B9 ) و ترس پنهان

اسید فولیک یا ویتامین B9 برای ساخت DNA، تولید گلبول‌های قرمز و تنظیم تعادل شیمیایی مغز ضروری است. کمبود این ویتامین باعث کاهش سطح سروتونین و اختلال در تولید نوروترنسمیترهایی می‌شود که بر خلق‌وخو و پاسخ به استرس مؤثرند. نتیجه این کمبود ،احساس بی‌قراری، اضطراب پنهان، ناپایداری عاطفی و گاهی ترس بدون علت مشخص است.  این نوع ترس معمولاً آهسته ایجاد می‌شود و با بی‌حوصلگی یا احساس ضعف ذهنی همراه است.

بیش‌تر بخوانید : علائم کمبود آهن در بدن شامل چه چیزهایی است؟

علائم روانی و فیزیکی کمبود فولات:

اضطراب مبهم یا ترس‌های پراکنده

افت خلق یا بی‌انگیزگی

زودرنجی یا احساس ناپایداری عاطفی

خواب زیاد یا خستگی مزمن

التهاب زبان، زخم‌های دهان

کاهش تمرکز یا حافظه کوتاه‌مدت

چه کسانی در معرض کمبود هستند؟

افرادی با رژیم کم‌سبزی و کم‌میوه

خانم‌های باردار بدون مکمل

کسانی که الکل زیاد مصرف می‌کنند

بیماران با مشکلات جذب روده (مثل سلیاک یا کرون)

مصرف‌کنندگان برخی داروهای ضدتشنج یا شیمی‌درمانی

تشخیص و درمان:

اندازه‌گیری سطح فولات سرم و بررسی هم‌زمان با B12 توصیه می‌شود. مصرف منابع غذایی فولات و در صورت نیاز مکمل B9 می‌تواند باعث بهبود قابل‌توجه خلق و کاهش اضطراب شود.

۵) کمبود ویتامین D و اضطراب یا ترس‌های مبهم

ویتامین D تنها برای سلامت استخوان‌ها نیست؛ این ویتامین در عملکرد سیستم عصبی، تنظیم خلق، و کاهش التهاب‌های مغزی نقش دارد. گیرنده‌های ویتامین D در نواحی خاصی از مغز که با کنترل استرس و اضطراب در ارتباط هستند، به‌وفور وجود دارند. وقتی سطح آن پایین می‌آید، تعادل شیمیایی مغز مختل می‌شود و ممکن است فرد دچار افسردگی خفیف، اضطراب پنهان، ترس شبانه یا احساس ناآرامی درونی شود. بسیاری از افرادی که دچار کمبود ویتامین D هستند، حالتشان را با جمله‌هایی مثل “انگار بی‌دلیل دلم شور می‌زنه” توصیف می‌کنند.

بیش‌تر بخوانید : علائم کمبود ویتامین دی : روش‌های تشخیص و درمان

تعریق زیاد یکی از مشکلات رایج است که ممکن است به دلایل مختلفی از جمله کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی رخ دهد. این مشکل به‌ویژه زمانی که در نواحی خاصی از بدن مانند زیر بغل یا کف دست اتفاق بیافتد، می‌تواند نگران‌کننده باشد. اما کمبود چه ویتامینی باعث تعریق زیاد میشود و چرا؟

کمبود چه ویتامینی باعث تعریق زیاد میشود

تعریق زیاد می‌تواند نشانه‌ای از کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی در بدن باشد. در این بخش، به بررسی ویتامین‌هایی می‌پردازیم که کمبود آن‌ها می‌تواند باعث تعریق غیرطبیعی و زیاد شود:

ویتامین / ماده معدنینقش در تنظیم تعریقاثر کمبود بر تعریق زیادویتامین Dتنظیم سیستم ایمنی و دمای بدنتعریق زیاد به ویژه در نواحی خاص مانند سر و صورتویتامین های گروه Bتنظیم سیستم عصبی و غدد عرقتعریق زیاد درنواحی مانند کف دست، پا و زیربغلویتامین Cتقویت سیستم ایمنی و سلامت پوستتعریق زیاد و مشکلات مربوط به رگ های خونی و پوستمنیزیمتنظیم سیستم عصبی و عملکرد غدد عرقافزایش تحریک پذیری عصبی و تعریق زیاد

 آگاهی از این‌که کمبود چه ویتامینی باعث تعریق زیاد میشود می‌تواند در انتخاب تغذیه مناسب نقش موثری داشته باشد.

۱) ویتامین D و تعریق زیاد

ویتامین D علاوه بر اهمیتش در حفظ سلامت استخوان‌ها، نقش حیاتی در تنظیم سیستم ایمنی و متابولیسم بدن دارد. کمبود ویتامین D می‌تواند منجر به افزایش تعریق، به‌خصوص در نواحی خاصی مانند سر و صورت شود. این ویتامین به تنظیم دمای بدن کمک کرده و از تعریق غیرطبیعی جلوگیری می‌کند.

بیش‌تر بخوانید : حامد رحیمی پنجکی

منابع غذایی غنی از ویتامین D:

ماهی‌های چرب (سالمون، ساردین)

تخم‌مرغ

محصولات لبنی غنی‌شده

علائم کمبود ویتامین‌ها و تعریق زیاد

کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی می‌تواند تأثیرات منفی زیادی بر بدن داشته باشد، یکی از این تأثیرات تعریق زیاد در نواحی خاص مانند زیر بغل و دست‌ها است. در این بخش، علائم کمبود ویتامین‌ها و تأثیرات آن‌ها بر تعریق زیاد را بررسی می‌کنیم.

تعریق زیاد در نواحی خاص بدن

تعریق در نواحی خاص مانند زیر بغل، کف دست و پا ممکن است نشانه‌ای از کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی خاصی باشد. در این نواحی، غدد عرق بسیار فعال هستند و وقتی کمبود ویتامین‌ها مانند B5 و D به وجود می‌آید، فعالیت این غدد افزایش می‌یابد.

علائم کمبود ویتامین‌ها شامل:

تعریق شدید به‌ویژه در نواحی خاص مانند زیر بغل و کف دست

افزایش تعریق در شرایط استراحت

احساس گرما و خستگی

مشکلات مربوط به سیستم ایمنی (به‌ویژه در کمبود ویتامین D)

تعریق غیرطبیعی و سیستم عصبی

کمبود ویتامین‌های گروه B، به‌ویژه B1 و B5، می‌تواند باعث مشکلات عصبی شود که به تعریق بیش از حد منجر می‌شود. این ویتامین‌ها به تنظیم عملکرد غدد عرق و سیستم عصبی کمک می‌کنند. در صورت کمبود، بدن به درستی نمی‌تواند غدد عرق را کنترل کند، که نتیجه آن تعریق زیاد به‌ویژه در دماهای معمولی است.

علائم کمبود ویتامین‌ها شامل:

تعریق زیاد در دست‌ها و پاها

احساس بی‌حسی یا سوزن‌سوزن شدن در اندام‌ها

تغییرات در حساسیت به دما

ضعف عضلانی و خستگی

راهکارهای پیشگیری و درمان تعریق زیاد

برای جلوگیری از تعریق زیاد و غیرطبیعی، به ویژه در نواحی خاص مانند زیر بغل و دست‌ها، باید اقداماتی را در رژیم غذایی و سبک زندگی خود اعمال کنید. در این بخش، روش‌های درمان و پیشگیری از تعریق زیاد با استفاده از ویتامین‌ها، مواد معدنی و تغییرات سبک زندگی آورده شده است.

 حاوی آلومینیوم کلراید یا ترکیبات مشابه هستند، می‌تواند مؤثر باشد. این ضدتعریق‌ها به مسدود کردن مجاری غدد عرق کمک می‌کنند و از تعریق زیاد جلوگیری می‌کنند.

نکات استفاده از ضدتعریق:

از ضدتعریق‌ها در شب استفاده کنید تا بیشترین اثر را داشته باشند.

از ضدتعریق‌های مخصوص نواحی حساس مثل زیر بغل و دست‌ها استفاده کنید.

۴) مدیریت استرس

استرس یکی از عوامل اصلی تعریق زیاد است. استفاده از روش‌های مدیریت استرس مانند یوگا، مدیتیشن، تنفس عمیق و ورزش‌های آرامش‌بخش می‌تواند به کاهش تعریق ناشی از استرس کمک کند.

راهکارهای کاهش استرس:

یوگا و تمرینات تنفسی برای آرامش

ورزش‌های منظم برای کاهش سطح استرس

تمرین‌های ذهن‌آگاهی (Mindfulness) برای کنترل ذهن و احساسات

۵) پوشش مناسب و تهویه هوا

برای جلوگیری از تعریق زیاد، استفاده از لباس‌های مناسب و سبک می‌تواند مفید باشد. لباس‌های از جنس پارچه‌های طبیعی مانند پنبه، کتان و ابریشم می‌توانند به تنفس پوست کمک کرده و از تعریق زیاد جلوگیری کنند.

نکات مربوط به پوشش:

استفاده از لباس‌های نخی و با قابلیت تنفس

اجتناب از پوشیدن لباس‌های مصنوعی در روزهای گرم

۶) مراجعه به پزشک

اگر تعریق زیاد شما ناشی از مشکلات بهداشتی یا کمبود ویتامین‌ها باشد و با رژیم غذایی و مکمل‌ها قابل کنترل نباشد، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. پزشک ممکن است شما را برای بررسی دقیق‌تر به آزمایش‌های خون یا درمان‌های ویژه معرفی کند.

با رعایت این راهکارها، می‌توانید به طور مؤثری از تعریق زیاد جلوگیری کرده و زندگی روزمره خود را راحت‌تر کنید. همچنین، استفاده از مکمل‌های مناسب و تغذیه سالم می‌تواند به حفظ تعادل بدن کمک کند و از تعریق زیاد پیشگیری کند.

خلاصه مطلب کمبود چه ویتامینی باعث تعریق زیاد میشود

تعریق زیاد یکی از مشکلات شایع است که می‌تواند دلایل مختلفی از جمله کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی در بدن داشته باشد. کمبود چه ویتامینی باعث تعریق زیاد میشود و چرا؟

در این مقاله، به بررسی ویتامین‌های مهمی پرداخته‌ایم که کمبود آن‌ها می‌تواند باعث تعریق غیرطبیعی در بدن شود . ویتامین D، گروه B، ویتامین C و منیزیم از جمله ویتامین‌هایی هستند که نقش کلیدی در تنظیم عملکرد غدد عرق دارند. برای جلوگیری از این مشکل، مصرف مواد غذایی غنی از این ویتامین‌ها و همچنین استفاده از مکمل‌های مناسب می‌تواند کمک‌کننده باشد.

در نهایت، تغییرات سبک زندگی، مانند مدیریت استرس و استفاده از ضدتعریق‌های مؤثر می‌تواند تعریق زیاد را کنترل کرده و کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد.

دیسک کمر

اکستروژن دیسک کمر یکی از شدیدترین انواع فتق دیسک است که در آن ماده ژلاتینی داخل دیسک از پوسته بیرونی آن خارج می ‌شود و به بافت‌ ها یا اعصاب مجاور فشار وارد می ‌کند.

این عارضه می ‌تواند منجر به دردهای شدید، بی ‌حسی، گزگز، یا حتی اختلال در عملکرد اندام ‌های تحتانی شود. در این مقاله به زبان ساده و جامع بررسی می‌ کنیم که اکستروژن دیسک کمر چیست، چگونه ایجاد می ‌شود، چه علائمی دارد و راه‌ های تشخیص و درمان آن چیست.

دیسک بین ‌مهره ‌ای چیست؟

قبل از بررسی اکستروژن، لازم است بدانیم دیسک چیست. ستون فقرات انسان از ۳۳ مهره تشکیل شده که بین مهره ‌ها دیسک‌ هایی از جنس غضروف وجود دارد. این دیسک‌ ها مانند بالشتک عمل کرده و فشار بین مهره ‌ها را جذب می ‌کنند. هر دیسک از دو بخش تشکیل شده است:

نوکلئوس پولپوزوس: بخش مرکزی ژله ‌مانند دیسک

آنولوس فیبروزوس: بخش بیرونی و حلقه ‌ای که نوکلئوس را در بر می گیرد

اکستروژن دیسک کمر

اکستروژن دیسک کمر چیست، اکستروژن یکی از مراحل پیشرفته فتق دیسک است. در این حالت، آنولوس فیبروزوس دچار پارگی شده و نوکلئوس به ‌طور کامل از داخل دیسک بیرون می ‌ریزد. ماده بیرون‌ زده ممکن است به اعصاب نخاعی، ریشه‌ های عصبی یا حتی نخاع فشار وارد کند و موجب بروز علائم عصبی شدید شود.

در برخی موارد، ماده ژلاتینی حتی می ‌تواند به‌ صورت آزاد در کانال نخاعی حرکت کند؛ که این وضعیت را اکستروژن با جدایی می‌ نامند

علائم اکستروژن دیسک کمر

علائم این عارضه بسته به محل دیسک آسیب‌ دیده و شدت فشار وارد شده به اعصاب، ممکن است متفاوت باشد. مهم ‌ترین علائم عبارتند از:

درد ناگهانی و تیرکشنده در ناحیه پایین کمر

درد به سمت باسن، ران، پشت ساق و حتی کف پا گسترش می‌ یابد

گزگز و بی ‌حسی به‌ویژه در پاها یا انگشتان پا

ضعف عضلانی به‌ خصوص در پا یا انگشتان، که ممکن است در راه‌ رفتن یا ایستادن اختلال ایجاد کند

اختلال در کنترل ادرار یا مدفوع که نشان ‌دهنده یک اورژانس پزشکی به ‌نام سندرم کودا اکوینا است و نیاز به جراحی فوری دارد

علت‌ های ایجاد اکستروژن دیسک

اکستروژن دیسک کمر چیست، عوامل متعددی می ‌توانند زمینه ‌ساز بروز این عارضه شوند:

افزایش سن و فرسودگی دیسک ‌ها

بلند کردن اجسام سنگین با وضعیت نامناسب

تصادف یا ضربه شدید

فعالیت ‌های تکراری یا نشستن طولانی ‌مدت

اضافه وزن و چاقی

ضعف عضلات مرکزی (عضلات کمر و شکم)

چگونه اکستروژن دیسک کمر بر کیفیت زندگی تأثیر می‌گذارد؟

اکستروژن دیسک کمر به دلیل فشار روی اعصاب نخاعی، علاوه بر درد شدید، می ‌تواند توانایی فرد را در انجام فعالیت‌ های روزمره به شدت محدود کند. بیمار ممکن است در راه رفتن، نشستن طولانی، خم شدن یا حتی ایستادن مشکل داشته باشد.

این مسئله علاوه بر مشکلات جسمی، تأثیر روانی منفی نیز دارد، مانند اضطراب، افسردگی، و کاهش اعتماد به نفس به دلیل ناتوانی در انجام امور شخصی و شغلی.

روش ‌های تشخیص اکستروژن دیسک کمر

پزشک برای تشخیص دقیق این عارضه معمولاً از روش ‌های زیر استفاده می ‌کند:

شرح حال و معاینه بالینی، بررسی علائم، واکنش ‌های عصبی، توان عضلات و بررسی دامنه حرکت

MRI  بهترین روش برای مشاهده اکستروژن و میزان فشار بر اعصاب

CT  اسکن در موارد خاص، برای بررسی استخوان ‌ها و تغییرات ساختاری

الکترومیوگرافی (EMG) برای بررسی عملکرد اعصاب و عضلات در صورت وجود ضعف یا بی ‌حسی شدید

نقش تشخیص زودهنگام در پیشگیری از پیشرفت بیماری

تشخیص به موقع اکستروژن دیسک کمر می ‌تواند از پیشرفت آسیب و بروز علائم شدیدتر جلوگیری کند. به همین دلیل اگر شما یا اطرافیانتان دچار درد کمر همراه با انتشار درد به پاها، بی‌ حسی یا ضعف عضلانی شدید، حتماً باید به پزشک مراجعه کنید.

MRI  بهترین روش برای تشخیص است، چرا که به ‌طور دقیق می ‌تواند پارگی دیسک، اندازه ماده بیرون ‌زده و فشار روی اعصاب را نشان دهد. این تصاویر کمک می ‌کنند تا نوع درمان بهینه انتخاب شود.

درمان اکستروژن دیسک کمر

درمان اکستروژن دیسک بستگی به شدت علائم دارد. به ‌طور کلی درمان به دو دسته تقسیم می ‌شود:

درمان غیرجراحی

در اغلب موارد، حتی در اکستروژن، درمان بدون جراحی ممکن است مؤثر باشد. راهکارها شامل:

استراحت نسبی برای چند روز، به‌ ویژه در مراحل حاد

داروهای ضدالتهاب و مسکن مانند ایبوپروفن، ناپروکسن، یا دیکلوفناک

داروهای شل‌کننده عضلات برای کاهش اسپاسم

فیزیوتراپی شامل ورزش ‌های کششی، تقویتی و درمان دستی

تزریق استروئید اپیدورال برای کاهش التهاب و تسکین درد در موارد شدید

درمان جراحی

اگر علائم با درمان ‌های غیرجراحی کاهش نیابد، یا علائم عصبی پیشرفت کند، ممکن است نیاز به جراحی باشد:

دیسککتومی: برداشتن بخش بیرون ‌زده دیسک برای کاهش فشار

میکرودیسککتومی: روش کم‌ تهاجمی ‌تر با برش ‌های کوچک ‌تر

لامینکتومی: برداشتن بخشی از استخوان برای باز کردن فضای کانال نخاعی

در مواردی که اکستروژن همراه با جدا شدن ماده ژلاتینی باشد، جراحی زودتر پیشنهاد می ‌شود.

مراقبت بعد از درمان

چه با جراحی و چه بدون جراحی، مراقبت ‌های بعدی برای جلوگیری از عود مجدد حیاتی است:

تقویت عضلات مرکزی بدن

کاهش وزن در صورت اضافه ‌وزن

اصلاح وضعیت نشستن، ایستادن و خوابیدن

اجتناب از بلند کردن اجسام سنگین

ورزش منظم، به ‌خصوص پیاده‌ روی یا شنا

نکات مهم برای بیماران مبتلا به اکستروژن دیسک

اکستروژن دیسک کمر چیست، بیماران مبتلا به این عارضه باید به نکاتی توجه کنند:

درد کمر را نباید نادیده گرفت، به‌ خصوص اگر با درد یا بی‌ حسی پاها همراه است.

مراجعه به متخصص ارتوپدی یا نورولوژیست برای بررسی دقیق ضروری است.

درمان را طبق تجویز پزشک ادامه دهید و از مصرف خودسرانه دارو پرهیز کنید.

مراقبت ‌های پس از درمان (چه دارویی و چه جراحی) را جدی بگیرید.

تمرینات توصیه شده توسط فیزیوتراپیست را به طور منظم انجام دهید.

در صورت بروز علائم اورژانسی مانند از دست دادن کنترل ادرار یا مدفوع، فورا به پزشک مراجعه کنید.

درمان به کمک ارایه اطلاعات به بیمار جدید ترین و کم هزینه ترین راه جهت ارتقای سطح سلامت و افزایش کیفیت زندگی افراد است. در اطلاعات درمانی آگاهی های لازم پیرامون وضعیت فعلی و راهکارهای درمان و پیشگیری از بروز مجدد رخداد پاتولوژیک به بیمار آموزش داده شده و خود اوست که نقش محوری را در اصلاح وضعیت خود ایفا می کند

پاره ای از سخنرانی  پزشکی،ورزشی، 

حامد رحیمی پنجکی 

معبد شاو لین

少林寺

Shào lín sì

کونگ‌فو بعد از پیشرفت‌های زیادی که طی قرن‎‌ها در چین داشته، به یک سیستم بزرگ که شامل بخش‌ها و مکتب‌های مختلف است، تبدیل شده است. طبق مدارک ثبت شده، بیش از ۳۰۰ شیوه‌ مشت‌زنی در سرتاسر چین وجود دارد. این شیوه‌ها در بخش‌های شمالی و جنوبی کاملا متفاوت هستند، بنابراین گروهبندی کامل آن بسیار سخت و حتی نشدنی است.

بعضی از مکتب‌ها بر اساس محل‌های جغرافیایی گروه‌بندی شده‌اند، مانند مشت جنوبی که در چین جنوبی متداول است و مکتب شاولین که مرکز آن معبد شاولین در استان هِنَن （河南：hénán）است. بعضی از سبک‌ها با احترام به مخترع و استاد آن نام‌گذاری شده‌اند، مانند سبک چن تایچی یا سبک یانگ تایچی. بعضی از سبک‌ها بر اساس روش آموزششان شناخته می شوند، مانند هنر بوکس درونی （内家拳：nèijiāquán） که بر اداره کردن دایره درون و تنفس تمرکز می کند و هنر بوکس برونی（外家拳：wàijiāquán） که بر ورزیدن عضلات و اعضای خارجی تمرکز می کند. بزرگ‌ترین و پرنفوذ‌ترین سبک‌ها و مکتب‌های کونگ‌فو ٨ موردی است که در ادامه معرفی می کنیم: ١. شاولین: در معبد شاولین در استان هِنَن （河南：hénán） به وجود آمد و به عنوان سبک ابتدائی کونگ‌ فو در چین شناخته می شود و در سرتاسر دنیا رواج یافته است. هر دو تمرینات فیزیکی و ذهنی این سبک بر اساس آموخته‌های بودا پایه‌گذاری شده‌است. مشت‌زنی شاولین، مشت جنوبی（南拳击：nèiquánjī） ، لگد شمالی（北踢：běitī）و （咏春拳：yǒng  chūn quán） نماینده‌های این مکتب هستند. ٢. هنر‌های رزمی（武当：wǔdāng）: این مکتب تقریبا به اندازه شاولین معروف و محبوب است. این سبک تحت فلسفه و تئوری‌های دائوئیسم  （道教：dàojiào ）پیشرفت یافته و مرکز آن کوه وو دانگ 武当山در استان هوبِی湖北省 است. تَی جی  太极拳بوکس مفهومی形意拳 و ٨ نگاره دست  八级拳از سبک‌های اساسی این مکتب هستند. ٣. هنر‌های رزمی （峨眉：é méi shān）: این سبک که مرکز آن کوه اِ مِی  峨眉山در استان سِچون四川省 است، مزیت‌های مکاتب شاولین و وو دانگ را ترکیب کرده است. خیلی از شعبات فرعی کونگ‌فو مانند، چینگ چنگ، تیه فو، چینگ نیو، دیِن ئی و هوانگ لی تحت تاثیر این مکتب به وجود آمده‌اند. ۴. تَیجی（太极拳：tàijíquán） : این سبک یک سبک نسبتا آرام و ظریف است که از ترکیب دائوئیسم، آموزه‌های محلی، طب سنتی و تمرینات بدنی به وجود آمده‌است. ماهیت تایچی در اصل حمله به وسیله جمع‌آوری نیرو، پیروزی بر سختی به وسیله نرمی و پیروزی بر کنش با سکون است. ۵. بوکس مفهومی（形意拳：xíngyìquán）: این سبک نماینده هنر بوکس درونی است که با مشت‌های مستقیم و حمله‌های سریع که برای مبارزه برابر دشمن مناسب هستند منش‌نمائی شده‌است. روال مشت‌زنی این سبک شامل بوکس ٨ عنصر و بوکس ١٢ حیوان و غیره است. ۶. ٨ نگاره دست（八级拳：bājíquán）: به وسیله استاد دونگ های چوان به وجود آمده و شامل تغییرات ممتد در حالت دست است. از این مکتب نیز شعبات فرعی زیادی نشات گرفته‌اند. ٧. مشت جنوبی（男拳：nánquán）: این مکتب سنتی بیش از ۴٠٠ سال در جنوب چین حاکم است. مرکز آن استان‌های گوانگ دونگ و فو جیِن هستند و شامل حرکات سریع و کوتاه، توانایی‌های مختلف، قدم‌های استوار و حمله‌های نیرومند است. یکی از اساتید به‌نام این مکتب استاد وانگ فِی هونگ است. ٨. چی گونگ（气功：qìgōng ）: چی گونگ نه تنها یک مکتب هنر‌های رزمی است بلکه یک روش تمرین ذهن و بدن است که برای سلامت بدن، تنفس و بدنسازی بسیار مفید است. اساسا دو نوع عمده از چی گونگ وجود دارد که آن‌ها چی‌گونگ دینامیک که با حرکات خاص بدنی انجام می‌شود و چی گونگ استاتیک که با تنظیم تنفس و ذهن انجام می شود، هستند.

در زیر انواع سبک های گونگ فو به زبان چینی آورده شده است.

形意拳：Xíng yì quán

 米组拳：mǐ zǔ quán

 戳脚翻子拳：chuō jiǎo fān zi quán

 八卦掌：bāguà zhǎng

 八级拳：bā jí quán

 查拳：chá quán

 大悲拳：dàbēi quán

 峨嵋铁臂金刚捶：éméi tiě bì jīngāng chuí

 花拳：huā quán

 临清潭腿：lín qīngtán tuǐ

 劈挂拳：pī guà quán

 三皇炮捶：sān huáng pào chuí

 太极拳：tàijí quán

 螳螂拳：tángláng quán

 通臂拳：tōng bì quán

 意拳：yì quán

 咏春拳：yǒng chūn quán

آموزش گونگ‌فو به کودکان

در سال‌های اخیر یادگیری گونگ‌فو در بین ملیت‌‌‌ها و سنین مختلف بیشتر و بیشتر می شود، به همین دلیل باشگاه‌ها و مراکز آموزش جدید زیادی تاسیس شده‌اند. یک عزم جزم پیش‌نیاز یادگیری این هنر است. برای یادگیری نظام‌مند باید یک استاد را دنبال کنید یا در یک مدرسه گونگ‌فو ثبت نام کنید. توانایی‌های پایه‌ی پاها، مچ و شانه‌ها باید هرروز تمرین شوند. با یادگیری دقیق و خوب اصول پایه می توانید روال‌ها، سبک‌ها ، مکتب‌ها و اسلحه خاصی را در ادامه دنبال کنید تا توانائی‌های مبارزه خود را افزایش دهید.

محل‌هایی در پکن که می توانید نمایش‌های کونگ‌فو را تماشا کنید

تئاتر قرمز پکن: نمایش معروف این تئاتر درباره بزرگ شدن یک راهب است که تماشای آن خالی از لطف نیست. چایخانه لاو شئا: علاوه بر اپرا، آکروبات‌بازی، موسیقی مردمی و مراسم چای در این مکان، میتوانید نمایش‌های کونگ‌فو را نیز تماشا کنید.

بریده ای  از سخنرانی=

 (حامد رحیمی پنجکی )  در شرح 

کونگ فو و خواستگاه کونگ فو